Handreiking (7) voor de beginnende wandelaar
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
16 Juli 2009 | Spanje, Irun
De rugzak
Op een dag ben ik overgegaan tot de aanschaf van een rugzak. In de outdoorwinkel, waarvan ik later tot de vaste klantenkring ging behoren, werd mij, als volkomen leek, een zak aangemeten.
"Hoeveel liter denk je nodig te hebben", vraagt de vriendelijke verkoper, die toch heel wat gewend moet zijn.
"Whapff, wat denk jij?", kaats ik terug.
"Wat ga je ermee doen?"
"Tja, wat dacht je?"
"Ik bedoel, dagtochten, bergsport of iets daar tussen in?"
"Ja, zoiets, ja".
En hij komt met een exemplaar, dat vol zit met proppen papier en voor je het weet, hangt hij om je schouders.
"Oh, dat valt nog best mee, hij zit wel lekker", maar de verkoper imiteert even een gewicht en trekt hem wat omlaag. Waardoor je bijna achterover valt.
"Oh ja, maar zo zwaar wordt hij toch niet?"
Na een half uur heb je de juiste rugzak met de juiste inhoud, voor het juiste doel.
Thuisgekomen stop je de rugzak vol met alles wat maar enigszins te maken heeft met rugzaklopen en trekt hem over je schouders en van de tafel.
"Nee, nu even niet eraan hangen", zeg je nog tegen je partner, maar die staat alles hoofdschuddend vanaf veilige afstand gade te slaan.
"Is tie nou vol, of kan er nog wat bij?", vraagt ze.
Goed.
Je oefent nog wat met alle loshangende riempjes en laat nog wat dingen er uit, schaft nog wat lichtgewicht spulletjes aan en stelt tevreden vast, dat je het gewicht hebt teruggebracht tot een alleszins aanvaardbare zestien kilo. Wat voedsel, het fototoestel, de telefoonoplader, een doosje lucifers en het medicijnendoosje komen er nog bij, maar dat weegt allemaal niks. Wordt het toch nog achtien kilo. En water, één kilo per liter.
De eerste paar honderd meter is het goed te doen, maar je zult terug moeten naar de outdoorshop, om nog meer aan te schaffen. En dan wel zodanig, dat je gewicht minder wordt. Minder met meer.
Jaren kost het om het gewicht zodanig te reduceren, dat het ietsje minder onaangenaam wordt om op pad te gaan.
"Nou nou, dat weegt behoorlijk wat! En loop je daar dan de hele dag mee?"
Frankrijk, hoogzomer.
De weg stijgt en klimt naar een horizon, ver boven je huidige niveau. De weg dampt, het asfalt plakt, er is eeuwigdurende zon, 14.15 uur.
De rugzak plakt op je doorweekte rug, de draagbanden laten hun natte sporen na en zweetdruppels vallen op je schoenen.
"Nog twaalf kilometer en wij zijn in Montbouton, waar misschien toch een camping is", stel je geruststellend vast.
Je wilt veel. Op een terras met eeuwige schaduw en druppels aan de buitenkant van je glas, een douche, een bed.
Maar vooral, die rugzak afdoen, nee, uittrekken.
Reactie:
Dominique
6 april 2009
Komt er nog een handreiking waarin beschreven staat hoe de rugzak ingepakt moet worden?!
Want een beginnende wandelaar krijgt er natuurlijk een stuk minder in dan jij.
Op een dag ben ik overgegaan tot de aanschaf van een rugzak. In de outdoorwinkel, waarvan ik later tot de vaste klantenkring ging behoren, werd mij, als volkomen leek, een zak aangemeten.
"Hoeveel liter denk je nodig te hebben", vraagt de vriendelijke verkoper, die toch heel wat gewend moet zijn.
"Whapff, wat denk jij?", kaats ik terug.
"Wat ga je ermee doen?"
"Tja, wat dacht je?"
"Ik bedoel, dagtochten, bergsport of iets daar tussen in?"
"Ja, zoiets, ja".
En hij komt met een exemplaar, dat vol zit met proppen papier en voor je het weet, hangt hij om je schouders.
"Oh, dat valt nog best mee, hij zit wel lekker", maar de verkoper imiteert even een gewicht en trekt hem wat omlaag. Waardoor je bijna achterover valt.
"Oh ja, maar zo zwaar wordt hij toch niet?"
Na een half uur heb je de juiste rugzak met de juiste inhoud, voor het juiste doel.
Thuisgekomen stop je de rugzak vol met alles wat maar enigszins te maken heeft met rugzaklopen en trekt hem over je schouders en van de tafel.
"Nee, nu even niet eraan hangen", zeg je nog tegen je partner, maar die staat alles hoofdschuddend vanaf veilige afstand gade te slaan.
"Is tie nou vol, of kan er nog wat bij?", vraagt ze.
Goed.
Je oefent nog wat met alle loshangende riempjes en laat nog wat dingen er uit, schaft nog wat lichtgewicht spulletjes aan en stelt tevreden vast, dat je het gewicht hebt teruggebracht tot een alleszins aanvaardbare zestien kilo. Wat voedsel, het fototoestel, de telefoonoplader, een doosje lucifers en het medicijnendoosje komen er nog bij, maar dat weegt allemaal niks. Wordt het toch nog achtien kilo. En water, één kilo per liter.
De eerste paar honderd meter is het goed te doen, maar je zult terug moeten naar de outdoorshop, om nog meer aan te schaffen. En dan wel zodanig, dat je gewicht minder wordt. Minder met meer.
Jaren kost het om het gewicht zodanig te reduceren, dat het ietsje minder onaangenaam wordt om op pad te gaan.
"Nou nou, dat weegt behoorlijk wat! En loop je daar dan de hele dag mee?"
Frankrijk, hoogzomer.
De weg stijgt en klimt naar een horizon, ver boven je huidige niveau. De weg dampt, het asfalt plakt, er is eeuwigdurende zon, 14.15 uur.
De rugzak plakt op je doorweekte rug, de draagbanden laten hun natte sporen na en zweetdruppels vallen op je schoenen.
"Nog twaalf kilometer en wij zijn in Montbouton, waar misschien toch een camping is", stel je geruststellend vast.
Je wilt veel. Op een terras met eeuwige schaduw en druppels aan de buitenkant van je glas, een douche, een bed.
Maar vooral, die rugzak afdoen, nee, uittrekken.
Reactie:
Dominique
6 april 2009
Komt er nog een handreiking waarin beschreven staat hoe de rugzak ingepakt moet worden?!
Want een beginnende wandelaar krijgt er natuurlijk een stuk minder in dan jij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
