Dag 39 en dag 40

Datum: 27-05-2009 dag: 39
Vertrek – aankomst: 09.45 – 15.30
Route: Clamecy – Rix - Varzy
Dagafstand – totaal afstand: 21 – 881
Overnachting: camping / gîte

Het is weer ontzettend koud in de ochtend en we hebben geen zin om op te staan. Daarom kunnen we pas om kwart voor tien vertrekken en gaan meteen heuvelopwaarts. Kees en Niels zijn al een half uur voor ons vertrokken en we hebben dezelfde bestemming. In Varzy, zo gaat het verhaal, is op de camping municipal ook een pelgrimsonderkomen met vier bedden. We zullen zien.
Vandaag een mooie wandeldag door veel bos en akkerland met een aangenaam temperatuurtje van 20 graden. Een paar mooie lavoirs (wasplaatsen) onderweg, waaronder die in Rix, met een op het water drijvende vloer. De lavoir zelf is langs de zijkant van een riviertje in een bocht gebouwd, zodat het water niet in- en uitstroomt, maar erlangs. Uniek, want zo’n constructie hebben we niet eerder gezien.
Bij de wasplaats hangt een informatiebord, waarop een verklaring staat:

'Wasplaats en pad voor de wasvrouwen

Deze wasplaats werd gebouwd tijdens de tweede helft van de 19e eeuw en is 7,5 m. lang en 4 m. breed. De drijvende vloer maakt het de constructie mogelijk zich aan de verschillende waterniveaus aan te passen, waardoor het werk van de wasvrouwen makkelijker wordt gemaakt. Deze beweegbare vloer, die op het water drijft, is vastgemaakt aan de grond.
Het dak werd hersteld en de plaats werd ingericht als picknickplaats.
Het wasvrouwenpad verbond de wasplaats met de rest van het dorp.
De constructie van de Beuvronbrug was zeer speciaal. De stenen van de borstwering zijn zodanig gehakt, dat de ene in de andere steen past.'

Tijdens een pauze komt een dame voorbij met rugzakje, aan wie je meteen kunt zien, dat je “Goedemiddag” tegen haar kunt zeggen en dat klopt. Zij is Nederlandse, die in verschillende etappes van telkens ongeveer zes weken naar Santiago loopt, terwijl haar man haar met een camper begeleidt. Als we ons doel voor vandaag, Varzy, zijn doorgelopen en een paar kilometer naar de camping moeten lopen in de verkeerde richting, staat er een camper langs de weg. Wij vragen de man, of hij weet hoever de camping nog verwijderd is, we raken aan de praat en dan blijkt dit de man te zijn van de vrouw, die we hebben ontmoet. Toeval bestaat niet op de Camino! Ze bieden ons aan ons naar de camping te brengen en later met ons terug te rijden naar het dorp voor boodschappen. Kees en Niels zijn er nog niet. In de supermarkt komen we hen wel tegen en we nodigen hen uit met ons, met de camper, mee terug te rijden. Zij hebben hun rugzakken in een café achtergelaten om eerst boodschappen te doen en als we die opgehaald hebben rijden we met ons zessen terug naar de camping.
Daar kunnen we inderdaad met ons vieren onze intrek nemen in een kamertje met vier stapelbedden en kookmogelijkheden. Voor € 4 euro de man.
We bereiden een heerlijke maaltijd met alles erop en eraan inclusief de nodige vitamines. Na dit diner gaan we naar de camper van Huib en Willy en zien daar, onder het genot van weer meer wijn, Barcelona winnen van Manchester United (2-0) om de Europacup.
Het is nog een latertje geworden.

Datum: 28-05-2009 dag: 40
Vertrek – aankomst: 09.30 – 16.45
Route: Varzy – Champlemy – Châteauneuf-Val-de-Bargis
Dagafstand – totaal afstand: 25 – 906
Overnachting: chambre d’hôte

Op zijn verzoek maak ik Niels om zes uur wakker, want hij wil graag vroeg vertrekken om voor het weekend in Nevers te zijn. Daar wacht een postpakketje voor hem. Wij doen rustig aan, want pas om negen uur zal de camper voorrijden om ons weer in het dorp op de route te zetten. Huib rijdt de camper en Willy loopt vandaag met ons mee. Ze is een beetje bang om alleen door een bos te lopen en is blij met ons mee te kunnen. En wij zijn wel blij met hen en de camper. Omdat het been van Kees nogal dik is en hij rustig aan wil doen, komt de korte route van vandaag voor hem goed uit. Om kwart over negen vertrekken we van de camping en om half tien zijn we weer op weg.
Juist voor ons lopen twee gepensioneerde Nederlandse mannen, die we al eerder zagen. Wij blijven een groot deel van de dag elkaar achtervolgen, totdat zij echter toch anders gaan dan wij en wij, in de veronderstelling een ingekorte route te nemen, juist een verkeerde weg inlopen en zo meer lopen dan nodig. Dat herhaalt zich later nog een keer. Als we op een kruispunt van onverharde wegen staan in een bos, is niet te beredeneren waar we zijn. Een man op een tractor met maaimachine houden we aan om de weg te vragen.
“Maar jullie mogen hier helemaal niet lopen. Ik ben de eigenaar van dit bosperceel en het is hier privé terrein. Hebben jullie het bord niet gezien?”
Maar met een enorm verhaal wijst hij ons de plek aan op de kaart, waar we zijn: precies in het midden van een als een spinnenweb gevormde bosverkaveling. We zijn helemaal fout gelopen en moeten dit bos uit om weer op de route te komen. Dit herhaalt zich dan nog een keer, zodat we pas om half vijf bij de camper in Chateauneuf aankomen, waar ons een koud biertje wacht. Wij zoeken een onderdak, dat we vinden in de Chambres d’Hotes genaamd L’Etape de Compostelle, terwijl Huib en Willy in de camper in het dorp blijven. Morgen zullen we weer met ons vieren lopen en de rugzakken in de camper laten liggen.
Opmerkelijk is, dat Tineke zich niet kan veroorloven zonder rugzak te lopen. Als ze meer dan een kilometer zonder rugzak loopt, krijgt ze ogenblikkelijk pijn in rug en benen. Hoe zwaarder de rugzak, hoe beter ze loopt. Wij hebben daar de enige medische verklaring voor, dat de rugzak haar rug recht trekt, zodat ze een goede houding heeft.

Ook de twee Nederlandse mannen verblijven in deze chambre d’hôte en ’s avonds wisselen we onze ervaringen uit met ook nog een Fransman, die twee weken langs de route loopt.