DAG 2 EN DAG 3 - 16 EN 17 SEPTEMBER2010
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
03 Oktober 2013 | Portugal, Azambuja
16 september 2010
Lissabon-Verdelha de Baixo 22,5 km.
Overnachting: Alojamentos Particulares
Na een korte nachtrust in de tweepersoonskamer lopen wij de jeugdherberg uit en kijken om ons heen. Pijlen willen we zien, gele pijlen. We vragen de man achter de balie, waar wij de Camino kunnen beginnen en hij wijst. Linksaf, de weg oversteken en Rua de Moscavide blijven volgen tot het water en dan zie je vanzelf wel de route. Al aan de overkant van de straat staat het eerste paaltje. Het is een Fatimapaaltje met een blauwe pijl. De gele pijl van Santiago mag er ook op en beide wijzen ze de weg naar het noorden.
De zon in het oosten over de rechterschouder en later op de rug, in het zuiden. Zo zal het bijna de hele wandeling blijven. Onze schaduwen staan in spiegelbeeld van de zon: ’s morgens wijzen ze naar linksvoor en hoe meer het naar de middag loopt, hoe meer ze recht voor ons komen te staan. Het is heet en het moet nog wennen om met deze hoge temperatuur over schaduwarme wegen te wandelen. We lopen na enkele kilometers de stad uit en laten de rivier de Taag (Tejo) meelopen aan onze rechterhand. We zijn onder de 17,5 kilometer lange Vasco da Gamabrug door gelopen en blijven de Taag nog een tijd volgen.
Als we de stad definitief achter ons hebben, lopen we langs de Rio Trançao, een riviertje door een natuurgebied met achterstallig onderhoud. Eigenlijk is het gewoon een braakliggend stuk grond, waar
arme boeren in zeer slechte bewoning of zelfgebouwde hutjes een bestaan hebben met wat dieren.
Honden moeten de schamele bezittingen van deze mensen bewaken. Hoe slechter de behuizing, hoe meer prikkeldraad, hekken en honden.
Rond het middaguur nemen we een lange pauze bij een restaurantje in Alpriarte, een afgelegen dorpje met witte huisjes. Maar we hebben koele drank en warm eten met sla en sardientjes en zitten onder de platanen in de schaduw.
Nog een kilometer of acht naar onze bestemming vandaag, Verdelha de Baixo, dat we bereiken over een stoffige, saaie weg, die de titel wandelpad niet verdient. Voordat we Verdelha de Baixo bereiken gaat daar een behoorlijke zoektocht aan vooraf. Je komt eerst in het dorp Alverça do Ribatejo, waar het niet duidelijk is, dat je door het station moet lopen naar de overkant van de spoorlijn, om daar de weg te vervolgen. Het dorp Verdelha de Baixo verstopt zich een beetje en wij overwegen een stukje de trein te nemen naar een volgend dorp, of naar Verdelha zelf. We laten de kaartjesverkoper aan het loket de foto zien van onze slaapplaats voor vannacht en hij verwijst ons naar Verdelha, dat ongeveer een kilometer verder, buiten de route ligt. Ook een paar meisjes herkennen het hotel van de foto en zeggen, dat het nog heel erg ver is. Als we het de derde keer aan iemand vragen, staan we er al
schuin tegenover in de straat. We vinden het tenslotte en nemen onze intrek.
De eerste indruk van Portugal is niet erg gunstig. Armoede en economische crisis gaan gepaard met de kennelijke neiging van de Portugees om maar zoveel mogelijk afval langs de kant van de weg neer
te gooien. Waar de slechte wegen al worden opgeknapt is duidelijk te zien, dat die opknapbeurt binnen enkele maanden teniet zal worden gedaan door half werk, slechte kwaliteit van materialen en de allesvernietigende hitte en droogte.
17 september 2010
Verdelha de Baixo – Azambuja 30.5 km.
Overnachting: residêncial Flor da Primavera
Met een flinke wandeling voor de boeg staan we vroeg op en vertrekken, wanneer het nog maar net licht is. Eerst terug naar het station van Alverça de Ribatejo en we vervolgen onze weg door dit langgerekte dorp, waarna we een poosje langs de N-10 lopen of in de nabijheid van die weg. Na het dorp Alhandra volgen we de Taag, eerst over een prachtig aangelegd wandel- en fietspad, waar de inwoners van Vila Franca goed gebruik van maken om te trimmen en vervolgens langs een paar kilometer vervallen, half afgebroken, leegstaande bedrijfs- en opslagpanden. Hier heeft eens een enorme bedrijvigheid plaatsgehad met trolleyrails naar de oever van de Taag. Nu is het een eldorado voor graffitispuiters.
We komen in het koele dorp Vila Franca de Xira met een prachtig station en park. Het is koffietijd, maar de in de gids aangeprezen ‘range of cafés, restaurants and accomodations’ laat zich voorlopig niet zien. Een café heeft zich verstopt achter een blok nieuwbouwwoningen en dat wordt ons
gewezen. Met uitzicht op de Taag, die hier al een stuk smaller is dan de bijna twintig kilometer breedte bij Lissabon.
Het is heet en we stoppen regelmatig voor een koffie- of waterpauze. In Vila Nova da Rainha staat hij daar opeens: een wasplaats. Ook hier dus en ik voeg hem toe aan mijn verzameling. Een uur later vinden we onder het enorme viaduct van de A-1 voldoende koele wind en schaduw voor onze lunch.
We moeten door en komen in Vila Nova, wat niet hetzelfde is als Vila Nova da Rainha. De term ‘Vila Nova’ (nieuwe stad) komen we trouwens nogal vaak tegen in Portugal. Als we opnieuw een café aandoen voor thee, blijken we tegenover een brandhaard te zitten. We ruiken een brandlucht, zien dan rook, vervolgens komen bewoners hun huizen uit, wijzen en roepen en kort daarna rijdt de brandweerwagen met grote snelheid voorbij. Te ver, dus hij keert om en bereikt alsnog de brandhaard, terwijl de rookwolk boven het dorp grotere vormen aanneemt. Wij wachten niet op de afloop en vervolgen onze weg, waarbij ons nog een spuitwagen van de Bombeiros Voluntários tegemoet komt
voor assistentie. De ‘Bombeiros Voluntários’, letterlijk Vrijwillige Brandweer, is een belangrijke organisatie in Portugal. Naast het blussen van branden op vrijwillige basis, is het ook de beroepsbrandweer, de ambulancedienst, het takelbedrijf en belangrijk voor pelgrims: ze bieden een overnachtingsplaats aan pelgrims op weg naar Fatima of Santiago. Je slaapt in de bedden van de brandweerlieden, die dienst hebben en douchet in de algemene doucheruimte. Deze vorm van overnachten lijkt echter af te nemen of afgeschaft en wij hebben ook geen pogingen gedaan om bij de Bombeiros te slapen.
Na enkele kilometers over de vluchtstrook van de N-10 komen we aan in Azambuja en zoeken daar de Residêncial Flor da Primavera. Een residêncial is een soort Bed & Breakfast zonder ontbijt. Ze verschillen zeer in kwaliteit en in prijs. Ook worden in de gids ‘pensao’s’ genoemd. Het verschil tussen een residêncial en een pensao is onduidelijk. Wanneer in de gids sprake is van een ‘pensao', noemt de eigenaar zijn accommodatie vaak toch een ‘residêncial’. En omgekeerd. De residêncial, die wij
zoeken, wordt in de gids genoemd met adres, maar dit betreft het adres van de woning van de eigenares. Wij moeten een paar honderd meter verder en vinden achter een gewone deur in een gewone straat onze slaapplaats voor vannacht, die er goed verzorgd uitziet. We kunnen douchen, kleren wassen en ophangen, een biertje drinken en eten in het beneden gelegen café-restaurant, waar ook nog een klein mevrouwtje zit te eten. Zij eet met veel smaak alles op en lijkt een pelgrim, op weg naar Santiago. Wij spreken haar (nog) niet aan, maar komen haar later tegen. (Francy uit Brazilië)
Lissabon-Verdelha de Baixo 22,5 km.
Overnachting: Alojamentos Particulares
Na een korte nachtrust in de tweepersoonskamer lopen wij de jeugdherberg uit en kijken om ons heen. Pijlen willen we zien, gele pijlen. We vragen de man achter de balie, waar wij de Camino kunnen beginnen en hij wijst. Linksaf, de weg oversteken en Rua de Moscavide blijven volgen tot het water en dan zie je vanzelf wel de route. Al aan de overkant van de straat staat het eerste paaltje. Het is een Fatimapaaltje met een blauwe pijl. De gele pijl van Santiago mag er ook op en beide wijzen ze de weg naar het noorden.
De zon in het oosten over de rechterschouder en later op de rug, in het zuiden. Zo zal het bijna de hele wandeling blijven. Onze schaduwen staan in spiegelbeeld van de zon: ’s morgens wijzen ze naar linksvoor en hoe meer het naar de middag loopt, hoe meer ze recht voor ons komen te staan. Het is heet en het moet nog wennen om met deze hoge temperatuur over schaduwarme wegen te wandelen. We lopen na enkele kilometers de stad uit en laten de rivier de Taag (Tejo) meelopen aan onze rechterhand. We zijn onder de 17,5 kilometer lange Vasco da Gamabrug door gelopen en blijven de Taag nog een tijd volgen.
Als we de stad definitief achter ons hebben, lopen we langs de Rio Trançao, een riviertje door een natuurgebied met achterstallig onderhoud. Eigenlijk is het gewoon een braakliggend stuk grond, waar
arme boeren in zeer slechte bewoning of zelfgebouwde hutjes een bestaan hebben met wat dieren.
Honden moeten de schamele bezittingen van deze mensen bewaken. Hoe slechter de behuizing, hoe meer prikkeldraad, hekken en honden.
Rond het middaguur nemen we een lange pauze bij een restaurantje in Alpriarte, een afgelegen dorpje met witte huisjes. Maar we hebben koele drank en warm eten met sla en sardientjes en zitten onder de platanen in de schaduw.
Nog een kilometer of acht naar onze bestemming vandaag, Verdelha de Baixo, dat we bereiken over een stoffige, saaie weg, die de titel wandelpad niet verdient. Voordat we Verdelha de Baixo bereiken gaat daar een behoorlijke zoektocht aan vooraf. Je komt eerst in het dorp Alverça do Ribatejo, waar het niet duidelijk is, dat je door het station moet lopen naar de overkant van de spoorlijn, om daar de weg te vervolgen. Het dorp Verdelha de Baixo verstopt zich een beetje en wij overwegen een stukje de trein te nemen naar een volgend dorp, of naar Verdelha zelf. We laten de kaartjesverkoper aan het loket de foto zien van onze slaapplaats voor vannacht en hij verwijst ons naar Verdelha, dat ongeveer een kilometer verder, buiten de route ligt. Ook een paar meisjes herkennen het hotel van de foto en zeggen, dat het nog heel erg ver is. Als we het de derde keer aan iemand vragen, staan we er al
schuin tegenover in de straat. We vinden het tenslotte en nemen onze intrek.
De eerste indruk van Portugal is niet erg gunstig. Armoede en economische crisis gaan gepaard met de kennelijke neiging van de Portugees om maar zoveel mogelijk afval langs de kant van de weg neer
te gooien. Waar de slechte wegen al worden opgeknapt is duidelijk te zien, dat die opknapbeurt binnen enkele maanden teniet zal worden gedaan door half werk, slechte kwaliteit van materialen en de allesvernietigende hitte en droogte.
17 september 2010
Verdelha de Baixo – Azambuja 30.5 km.
Overnachting: residêncial Flor da Primavera
Met een flinke wandeling voor de boeg staan we vroeg op en vertrekken, wanneer het nog maar net licht is. Eerst terug naar het station van Alverça de Ribatejo en we vervolgen onze weg door dit langgerekte dorp, waarna we een poosje langs de N-10 lopen of in de nabijheid van die weg. Na het dorp Alhandra volgen we de Taag, eerst over een prachtig aangelegd wandel- en fietspad, waar de inwoners van Vila Franca goed gebruik van maken om te trimmen en vervolgens langs een paar kilometer vervallen, half afgebroken, leegstaande bedrijfs- en opslagpanden. Hier heeft eens een enorme bedrijvigheid plaatsgehad met trolleyrails naar de oever van de Taag. Nu is het een eldorado voor graffitispuiters.
We komen in het koele dorp Vila Franca de Xira met een prachtig station en park. Het is koffietijd, maar de in de gids aangeprezen ‘range of cafés, restaurants and accomodations’ laat zich voorlopig niet zien. Een café heeft zich verstopt achter een blok nieuwbouwwoningen en dat wordt ons
gewezen. Met uitzicht op de Taag, die hier al een stuk smaller is dan de bijna twintig kilometer breedte bij Lissabon.
Het is heet en we stoppen regelmatig voor een koffie- of waterpauze. In Vila Nova da Rainha staat hij daar opeens: een wasplaats. Ook hier dus en ik voeg hem toe aan mijn verzameling. Een uur later vinden we onder het enorme viaduct van de A-1 voldoende koele wind en schaduw voor onze lunch.
We moeten door en komen in Vila Nova, wat niet hetzelfde is als Vila Nova da Rainha. De term ‘Vila Nova’ (nieuwe stad) komen we trouwens nogal vaak tegen in Portugal. Als we opnieuw een café aandoen voor thee, blijken we tegenover een brandhaard te zitten. We ruiken een brandlucht, zien dan rook, vervolgens komen bewoners hun huizen uit, wijzen en roepen en kort daarna rijdt de brandweerwagen met grote snelheid voorbij. Te ver, dus hij keert om en bereikt alsnog de brandhaard, terwijl de rookwolk boven het dorp grotere vormen aanneemt. Wij wachten niet op de afloop en vervolgen onze weg, waarbij ons nog een spuitwagen van de Bombeiros Voluntários tegemoet komt
voor assistentie. De ‘Bombeiros Voluntários’, letterlijk Vrijwillige Brandweer, is een belangrijke organisatie in Portugal. Naast het blussen van branden op vrijwillige basis, is het ook de beroepsbrandweer, de ambulancedienst, het takelbedrijf en belangrijk voor pelgrims: ze bieden een overnachtingsplaats aan pelgrims op weg naar Fatima of Santiago. Je slaapt in de bedden van de brandweerlieden, die dienst hebben en douchet in de algemene doucheruimte. Deze vorm van overnachten lijkt echter af te nemen of afgeschaft en wij hebben ook geen pogingen gedaan om bij de Bombeiros te slapen.
Na enkele kilometers over de vluchtstrook van de N-10 komen we aan in Azambuja en zoeken daar de Residêncial Flor da Primavera. Een residêncial is een soort Bed & Breakfast zonder ontbijt. Ze verschillen zeer in kwaliteit en in prijs. Ook worden in de gids ‘pensao’s’ genoemd. Het verschil tussen een residêncial en een pensao is onduidelijk. Wanneer in de gids sprake is van een ‘pensao', noemt de eigenaar zijn accommodatie vaak toch een ‘residêncial’. En omgekeerd. De residêncial, die wij
zoeken, wordt in de gids genoemd met adres, maar dit betreft het adres van de woning van de eigenares. Wij moeten een paar honderd meter verder en vinden achter een gewone deur in een gewone straat onze slaapplaats voor vannacht, die er goed verzorgd uitziet. We kunnen douchen, kleren wassen en ophangen, een biertje drinken en eten in het beneden gelegen café-restaurant, waar ook nog een klein mevrouwtje zit te eten. Zij eet met veel smaak alles op en lijkt een pelgrim, op weg naar Santiago. Wij spreken haar (nog) niet aan, maar komen haar later tegen. (Francy uit Brazilië)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
