DAG 14 EN DAG 15 - 28 EN 29 SEPTEMBER 2010
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
09 Oktober 2013 | Portugal, Albergaria-a-Velha
28 september 2010
Agueda – Albergaria A Velha 17 km.
Overnachting: Casa da Alameda
We weten genoeg dus en wandelen langs de bouwplaats, waar de bouwvakkers juist aankomen en de eerste machine wordt gestart. Het is een behoorlijk project met een lengte van zo’n vijfhonderd meter en een breedte van dertig meter, waarin paden, bomen, bestratingen en mooie betonconstructies zullen komen. Toch houd ik mijn hart vast voor de toekomst hiervan. Heeft de Gemeente geld genoeg voor langdurig en adequaat onderhoud? Wanneer zullen de eerste steentjes losraken en wanneer breekt het eerste beton af?
We verlaten de stad en de rivier, gaan onder de N-1 en de spoorlijn door en passeren weer veel oude Romeinse overblijfselen. Over de Via Romana XVI gaat het door pijnboom- en eucalyptusbossen over de Romeinse Ponte de Marnel uit de tweede eeuw. In de verte, aan de rand van de rivier de Vouga,
graast een paard, wat een mooi plaatje oplevert.
Om kwart over één passeren wij de wasplaats van Albergaria. Een nogal kunstmatige, zeer heldere plaats met grote foto’s van oude was(?)vrouwen, alles weggestopt achter een grote etalageruit. Het geheel lijkt een binnenzwembad met schuin opstaande randen, alsof daar de was gedaan kan
worden. Jammer.
De Casa da Alameda, waar wij vannacht denken te overnachten, herkennen wij weer aan de foto in de gids en hebben we snel gevonden. Ook hier is het restaurant tussen één en half vier druk bezet en wij gaan er eten, na ons geïnstalleerd te hebben. Het restaurant is tamelijk grof, maar sfeervol
ingericht in een wijnschuur, waar de vaten nog liggen opgestapeld langs de kanten. Het gebouw, dat aan de buitenzijde netjes in de verf zit, herbergt behalve het restaurant ook een winkel en bar, een bankbedrijf met daarboven het hotel met veertien kamers op krakende vloeren en met piepende deuren.
Als we weer buiten staan en ik een foto maak van het pand valt mij een vrouw op met een karretje, dat daar haar waren staat te verkopen. Komt mij bekend voor en inderdaad: ze staat met haar karretje ook op de foto in de gids. Toevalligheid bestaat niet op de Camino!
29 september 2010
Albergaria A Velha – Sâo Joâo da Madeira Oliveira 29 km.
Overnachting: Residéncial Solar Sâo Joâo
Als we de stad uitlopen gaan we eerst de N-1 nog maar weer eens over en weldra wachten ons de eucalyptussen, die hier erg veel voorkomen. Ze ruiken lekker, zeker wanneer het vochtig is. Na een paar kilometer worden we gestuit door een wegafzetting en politie. De Bombeiros Voluntarios heeft de handen vol aan het beredden van een uitgebrande vrachtauto, die volledig dwars over de weg staat. Al het verkeer wordt omgeleid, maar wij worden gewezen op de mogelijkheid om erlangs te lopen, achter de vangrail om. Aan de andere kant een wasplaats en een groeiende file, die omgeleid wordt.
Dit gaat nog wel even duren.
Om kwart voor negen houden we even stil op een bankje om water te drinken. Een man komt zijn huis uit met een fles en twee glazen. Ik moet eerst een beetje van zijn zelfgemaakte port proeven en als ik die goedkeur, schenkt hij de glazen in. Wij proosten op de goede afloop van deze dag. De man spreekt alleen Portugees en wij niet, zodat de conversatie wat moeilijk verloopt. Maar wij bedanken hem hartelijk voor de ochtendborrel en hij stapt maar weer eens op. Kwart voor negen in de ochtend en al zoveel beleefd op de Camino.
Een paar kilometer verder langs de N-1 kunnen we koffie drinken in het dorp Pinheiro da Bemposta en het leegstaande pand aan de overkant taxeren. Daar valt nog wel wat van te maken en wat zou dat nu moeten kosten? We kunnen er een albergue in vestigen met een slaapzaal boven en beneden een
hal, een keuken en badkamers. Dat zou dan zo ongeveer de enige albergue in dit grote deel van de Camino zijn. Dan moeten we wel eerst met een foto in alle caminogidsen.
Droom maar lekker door.
Drie wasplaatsen maar liefst, waarvan twee in de directe omgeving van Curval en de derde in Cucujâes. Dan weer een Romeinse brug met de welluidende naam Senhor Ponte da Ponte no Caminho de Santiago, zo lees ik in mijn gids. We wandelen dan ook niet voor niets over een Via Romana.
In Sâo Joâo da Madeira Oliveira, een grote, moderne stad met veel terrasjes, lopen we vanzelf naar het plein, waar het hotel van vannacht staat. We hebben weer tijd over voor het finest hour, dat rustig een paar uur mag duren en eten elders in de stad. Van de kamer en de was- en droogplaatsen in dit hotel staat mij helaas niets meer bij.
Agueda – Albergaria A Velha 17 km.
Overnachting: Casa da Alameda
We weten genoeg dus en wandelen langs de bouwplaats, waar de bouwvakkers juist aankomen en de eerste machine wordt gestart. Het is een behoorlijk project met een lengte van zo’n vijfhonderd meter en een breedte van dertig meter, waarin paden, bomen, bestratingen en mooie betonconstructies zullen komen. Toch houd ik mijn hart vast voor de toekomst hiervan. Heeft de Gemeente geld genoeg voor langdurig en adequaat onderhoud? Wanneer zullen de eerste steentjes losraken en wanneer breekt het eerste beton af?
We verlaten de stad en de rivier, gaan onder de N-1 en de spoorlijn door en passeren weer veel oude Romeinse overblijfselen. Over de Via Romana XVI gaat het door pijnboom- en eucalyptusbossen over de Romeinse Ponte de Marnel uit de tweede eeuw. In de verte, aan de rand van de rivier de Vouga,
graast een paard, wat een mooi plaatje oplevert.
Om kwart over één passeren wij de wasplaats van Albergaria. Een nogal kunstmatige, zeer heldere plaats met grote foto’s van oude was(?)vrouwen, alles weggestopt achter een grote etalageruit. Het geheel lijkt een binnenzwembad met schuin opstaande randen, alsof daar de was gedaan kan
worden. Jammer.
De Casa da Alameda, waar wij vannacht denken te overnachten, herkennen wij weer aan de foto in de gids en hebben we snel gevonden. Ook hier is het restaurant tussen één en half vier druk bezet en wij gaan er eten, na ons geïnstalleerd te hebben. Het restaurant is tamelijk grof, maar sfeervol
ingericht in een wijnschuur, waar de vaten nog liggen opgestapeld langs de kanten. Het gebouw, dat aan de buitenzijde netjes in de verf zit, herbergt behalve het restaurant ook een winkel en bar, een bankbedrijf met daarboven het hotel met veertien kamers op krakende vloeren en met piepende deuren.
Als we weer buiten staan en ik een foto maak van het pand valt mij een vrouw op met een karretje, dat daar haar waren staat te verkopen. Komt mij bekend voor en inderdaad: ze staat met haar karretje ook op de foto in de gids. Toevalligheid bestaat niet op de Camino!
29 september 2010
Albergaria A Velha – Sâo Joâo da Madeira Oliveira 29 km.
Overnachting: Residéncial Solar Sâo Joâo
Als we de stad uitlopen gaan we eerst de N-1 nog maar weer eens over en weldra wachten ons de eucalyptussen, die hier erg veel voorkomen. Ze ruiken lekker, zeker wanneer het vochtig is. Na een paar kilometer worden we gestuit door een wegafzetting en politie. De Bombeiros Voluntarios heeft de handen vol aan het beredden van een uitgebrande vrachtauto, die volledig dwars over de weg staat. Al het verkeer wordt omgeleid, maar wij worden gewezen op de mogelijkheid om erlangs te lopen, achter de vangrail om. Aan de andere kant een wasplaats en een groeiende file, die omgeleid wordt.
Dit gaat nog wel even duren.
Om kwart voor negen houden we even stil op een bankje om water te drinken. Een man komt zijn huis uit met een fles en twee glazen. Ik moet eerst een beetje van zijn zelfgemaakte port proeven en als ik die goedkeur, schenkt hij de glazen in. Wij proosten op de goede afloop van deze dag. De man spreekt alleen Portugees en wij niet, zodat de conversatie wat moeilijk verloopt. Maar wij bedanken hem hartelijk voor de ochtendborrel en hij stapt maar weer eens op. Kwart voor negen in de ochtend en al zoveel beleefd op de Camino.
Een paar kilometer verder langs de N-1 kunnen we koffie drinken in het dorp Pinheiro da Bemposta en het leegstaande pand aan de overkant taxeren. Daar valt nog wel wat van te maken en wat zou dat nu moeten kosten? We kunnen er een albergue in vestigen met een slaapzaal boven en beneden een
hal, een keuken en badkamers. Dat zou dan zo ongeveer de enige albergue in dit grote deel van de Camino zijn. Dan moeten we wel eerst met een foto in alle caminogidsen.
Droom maar lekker door.
Drie wasplaatsen maar liefst, waarvan twee in de directe omgeving van Curval en de derde in Cucujâes. Dan weer een Romeinse brug met de welluidende naam Senhor Ponte da Ponte no Caminho de Santiago, zo lees ik in mijn gids. We wandelen dan ook niet voor niets over een Via Romana.
In Sâo Joâo da Madeira Oliveira, een grote, moderne stad met veel terrasjes, lopen we vanzelf naar het plein, waar het hotel van vannacht staat. We hebben weer tijd over voor het finest hour, dat rustig een paar uur mag duren en eten elders in de stad. Van de kamer en de was- en droogplaatsen in dit hotel staat mij helaas niets meer bij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
