DAG 16 EN DAG 17 - 30 SEPTEMBER EN 1 OKTOBER 2010

30 september 2010
Sâo Joâo da Madeira Oliveira – Grijó 20 km.
Overnachting: Pensâa Sobreiro Grosso te Grijó

De etappe naar Porto hakken we ook weer in twee stukjes, aangezien de 34,5 kilometer geen fijne vooruitzichten biedt voor wat betreft het nog steeds warme weer en omdat we morgen wat tijd willen hebben om nog iets van Porto te zien. Hoewel we vandaag overwegend over asfalt lopen, zijn er ook
een paar interessante stukjes tussendoor. We komen in de buurt van Porto en bossen met eucalyptus en sparren strijden om een plekje met de industrieterreinen aan de ene kant en het zich uitbreidende wegennet aan de andere kant.
Op alle drie is wat aan te merken.
Zolang een bos met de auto bereikbaar is, worden de bospaden op ongelooflijke wijze gebruikt als vuilnisbelt, waar alles, van koelkasten en t.v.’s, ledikanten en matrassen, zitmeubelen en kasten tot aan bouwafval zoals puin, lege plastic lijmbussen, isolatiemateriaal, hout, board en gipsplaten, wordt gedumpt. Wanneer de auto er niet meer kan komen beperkt het afval zich tot de duizenden lege of halfvolle plastic waterflesjes, sigarettendoosjes, plastic zakjes en alles wat een slordige wandelaar of
fietser zoal weggooit in plaats van mee terug neemt.
De industrieterreinen kenmerken zich door de troosteloosheid van de omgeving, de gevolgen van de recessie zoals de vele leegstand en het onkruid langs de wegen, aangezien daar alleen maar vrachtauto’s lijken te komen en er geen onderhoud wordt gepleegd.
Het wegennet tenslotte is niets ontziend. Viaducten over dalen, rivieren, uiteraard, maar ook over woonwijken. Van het wegennet hebben wij natuurlijk geen gebruik gemaakt, maar ik kan mij voorstellen, dat alles in het werk wordt gesteld om het Koning Automobilist zo gemakkelijk mogelijk te maken op de grote wegen.
De tekst in de gids, die ons naar het pension Sobreiro Grosso moet leiden, is nogal verwarrend, want de volgorde deugt in dit geval niet. De tekst gaat uit van de wandeling vanuit het zuiden en dat klopt nog. Vervolgens komt er een verhaal over de in de stad Grijó gelegen Mosterio S. Salvador de Grijó
(een zeer grote, geheel ommuurde abdij met bos), waarna het verhaal verder gaat over de bereikbaarheid van het pension. Dit pension ligt echter zeker een half uur wandelen vóór de abdij, zodat je weer terug moet, als je daar wilt overnachten. In ons geval liepen wij zelfs verder door naar het centrum van Grijó om daar het pension te zoeken en moesten dus weer het hele stuk terug langs de abdij en verder omhoog langs een lange, zeer steile weg met kinderkopjes. Bijna alle straten zijn hier overigens belegd met kinderkopjes, wat toch vrij ongemakkelijk loopt.
Van deze omissie heb ik de auteur van de gids op de hoogte gebracht. Ik ontving al na twee dagen het volgende antwoord:

John Brierley, Camino Guides
Verzonden: vr 22-10-2010 12:13
Re: Pilgrim's Guide Camino Portugues
Dear Tom
Thanks for the feedback which has been noted. A new guidebook is due
out later this year.
John (Brierley)

Ik ben benieuwd of het helpt.
De twintig kilometer wordt dus flink uitgebreid vandaag. Het pension geeft een buitengewoon uitgestorven indruk. Na enig roepen en rondlopen meldt zich een jongeman, die ons naar een zeer ruime kamer brengt met weliswaar lekkende douchedeuren, maar met een ventilator en openslaande
ramen, waarvoor hij slechts € 20,- in rekening brengt. Eten kunnen we in een restaurant met TL-verlichting en twee t.v.’s met voetbal, aan de grote weg op tien minuten loopafstand en de rode Ourowijn wordt gedronken uit een stenen kom zonder handvat.
Rare jongens, die Portugezen.

1 oktober 2010
Grijó – Porto 16.5 km.
Overnachting: Residéncial Duas Naçôes in Porto

Op de ruime kamer kunnen we ongestoord een ontbijt klaarmaken, waarbij het kooktoestelletje van campinggas ingezet wordt. We kunnen rustig aan doen met een korte wandeling voor de boeg. Na het ontbijt dalen we de nu bekende keitjesweg weer af, volgen de lange, hoge muur van de abdij, lopen
weer langs het kerkhof, de abdij en nog steeds de hoge muur naar het centrum van Grijó. Nu al tijd voor koffie en voor de eerste wasplaats in de stad.
Vrijwel de hele wandeling lopen we over keien en kinderkopjes, die hier overal liggen ter meerdere eer en glorie van de vele Romeinse overblijfselen in deze streek. Over een paar kilometer strekt zich de echte, middeleeuwse Romeinse weg Via Romana XIV uit, die licht stijgt in het bos.
Als we even op een makkelijke steen zitten te rusten, komt een stel mountainbikers de hobbelige keienweg oprijden. Ze hebben geen bagage bij zich, maar zijn wel duidelijk op weg naar Santiago. Geheel verzorgde fietsreis met bagagevervoer en besproken overnachtingen dus. Zo kan het ook natuurlijk.
Door verschillende dorpjes gaat het in de steeds drukker wordende omgeving van Porto. Tussen al deze stenen oudheid een robuuste wasplaats in Vila Nova de Gaia, dan een sterk stijgende straat langs weer een grote abdij en we zien Porto duidelijk liggen aan de overkant van de Douro rivier. De gids adviseert ons op hoogte te blijven en het bovendek van de enorme stalen brug te nemen, die direct leidt naar de Sé Kathedraal. Dat doen we en vanaf de imposante brug, die alleen voor wandelaars en de metro is bestemd, hebben we een prachtig uitzicht op de groene omgeving achter ons en de haven en de stad Porto voor en onder ons. Het autoverkeer maakt gebruik van het onderdek van de brug.
We wandelen rustig naar de overkant en staan voor we het beseffen voor de kathedraal, die we even bezoeken en waar we een mooie stempel in de credencials krijgen. Lekker dichtbij is ook het toeristenkantoor annex souvenirwinkel, waar een behulpzame medewerker ons wijst op enkele
accommodaties in de stad. Wij kiezen het ook in de gids genoemde Pensâo Duas Naçôes, dat er alleen aan de buitenkant goed uitziet. Binnen is het behelpen in een wel zeer klein kamertje zonder direct daglicht. Toilet en douche voor gezamenlijk gebruik op de gang, krakende vloeren en trappen.
Bij het ophangen van het wasgoed dreigt een conflict. De Chinese wasvrouw (kennelijk is het hotel in Chinese handen) heeft het voor ons afgesloten balkonnetje aan de straatzijde in gebruik voor de
lakens en slopen. Als wij via de tralies van het raampje de was maar net kunnen ophangen op haar waslijn en wij op dat moment op een briefje lezen, dat wassen en drogen van wasgoed in dit hotel verboden is, komt de wasvrouw het balkon op. Wij houden ons muisstil in ons kamertje en sluiten het gordijntje. Wij weten van niks. Onze was wordt niet verwijderd of vernietigd, maar blijft rustig hangen.
Oef!
Wij gaan de stad in, maar beperken ons tot het stadsdeel van Porto aan de Douro, de wijk Ribeira, die in 1996 werd uitgeroepen tot Wereld Erfgoed. Porto zelf was in 2001 Europese Cultuurstad. Ribeira is een direct aan de Douro liggende rij van opgestapelde panden, waarin vroeger de port werd
opgeslagen. Open aan de waterkant voor de aanvoer per boot en open aan de straatkant voor doorvoer naar de afnemers. Er zijn nu bijna allemaal restaurantjes in gevestigd en er is gelegenheid om langs, onder en tussen de pandjes door te flaneren.
De dame achter de balie van het hotel heeft ons desgevraagd uitgelegd, dat wij, om per bus de stad uit te komen, het beste bus 600 kunnen nemen naar Maia en daar de Caminoroute weer kunnen oppakken. In de gids wordt geadviseerd de Metro te nemen naar Maia, maar als we een metrostation
binnengaan, wordt het ons absoluut niet duidelijk hoe we aan een kaartje kunnen komen. Er is geen informatiebalie en er staan geen automaten. Dan maar de bus. De halte van bus 600 is vlakbij, dus daar lopen we morgenochtend zo naar toe. Geregeld.
We dolen nog wat door de stad, eten in een fijn restaurant en zullen weer terug moeten naar het kleine, duffe, benauwde kamertje.