Dag 89 en dag 90
Door: Tom/Dominique
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
18 Juli 2009 | Spanje, Deba
Datum: 16-07-2009 dag: 89
Vertrek – aankomst: 08.15 – 14.00
Route: San Sebastián – Orio - Zarautz
Dagafstand – totaal afstand: 21 – 1921
Overnachting: albergue op Gran Camping de Zarautz
Vrij laat zijn er nog wat pelgrims in het nachtverblijf bijgekomen, die uiterst stil zijn en de slapers met rust laten. Het is erg warm en alle ramen staan open. Alle acht op de zaal liggen bijna bloot boven de slaapzak en er wordt hier en daar gesnurkt. Als Tineke op een moment wil weten hoe laat het is, blijkt het pas twaalf uur te zijn en later nog een keer rond drie uur. Om vijf over zes vinden we het genoeg, klimmen voorzichtig de bovenste bedden af, kleden ons aan en brengen alle spullen naar de gang, waar we alles inpakken. Geen lawaai met plastic zakken van ons en iedereen slaapt gewoon door.
We wachten op het ontbijt om half acht en kunnen dan eindelijk, om kwart over acht vertrekken. We krijgen alweer een schitterende wandeling, die direct begint nadat we de grote hoeveelheid trappen hebben beklommen, die ons op 200 à 300 meter boven de stad hebben gebracht. Uitzicht op zee aan de rechterkant, waar we een paar honderd meter boven en vanaf lopen op nog hoger klimmende weggetjes. Na een uurtje lopen weer iets moois. Iemand heeft zomaar langs de weg een soort stalletje ingericht met twee stoelen, volop water, een livre d´or en een mooie stempel van de schelp met stempelkussen.
(Later horen we van Niels, dat de man, die dit gemaakt heeft aan de overkant woont en als vrijwilliger van de Camino (= De Weg) jaarlijks de gele pijlen onderhoudt, die de richting aangeven. Hij had Niels verteld, dat, als er officiële bordjes staan en ook een gele pijl, we dan de pijl moeten volgen. De bordjes en paaltjes worden door de overheid geplaatst en maken omwegen langs voor hen interessante objecten).
Men leeft hier echt voor de pelgrims en doet daar veel voor. Fonteintjes met goed drinkwater zie je op veel plaatsen en wij denken wel wat minder water bij ons te hoeven hebben. We kunnen op zoveel plaatsen bijtanken, dat we aan onze twee flesjes van samen 1,55 liter genoeg zullen hebben in plaats van de ruim drie liter die we ´s morgens opladen. Over gewicht gesproken. Gisteren wat papieren naar huis gestuurd en oude kleding weggegooid en dat is al goed te merken. Ik loop niet zo erg meer te sjouwen, wat toch een zeer belangrijk onderdeel van de hele onderneming is geweest.
Rond twaalf uur bereiken we Orio, na zo´n dertien kilometer wandelen. Dertien kilometer in vier uur inclusief rusttijd! Dat is andere koek dan in Nederland.
Waar water is maken de Spanjaarden meteen een boulevard en waar een boulevard is, wordt geflaneerd. Ook hier in Orio, dat een haventje heeft op zeeniveau en een stadje op bijna honderd meter hoogte. We steken de baai en de haven over via de brug en lopen het dorp uit, waar een vrouw met rugzak net als wij even staat te zoeken naar de juiste weg. Ze is een Poolse, moeder van vijf kinderen, veertig jaar oud en spreekt goed Engels. Ze loopt vanaf Irun naar Santiago, net als wij via de noordroute. We lopen een eindje met haar op over een smal, sterk begroeid paadje, dan haakt ze af. Wij klimmen door over een betonweggetje zonder schaduw, met Spaanse wijnranken. Rioja?
Als we ons doel voor vandaag, het dorp Zarautz, naderen, staat er opeens een bord, dat verwijst naar de Gran Camping de Zarautz, waar wij wel wat voor voelen. De albergue in Zarautz is namelijk vol, zo hoorden wij vanmorgen van onze Spaanse vriend, die we al twee dagen ‘s avonds zien. En een andere albergue gaat pas om vier uur open en daarmee weet je het nooit.
Kamperen dus maar weer. We melden ons bij de receptie, waar een jongen ons wil gaan inschrijven, als de baas binnenkomt. Er volgt een fel, Spaans gesprek, dat waarschijnlijk op het volgende neerkomt:
- Wat doe je nou, man? Je ziet toch dat dit pelgrims zijn?
- Nou ja, uhh....
- Ik neem het wel over.
En hij vraagt onze pelgrimspassen, schrijft onze namen in een boek en wenkt ons dan mee te komen. Wil ook nog de rugzak van Tineke overnemen (wat hem zal tegenvallen qua gewicht), maar die laat dit niet gebeuren. Hij loopt met ons een ander gebouw in, een soort garage/opslagplaats en dan een trap op.
- Only for important people, zegt hij en gaat ons voor naar een vertrek, waarin zeven stapelbedden staan. Prachtig, mooie nieuwe bedden, goede matrassen. We mogen een plaatsje uitzoeken, want:
- You are the boss.
We bedanken hem en hij laat ons achter, geld accepteert hij niet. Douche en toilet op de camping zelf, maar ook een bar, een restaurant, een picknickplaats en een winkel. Voorlopig zijn we nog alleen in deze gratis pelgrimsopvang. We zullen als tegenprestatie in het restaurant gaan eten.
In de bar zien we voor het eerst dit jaar een stukje van de Tour de France op tv. Geen idee hoe het zit en het Spaanse commentaar helpt daar ook niet echt bij.
Datum: 17-07-2009 dag: 90
Vertrek – aankomst: 07.15 – 16.00
Route: Zarautz – Getaria – Zumaia - Deba
Dagafstand – totaal afstand: 22 – 1943
Overnachting: albergue
We hoeven geen rekening te houden met andere mensen, want we zijn de enigen gebleven. Om zes uur is het wel gedaan met slapen en om kwart over zeven vertrekken we. Net als in San Sebastián gaan we direct bijna tweehonderd meter stijgend de stad uit en kunnen weer genieten van een prachtig landschap met zicht op de Oceaan. Het heeft vannacht geregend, wat te zien is aan alle plassen in de gaten, maar wij hebben er niets van gemerkt. Er staat wel veel wind en de bewolking is hevig aanwezig. Af en toe waait er een druppeltje regen over.
In Getaria drinken we onze eigen koffie, die we dagelijks meenemen, waarna we langs de zee over de N634 lopen met voortdurend zicht op de onstuimige golven rechts en het voorbijrazende verkeer links. Gelukkig is er meestal een metertje over als fietspad, waar we kunnen lopen. Later, in Elorriaga, menen we er goed aan te doen een stukje te korten over de GR121, die ook naar Deba gaat, maar veel korter is dan de officiële route met gele pijlen. Het voordeel is, dat deze route voornamelijk langs de kust blijft lopen. Het is werkelijk een prachtige, maar behoorlijk zware route met veel klim- en daalwerk. We komen langs boerenhofjes met honden aan de ketting, groene weiden, wijnranken en de Atlantische Oceaan. De zware tocht langs de GR121 eindigt in Deba, waar we dan weer de gele pijlen volgend langs de albergue lopen en de informatie krijgen, die we nodig hebben. We moeten eerst inschrijven bij de toeristeninformatie en krijgen dan gratis (vrije gift) toegang tot de zaal, waarin tien stapelbedden, dus twintig bedden staan, alleen toilet, geen keuken. Douchen kan in het locale strandbadhuis tegen betaling van € 0,80 p.p. We eten in het nabijgelegen parkje en ons stokbroodje in de zaal.
Van de Spanjaarden, overigens meest aardige mensen, kan ik voorlopig nog geen woord verstaan.
------------------
Dominique:
Hallo iedereen,
Daar ben ik weer! Sjoerd en ik hebben een heerlijke vakantie gehad in Maleisië. Had best nog een weekje langer mogen duren. Over enge dieren gesproken (zie reacties vorige berichten): in de jungle hebben ze er ook een hoop! Sjoerd heeft nog een bloeddonatie gedaan aan de plaatselijke bloedzuigersvereniging. Gelukkig geef ik al bloed in Nederland, dus mijn bloed hoefde ze niet.
Vandaag meteen alweer een gesprekje met mijn ouders gehad. Ze slapen vanavond in Deba in een zaaltje samen met ander pelgrims. Hopelijk wordt er dus niet al teveel gesnurkt. Afgelopen nacht sliepen ze ook in een pelgrimsopvang, maar waren de enige in een grote zaal met bedden.
Het is een hele mooie route langs de kust en gelukkig is het daar nu ook niet al te heet (18 gr). Onderweg komen ze veel Poolse pelgrims tegen. Nog 754 km, nog een maandje wandelen!
Tot snel,
Dominique
Reactie:
Willy
20 juli 2009
Hallo Dominique.
Wat gaan je ouders snel hè? Nu al een dik eind in Spanje. Ik mis het dagelijkse bakkie koffie met ze wel hoor. De ene keer zaten we op een terrasje, soms op een boomstam en nog vaker gewoon op het gras (waar Tom bleef staan, bang voor al het kruipend ongedierte, haha!)maar altijd hadden we een gezellige Hollandse koffiepauze.
Hartelijke groeten,
Willy
Vertrek – aankomst: 08.15 – 14.00
Route: San Sebastián – Orio - Zarautz
Dagafstand – totaal afstand: 21 – 1921
Overnachting: albergue op Gran Camping de Zarautz
Vrij laat zijn er nog wat pelgrims in het nachtverblijf bijgekomen, die uiterst stil zijn en de slapers met rust laten. Het is erg warm en alle ramen staan open. Alle acht op de zaal liggen bijna bloot boven de slaapzak en er wordt hier en daar gesnurkt. Als Tineke op een moment wil weten hoe laat het is, blijkt het pas twaalf uur te zijn en later nog een keer rond drie uur. Om vijf over zes vinden we het genoeg, klimmen voorzichtig de bovenste bedden af, kleden ons aan en brengen alle spullen naar de gang, waar we alles inpakken. Geen lawaai met plastic zakken van ons en iedereen slaapt gewoon door.
We wachten op het ontbijt om half acht en kunnen dan eindelijk, om kwart over acht vertrekken. We krijgen alweer een schitterende wandeling, die direct begint nadat we de grote hoeveelheid trappen hebben beklommen, die ons op 200 à 300 meter boven de stad hebben gebracht. Uitzicht op zee aan de rechterkant, waar we een paar honderd meter boven en vanaf lopen op nog hoger klimmende weggetjes. Na een uurtje lopen weer iets moois. Iemand heeft zomaar langs de weg een soort stalletje ingericht met twee stoelen, volop water, een livre d´or en een mooie stempel van de schelp met stempelkussen.
(Later horen we van Niels, dat de man, die dit gemaakt heeft aan de overkant woont en als vrijwilliger van de Camino (= De Weg) jaarlijks de gele pijlen onderhoudt, die de richting aangeven. Hij had Niels verteld, dat, als er officiële bordjes staan en ook een gele pijl, we dan de pijl moeten volgen. De bordjes en paaltjes worden door de overheid geplaatst en maken omwegen langs voor hen interessante objecten).
Men leeft hier echt voor de pelgrims en doet daar veel voor. Fonteintjes met goed drinkwater zie je op veel plaatsen en wij denken wel wat minder water bij ons te hoeven hebben. We kunnen op zoveel plaatsen bijtanken, dat we aan onze twee flesjes van samen 1,55 liter genoeg zullen hebben in plaats van de ruim drie liter die we ´s morgens opladen. Over gewicht gesproken. Gisteren wat papieren naar huis gestuurd en oude kleding weggegooid en dat is al goed te merken. Ik loop niet zo erg meer te sjouwen, wat toch een zeer belangrijk onderdeel van de hele onderneming is geweest.
Rond twaalf uur bereiken we Orio, na zo´n dertien kilometer wandelen. Dertien kilometer in vier uur inclusief rusttijd! Dat is andere koek dan in Nederland.
Waar water is maken de Spanjaarden meteen een boulevard en waar een boulevard is, wordt geflaneerd. Ook hier in Orio, dat een haventje heeft op zeeniveau en een stadje op bijna honderd meter hoogte. We steken de baai en de haven over via de brug en lopen het dorp uit, waar een vrouw met rugzak net als wij even staat te zoeken naar de juiste weg. Ze is een Poolse, moeder van vijf kinderen, veertig jaar oud en spreekt goed Engels. Ze loopt vanaf Irun naar Santiago, net als wij via de noordroute. We lopen een eindje met haar op over een smal, sterk begroeid paadje, dan haakt ze af. Wij klimmen door over een betonweggetje zonder schaduw, met Spaanse wijnranken. Rioja?
Als we ons doel voor vandaag, het dorp Zarautz, naderen, staat er opeens een bord, dat verwijst naar de Gran Camping de Zarautz, waar wij wel wat voor voelen. De albergue in Zarautz is namelijk vol, zo hoorden wij vanmorgen van onze Spaanse vriend, die we al twee dagen ‘s avonds zien. En een andere albergue gaat pas om vier uur open en daarmee weet je het nooit.
Kamperen dus maar weer. We melden ons bij de receptie, waar een jongen ons wil gaan inschrijven, als de baas binnenkomt. Er volgt een fel, Spaans gesprek, dat waarschijnlijk op het volgende neerkomt:
- Wat doe je nou, man? Je ziet toch dat dit pelgrims zijn?
- Nou ja, uhh....
- Ik neem het wel over.
En hij vraagt onze pelgrimspassen, schrijft onze namen in een boek en wenkt ons dan mee te komen. Wil ook nog de rugzak van Tineke overnemen (wat hem zal tegenvallen qua gewicht), maar die laat dit niet gebeuren. Hij loopt met ons een ander gebouw in, een soort garage/opslagplaats en dan een trap op.
- Only for important people, zegt hij en gaat ons voor naar een vertrek, waarin zeven stapelbedden staan. Prachtig, mooie nieuwe bedden, goede matrassen. We mogen een plaatsje uitzoeken, want:
- You are the boss.
We bedanken hem en hij laat ons achter, geld accepteert hij niet. Douche en toilet op de camping zelf, maar ook een bar, een restaurant, een picknickplaats en een winkel. Voorlopig zijn we nog alleen in deze gratis pelgrimsopvang. We zullen als tegenprestatie in het restaurant gaan eten.
In de bar zien we voor het eerst dit jaar een stukje van de Tour de France op tv. Geen idee hoe het zit en het Spaanse commentaar helpt daar ook niet echt bij.
Datum: 17-07-2009 dag: 90
Vertrek – aankomst: 07.15 – 16.00
Route: Zarautz – Getaria – Zumaia - Deba
Dagafstand – totaal afstand: 22 – 1943
Overnachting: albergue
We hoeven geen rekening te houden met andere mensen, want we zijn de enigen gebleven. Om zes uur is het wel gedaan met slapen en om kwart over zeven vertrekken we. Net als in San Sebastián gaan we direct bijna tweehonderd meter stijgend de stad uit en kunnen weer genieten van een prachtig landschap met zicht op de Oceaan. Het heeft vannacht geregend, wat te zien is aan alle plassen in de gaten, maar wij hebben er niets van gemerkt. Er staat wel veel wind en de bewolking is hevig aanwezig. Af en toe waait er een druppeltje regen over.
In Getaria drinken we onze eigen koffie, die we dagelijks meenemen, waarna we langs de zee over de N634 lopen met voortdurend zicht op de onstuimige golven rechts en het voorbijrazende verkeer links. Gelukkig is er meestal een metertje over als fietspad, waar we kunnen lopen. Later, in Elorriaga, menen we er goed aan te doen een stukje te korten over de GR121, die ook naar Deba gaat, maar veel korter is dan de officiële route met gele pijlen. Het voordeel is, dat deze route voornamelijk langs de kust blijft lopen. Het is werkelijk een prachtige, maar behoorlijk zware route met veel klim- en daalwerk. We komen langs boerenhofjes met honden aan de ketting, groene weiden, wijnranken en de Atlantische Oceaan. De zware tocht langs de GR121 eindigt in Deba, waar we dan weer de gele pijlen volgend langs de albergue lopen en de informatie krijgen, die we nodig hebben. We moeten eerst inschrijven bij de toeristeninformatie en krijgen dan gratis (vrije gift) toegang tot de zaal, waarin tien stapelbedden, dus twintig bedden staan, alleen toilet, geen keuken. Douchen kan in het locale strandbadhuis tegen betaling van € 0,80 p.p. We eten in het nabijgelegen parkje en ons stokbroodje in de zaal.
Van de Spanjaarden, overigens meest aardige mensen, kan ik voorlopig nog geen woord verstaan.
------------------
Dominique:
Hallo iedereen,
Daar ben ik weer! Sjoerd en ik hebben een heerlijke vakantie gehad in Maleisië. Had best nog een weekje langer mogen duren. Over enge dieren gesproken (zie reacties vorige berichten): in de jungle hebben ze er ook een hoop! Sjoerd heeft nog een bloeddonatie gedaan aan de plaatselijke bloedzuigersvereniging. Gelukkig geef ik al bloed in Nederland, dus mijn bloed hoefde ze niet.
Vandaag meteen alweer een gesprekje met mijn ouders gehad. Ze slapen vanavond in Deba in een zaaltje samen met ander pelgrims. Hopelijk wordt er dus niet al teveel gesnurkt. Afgelopen nacht sliepen ze ook in een pelgrimsopvang, maar waren de enige in een grote zaal met bedden.
Het is een hele mooie route langs de kust en gelukkig is het daar nu ook niet al te heet (18 gr). Onderweg komen ze veel Poolse pelgrims tegen. Nog 754 km, nog een maandje wandelen!
Tot snel,
Dominique
Reactie:
Willy
20 juli 2009
Hallo Dominique.
Wat gaan je ouders snel hè? Nu al een dik eind in Spanje. Ik mis het dagelijkse bakkie koffie met ze wel hoor. De ene keer zaten we op een terrasje, soms op een boomstam en nog vaker gewoon op het gras (waar Tom bleef staan, bang voor al het kruipend ongedierte, haha!)maar altijd hadden we een gezellige Hollandse koffiepauze.
Hartelijke groeten,
Willy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
