Dag 101 en dag 102
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
29 Juli 2009 | Spanje, San Vicente de la Barquera
Datum: 28-07-2009 dag: 101
Vertrek – aankomst: 07.45 – 14.00
Route: Cóbreces – Pando – Comillas – Gerra – San Vicente de la Barquera
Dagafstand – totaal afstand: 26 – 2208
Overnachting: albergue
Om kwart voor acht kunnen we de zeer smoezelige albergue van de paters verlaten en de frisse lucht, na een regenbuitje, instappen. Gisterenavond vrij laat kwamen nog enkele fietsers binnen, die meteen alle rust teniet doen en erg veel lucht en ruimte nodig hebben. Er schijnen ook jonge mensen te zijn, die een pelgrimspas kopen, deze hier en daar laten stempelen en als niet-pelgrim gebruik maken van de pelgrimshuizen, bijna voor niets. Ze reizen per openbaar vervoer of zelfs met de auto.
Jammer.
Eindelijk lopen we weer eens over een onverhard pad, dat wil zeggen een keihard pad met stenen, eeuwen oud. Langs muren en ronde, betonnen silo´s van ca. vier meter hoog, waarin (vroeger) het graan werd opgeslagen. Dan gaan we de weg weer op met regelmatig een glimp van de zee, op korte afstand. In Comillas, waar we gisteren naar toe hadden kunnen lopen, moeten we de daar gevestigde herberg zoeken om van daaruit de route verder te vervolgen. Pijlen ontbreken hier, maar het toeristenkantoor brengt uitkomst. We krijgen ook een route mee voor het tweede stuk, naar San Vicente de la Barquera en wel langs de kust. Als we die gevonden denken te hebben blijkt er nog een route, nog dichter langs de kust te zijn. Toch een mooie route over een drukke, hete weg langs campings en een golfterrein.
Het laatste stuk gaat weer letterlijk over het strand, waar we tussen duizenden strandgenieters onze weg vinden over zo hard mogelijk zand.
Vlak voordat we de albergue bereiken zien we een bordje bij een heel klein winkeltje. 'Zapateria Rapido' staat er en een man is inderdaad bezig heel snel schoenen te repareren. Onze kans.
In de albergue treffen we als onderdeel van de slaapzaal een tweepersoons kamertje, dat wij in beslag kunnen nemen. Geen buitenraam, dus de deur blijft open.
We onderzoeken nu twee voor ons belangrijke dingen: kan de schoenmaker Tineke's schoenen van nieuwe hakken voorzien binnen redelijke tijd en kunnen wij misschien twee nachten in deze albergue blijven? De schoenmaker kan dat en in de herberg vraag ik een meisje met onbekende nationaliteit, maar dat vloeiend Spaans en Engels spreekt, voor ons even het woord te doen. Dat we na onze start in Nederland nu al bijna twee maanden geen rustdag hebben gehad en die morgen graag nemen. Vooral de eerste reden doet de vraag positief beantwoorden. "No problemo", zegt de roodharige Spaanse dame, die het grote inschrijfboek hanteert. Fijn, de schoenen en de rustdag zijn geregeld. En er is internet, wat ik ook direct laat weten. Morgen alle tijd, als iedereen weg is.
Onze kennissenkring rouleert. Was het een paar dagen geleden vooral Spaans, nu is het Duits en Oostenrijks. En Jean-Jacques, een klein fel mannetje uit Frankrijk, komt binnen. Hem zagen we ook al in Güemes binnenkomen. We schudden handen. Dan een drietal Duitsers, onder wie een vrouw, die onder de uitslag zit. Zij sliepen vannacht in dezelfde albergue als wij (bij de paters) en zij is het slachtoffer geworden van ongedierte in een deken of een matras. Hierover las ik ergens, dat vooral handen en armen de uitslag vertonen en men direct hierover de betreffende herberg dient in te lichten. Onder opgave van de plaats waar het bed stond geeft de herbergier dit telefonisch door aan de paters. Zou het helpen?
In de avond hebben we weer een diner. Bruinebonensoep met worst, salade en een bakje yoghurt toe. Morgenochtend ontbijt en dat weer tegen een vrije gift. De Camino leeft.
Zelfs de naamloze Spanjaard van 71 (volgens Tineke zou hij 72 zijn - het gaat snel hier) komt in deze ambiance helemaal los en roept "Bravo, bravo", als de roodharige herbergierster klaar is met haar lied van Schubert, na het eten.
Als het nodig is kan hij ook gewoon het licht aandoen. Elektriciteit genoeg hier.
Datum: 29-07-2009 dag: 102
Vertrek – aankomst: 7e rustdag
Route:
Dagafstand – totaal afstand: 0 – 2208
Overnachting: albergue
We hebben iets van uitslapen gedaan, maar zeven uur is wel echt de limiet. We kunnen nog aanschuiven bij het gezamenlijke ontbijt, waarna iedereen op stap gaat en wij met de herbergier, Luiz en zijn vrouw, Sofia, achterblijven. Natuurlijk helpen wij met het opruimen van de ontbijtspullen.
De schoenen van Tineke hebben nieuwe hakken, dus we kunnen er weer vijfhonderd kilometer tegenaan. De zapateriamaker had ze op tijd klaar en de kosten waren € 7,50.
Omdat we hier twee nachten mogen blijven, zullen we als tegenprestatie vanmorgen helpen de herberg helemaal te dweilen en te soppen, wat nog een hele klus is. Maar alle tegelvloeren ruiken weer fris en je kunt van de vloer eten.
Daarna mag ik de hele dag aan de computer zitten met een onderbreking voor het middageten. Tineke is ondertussen naar de kapper geweest en heeft een kort, blond koppie haar. Vanavond weer diner, dan slapen en morgenochtend na het ontbijt weer verder, nieuwe mensen ontmoeten, of oude bekenden inhalen of ingehaald worden. Zo gaat die cirkel rond.
Vertrek – aankomst: 07.45 – 14.00
Route: Cóbreces – Pando – Comillas – Gerra – San Vicente de la Barquera
Dagafstand – totaal afstand: 26 – 2208
Overnachting: albergue
Om kwart voor acht kunnen we de zeer smoezelige albergue van de paters verlaten en de frisse lucht, na een regenbuitje, instappen. Gisterenavond vrij laat kwamen nog enkele fietsers binnen, die meteen alle rust teniet doen en erg veel lucht en ruimte nodig hebben. Er schijnen ook jonge mensen te zijn, die een pelgrimspas kopen, deze hier en daar laten stempelen en als niet-pelgrim gebruik maken van de pelgrimshuizen, bijna voor niets. Ze reizen per openbaar vervoer of zelfs met de auto.
Jammer.
Eindelijk lopen we weer eens over een onverhard pad, dat wil zeggen een keihard pad met stenen, eeuwen oud. Langs muren en ronde, betonnen silo´s van ca. vier meter hoog, waarin (vroeger) het graan werd opgeslagen. Dan gaan we de weg weer op met regelmatig een glimp van de zee, op korte afstand. In Comillas, waar we gisteren naar toe hadden kunnen lopen, moeten we de daar gevestigde herberg zoeken om van daaruit de route verder te vervolgen. Pijlen ontbreken hier, maar het toeristenkantoor brengt uitkomst. We krijgen ook een route mee voor het tweede stuk, naar San Vicente de la Barquera en wel langs de kust. Als we die gevonden denken te hebben blijkt er nog een route, nog dichter langs de kust te zijn. Toch een mooie route over een drukke, hete weg langs campings en een golfterrein.
Het laatste stuk gaat weer letterlijk over het strand, waar we tussen duizenden strandgenieters onze weg vinden over zo hard mogelijk zand.
Vlak voordat we de albergue bereiken zien we een bordje bij een heel klein winkeltje. 'Zapateria Rapido' staat er en een man is inderdaad bezig heel snel schoenen te repareren. Onze kans.
In de albergue treffen we als onderdeel van de slaapzaal een tweepersoons kamertje, dat wij in beslag kunnen nemen. Geen buitenraam, dus de deur blijft open.
We onderzoeken nu twee voor ons belangrijke dingen: kan de schoenmaker Tineke's schoenen van nieuwe hakken voorzien binnen redelijke tijd en kunnen wij misschien twee nachten in deze albergue blijven? De schoenmaker kan dat en in de herberg vraag ik een meisje met onbekende nationaliteit, maar dat vloeiend Spaans en Engels spreekt, voor ons even het woord te doen. Dat we na onze start in Nederland nu al bijna twee maanden geen rustdag hebben gehad en die morgen graag nemen. Vooral de eerste reden doet de vraag positief beantwoorden. "No problemo", zegt de roodharige Spaanse dame, die het grote inschrijfboek hanteert. Fijn, de schoenen en de rustdag zijn geregeld. En er is internet, wat ik ook direct laat weten. Morgen alle tijd, als iedereen weg is.
Onze kennissenkring rouleert. Was het een paar dagen geleden vooral Spaans, nu is het Duits en Oostenrijks. En Jean-Jacques, een klein fel mannetje uit Frankrijk, komt binnen. Hem zagen we ook al in Güemes binnenkomen. We schudden handen. Dan een drietal Duitsers, onder wie een vrouw, die onder de uitslag zit. Zij sliepen vannacht in dezelfde albergue als wij (bij de paters) en zij is het slachtoffer geworden van ongedierte in een deken of een matras. Hierover las ik ergens, dat vooral handen en armen de uitslag vertonen en men direct hierover de betreffende herberg dient in te lichten. Onder opgave van de plaats waar het bed stond geeft de herbergier dit telefonisch door aan de paters. Zou het helpen?
In de avond hebben we weer een diner. Bruinebonensoep met worst, salade en een bakje yoghurt toe. Morgenochtend ontbijt en dat weer tegen een vrije gift. De Camino leeft.
Zelfs de naamloze Spanjaard van 71 (volgens Tineke zou hij 72 zijn - het gaat snel hier) komt in deze ambiance helemaal los en roept "Bravo, bravo", als de roodharige herbergierster klaar is met haar lied van Schubert, na het eten.
Als het nodig is kan hij ook gewoon het licht aandoen. Elektriciteit genoeg hier.
Datum: 29-07-2009 dag: 102
Vertrek – aankomst: 7e rustdag
Route:
Dagafstand – totaal afstand: 0 – 2208
Overnachting: albergue
We hebben iets van uitslapen gedaan, maar zeven uur is wel echt de limiet. We kunnen nog aanschuiven bij het gezamenlijke ontbijt, waarna iedereen op stap gaat en wij met de herbergier, Luiz en zijn vrouw, Sofia, achterblijven. Natuurlijk helpen wij met het opruimen van de ontbijtspullen.
De schoenen van Tineke hebben nieuwe hakken, dus we kunnen er weer vijfhonderd kilometer tegenaan. De zapateriamaker had ze op tijd klaar en de kosten waren € 7,50.
Omdat we hier twee nachten mogen blijven, zullen we als tegenprestatie vanmorgen helpen de herberg helemaal te dweilen en te soppen, wat nog een hele klus is. Maar alle tegelvloeren ruiken weer fris en je kunt van de vloer eten.
Daarna mag ik de hele dag aan de computer zitten met een onderbreking voor het middageten. Tineke is ondertussen naar de kapper geweest en heeft een kort, blond koppie haar. Vanavond weer diner, dan slapen en morgenochtend na het ontbijt weer verder, nieuwe mensen ontmoeten, of oude bekenden inhalen of ingehaald worden. Zo gaat die cirkel rond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
