DAG 8 EN DAG 9 - 22 EN 23 SEPTEMBER 2010
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
09 Oktober 2013 | Portugal, Alvaiázere
22 september 2010
Tomar – Alviazere 31,5 km.
Overnachting: Residêncial O Braz
Om 7:08 uur trekken we de deur van het pension achter ons dicht. Lekker vroeg zijn we en lekker koel is het nog. We willen snel wat koele kilometers maken, zodat er na de middagpauze nog maar een kort stukje te doen is. Al na drie kwartier dient het eerste hoogtepunt zich aan: de middeleeuwse brug Ponte de Peniche, die wij oversteken, wanneer het nog behoorlijk donker is.
Ook hier is de herfst ingetreden, hoewel we nog geen spatje regen hebben gehad en de temperatuur nog steeds hoog is.
Andere hoogtepunten vandaag zijn de drie wasplaatsen in de omgeving van Calvanis, in Feiteras en in Alvaiazere zelf. De stad van achtduizend inwoners bereiken we na een steile klim over de weg. Wij blijven echter aan de rand van de stad, waar Residêncial O Braz is gelegen. Als we het restaurant binnen lopen zitten de eigenaar, zijn familie en personeel juist aan het diner. Men gebaart ons rustig te gaan zitten en vraagt of we een biertje willen. Wel twee ook en daarna kunnen wij onze intrek nemen in het boven het restaurant gelegen hotel. We hoeven niet meer weg, de stad in, maar blijven rustig hier en eten vanavond beneden. Mooie, ruime kamer.
23 september 2010
Alvaiazere – Ansiao 13,5 km.
Overnachting: residêncial Adega Típica in Ansiao
De lange wandeling naar Rabaçal van 32 kilometer hakken we in twee stukken. Het is ook een beetje vakantie natuurlijk en enige speling in het schema is mogelijk. We overbruggen vandaag de 13,5 kilometer naar Ansiao en krijgen morgen het restant voor de voeten. Door later te noemen oorzaak is er weinig over deze dag te zeggen.
We zien een poging tot geitenboerderij direct aan de weg, op roodgekleurde aarde, in Laranjais; een stukje houtsnijwerk in de vorm van een salamander in dezelfde plaats; een ongelooflijk krot van een
huis, dat tot onze stomme verbazing nog bewoond is, in Vendas; kijkgaten in elektrapalen in de omgeving van Ansiao en een dorp, waar aan de weg wordt gewerkt. Aan die weg is ons hotel gevestigd en bij het drinken van ons dagelijkse biertje zitten we op een klein terras aan de rand van de opgegraven straat. Er gaat werkverkeer langs en de schaarse klandizie van ondernemende winkelbedrijven in deze straat hebben nu helemaal geen klanten. Behalve de bar natuurlijk, want koffie moet er gedronken worden. De residéncial biedt ons geen mogelijkheid de was buiten op te hangen en die moeten wij nu kwijt boven de badkuip.
Ondertussen denken we gewend te zijn aan de koffie en het bestellen ervan in de Portugese cafés,maar regelmatig gaat het toch moeilijk. Wij willen een grote, Hollandse bak. Tineke alleen met suiker en ik met melk en suiker. Om te voorkomen, dat we zo’n heel klein kopje krijgen, zeggen we er duidelijk bij, dat het ‘grande cafés’ moeten zijn en we wijzen dat aan met onze handen. Het resultaat is vaak verrassend: komt er toch een klein kopje, of een kop met driekwart hete melk en een kwart koffie, of twee koppen zwarte koffie. Of ‘americano’, waarvan ik niet precies weet wat dat is. Het zal nog een tijd duren voor we het weten. We bestellen later ‘dos cafés double’, twee dubbele koffie (ja, in een grote kop graag) en dan probeer ik in mijn kopje nog een scheutje melk erachteraan te krijgen.
Ook is het ons een paar keer overkomen, dat we samen aan de bar staan, onze koffie bestellen en er dan maar één krijgen. “Hè, wilt u allebéi koffie???”. Ja, doet u dat maar.
Met het bestellen van thee is het overigens ook zo. We weten niet wat ‘thee’ is in het Portugees en proberen het telkens in het Engels of Frans of we zeggen ‘hot tea’.
“Ah, icetea?” en ze hebben het blikje al in de hand. Als we aan een bar van een café staan en proberen thee te bestellen, ontstaat er een onbegrijpelijke toestand. De cafébaas steekt van wanhoop zijn handen in de lucht, keert zich van ons af en gaat verder met zijn schoonmaakwerk. In een ander café horen we de man achter de bar Frans praten en ik grijp mijn kans.
“Wat is ‘thee’ in het Portugees”, vraag ik hem in het Frans.
“Cha, miauw, miauw” zegt de man en ik veronderstel, dat hij een grapje maakt en ‘chat’ (kat) bedoeld. Waarom zegt hij er anders ‘miauw, miauw’ achteraan? Het raadsel wordt onthuld in weer een andere bar. Daar staat een grote stapel theezakjes en op de doosjes staat: “Cha”. Dus toch.
Dit betekent nog niet, dat wij de thee krijgen, die wij willen, want wat is nu weer ‘gewone zwarte thee’ in het Portugees? We willen natuurlijk liever geen slap aftreksel van bosbessen, frambozen of sinaasappel, maar thee van theeplanten.
‘Cha normal’ dan maar.
Tomar – Alviazere 31,5 km.
Overnachting: Residêncial O Braz
Om 7:08 uur trekken we de deur van het pension achter ons dicht. Lekker vroeg zijn we en lekker koel is het nog. We willen snel wat koele kilometers maken, zodat er na de middagpauze nog maar een kort stukje te doen is. Al na drie kwartier dient het eerste hoogtepunt zich aan: de middeleeuwse brug Ponte de Peniche, die wij oversteken, wanneer het nog behoorlijk donker is.
Ook hier is de herfst ingetreden, hoewel we nog geen spatje regen hebben gehad en de temperatuur nog steeds hoog is.
Andere hoogtepunten vandaag zijn de drie wasplaatsen in de omgeving van Calvanis, in Feiteras en in Alvaiazere zelf. De stad van achtduizend inwoners bereiken we na een steile klim over de weg. Wij blijven echter aan de rand van de stad, waar Residêncial O Braz is gelegen. Als we het restaurant binnen lopen zitten de eigenaar, zijn familie en personeel juist aan het diner. Men gebaart ons rustig te gaan zitten en vraagt of we een biertje willen. Wel twee ook en daarna kunnen wij onze intrek nemen in het boven het restaurant gelegen hotel. We hoeven niet meer weg, de stad in, maar blijven rustig hier en eten vanavond beneden. Mooie, ruime kamer.
23 september 2010
Alvaiazere – Ansiao 13,5 km.
Overnachting: residêncial Adega Típica in Ansiao
De lange wandeling naar Rabaçal van 32 kilometer hakken we in twee stukken. Het is ook een beetje vakantie natuurlijk en enige speling in het schema is mogelijk. We overbruggen vandaag de 13,5 kilometer naar Ansiao en krijgen morgen het restant voor de voeten. Door later te noemen oorzaak is er weinig over deze dag te zeggen.
We zien een poging tot geitenboerderij direct aan de weg, op roodgekleurde aarde, in Laranjais; een stukje houtsnijwerk in de vorm van een salamander in dezelfde plaats; een ongelooflijk krot van een
huis, dat tot onze stomme verbazing nog bewoond is, in Vendas; kijkgaten in elektrapalen in de omgeving van Ansiao en een dorp, waar aan de weg wordt gewerkt. Aan die weg is ons hotel gevestigd en bij het drinken van ons dagelijkse biertje zitten we op een klein terras aan de rand van de opgegraven straat. Er gaat werkverkeer langs en de schaarse klandizie van ondernemende winkelbedrijven in deze straat hebben nu helemaal geen klanten. Behalve de bar natuurlijk, want koffie moet er gedronken worden. De residéncial biedt ons geen mogelijkheid de was buiten op te hangen en die moeten wij nu kwijt boven de badkuip.
Ondertussen denken we gewend te zijn aan de koffie en het bestellen ervan in de Portugese cafés,maar regelmatig gaat het toch moeilijk. Wij willen een grote, Hollandse bak. Tineke alleen met suiker en ik met melk en suiker. Om te voorkomen, dat we zo’n heel klein kopje krijgen, zeggen we er duidelijk bij, dat het ‘grande cafés’ moeten zijn en we wijzen dat aan met onze handen. Het resultaat is vaak verrassend: komt er toch een klein kopje, of een kop met driekwart hete melk en een kwart koffie, of twee koppen zwarte koffie. Of ‘americano’, waarvan ik niet precies weet wat dat is. Het zal nog een tijd duren voor we het weten. We bestellen later ‘dos cafés double’, twee dubbele koffie (ja, in een grote kop graag) en dan probeer ik in mijn kopje nog een scheutje melk erachteraan te krijgen.
Ook is het ons een paar keer overkomen, dat we samen aan de bar staan, onze koffie bestellen en er dan maar één krijgen. “Hè, wilt u allebéi koffie???”. Ja, doet u dat maar.
Met het bestellen van thee is het overigens ook zo. We weten niet wat ‘thee’ is in het Portugees en proberen het telkens in het Engels of Frans of we zeggen ‘hot tea’.
“Ah, icetea?” en ze hebben het blikje al in de hand. Als we aan een bar van een café staan en proberen thee te bestellen, ontstaat er een onbegrijpelijke toestand. De cafébaas steekt van wanhoop zijn handen in de lucht, keert zich van ons af en gaat verder met zijn schoonmaakwerk. In een ander café horen we de man achter de bar Frans praten en ik grijp mijn kans.
“Wat is ‘thee’ in het Portugees”, vraag ik hem in het Frans.
“Cha, miauw, miauw” zegt de man en ik veronderstel, dat hij een grapje maakt en ‘chat’ (kat) bedoeld. Waarom zegt hij er anders ‘miauw, miauw’ achteraan? Het raadsel wordt onthuld in weer een andere bar. Daar staat een grote stapel theezakjes en op de doosjes staat: “Cha”. Dus toch.
Dit betekent nog niet, dat wij de thee krijgen, die wij willen, want wat is nu weer ‘gewone zwarte thee’ in het Portugees? We willen natuurlijk liever geen slap aftreksel van bosbessen, frambozen of sinaasappel, maar thee van theeplanten.
‘Cha normal’ dan maar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
