Handreiking (6) voor de beginnende wandelaar

Wandelschoenen

De naam zegt het al: schoenen om mee te wandelen. Naast het tentje de duurste aankoop voor een wandelaar, die nog niet toe is aan elektronische hulpmiddelen als laptop, digitale camera en GPS.
Als je als volstrekte leek besloten hebt niet alleen te gaan wandelen, maar dat ook nog eens te gaan doen op echte wandelschoenen, zul je naar de specialist moeten. Outdoor.
De keuze is gigantisch, wat het niet aantrekkelijk maakt. Hoe groter de winkel, hoe groter de keuze. Je hebt beslist advies nodig en eigenlijk is dat vreemd, want als ze passen en lekker zitten, zou het goed moeten zijn. Maar zo werkt dat niet.
Allereerst moet er sprake zijn van een gerenommeerd merk schoen. Een merknaam heeft iets stoers, iets Duits, iets bergachtigs in de sneeuw. Grote zolen, een hoge schacht, enorme veters. Je redt het ook niet met de simpele vraag om een paar schoenen, want de verkoper zal je vragen waarvoor je ze gaat gebruiken. “Gekke vraag”, denk je in eerste instantie, maar hij zal je vertellen, dat er verschillen bestaan tussen landschappen en onderlinge afstanden en tussen zomer en winter en nat en droog.
Als dat ongeveer bekend is gaat hij aan de slag met dozen, nadat eerst je schoenmaat is berekend met behulp van een afdruk op een speciaal meetinstrument. Maar eerst sokken. Je moet eerst wandelsokken aan je voeten hebben, die je later ook zult dragen in je nieuwe schoenen.
De verkoper komt terug uit het magazijn met een stapel dozen met enorme schoenen, van verschillende
merken. Je trekt een paar aan en gelukkig strikt de verkoper die ellenlange veters voor je, want wat moet je er helemaal mee.
De veter wordt om haken heen gehaald en bij de derde haak van boven zit een rem op de veter. Heb je de veter daar langs gehaald, dan zit de veter ook meteen op slot en zal dus niet terugglijden. Werkelijk één van de mooiste uitvindingen. De haken daarboven hebben nauwelijks meer een andere functie, dan de schachtrand wat bij elkaar te houden. Dat moet niet te slap, maar zeker niet te strak zitten. De schacht blijft open, zodat je enkels nog vrij kunnen bewegen, maar wel zoveel ruimte laat, dat takjes, steentjes, insecten en dennennaalden vrije toegang hebben tot je schoenen.
Als de schoen aan de voet zit zal er direct, nog voor je vijf meter hebt gewandeld, gevraagd worden of “hij lekker zit”. Elke schoen zit lekker, als de schoenmaat juist is.
En je mag even over een houten knuppelbruggetje lopen en van een steile helling van twee meter lengte. “Voel je nu je tenen aan de voorkant?”
De schoen is duur en van een materiaal gemaakt, dat ademt, waterdicht is, geen zweetvoeten maakt, veilig is voor de enkels en de schoen stevig aan de grond zet. En keihard en toch zacht als een pantoffel. Werkelijk een wonder van evolutie.
Een uur later, aan de kassa, komt daar nog een schoensmeer bij met instructies over natte en droge behandeling en de frequentie van gebruik van de schoensmeer.
Hoe duurder de schoenen, hoe korter de inlooptijd en hoe groter het aantal kilometers voordat ze versleten zijn.