Dag 29 en dag 30

Datum: 17-05-2009 dag: 29
Vertrek – aankomst: 09.30 – 14.30
Route: Dienville – Brienne-le-Vieiulle – Radonvillers – Dienville – Unienville – Amance – Vendeuvre-sur-Barse
Dagafstand – totaal afstand: 21 – 682
Overnachting: chambre d’hôte

We zijn de luidkeels schreeuwende Engelsen voor en kunnen rustig ontbijten in de speelzaal op de camping. Pas om half tien vertrekken we. Gisterenmiddag hebben we de witrode tekens vanaf even vóór Dienville genegeerd, om rechtstreeks naar het dorp en de camping te lopen. Na het opzetten van de tent gaan we even het dorp in en verkennen daarbij de route van vandaag. Juist: over de brug rechtsaf en dan verder.
Zo gezegd, zo gedaan. Toch gek, dat we naar het noorden lijken te lopen! We baggeren een bos door, komen op een vreemde splitsing en moeten kiezen, links naar een meer of rechts naar een dorp. De route is onduidelijk en we kiezen voor het dorp. Tot onze verbazing blijkt dit Brienne-la-Vieuille te zijn, waar we gisteren al waren. We moeten helemaal terug en slagen erin bij het teruglopen nóg een keer fout te lopen, zodat we na precies twee uur en acht kilometer lopen weer op ons startpunt staan. Half twaalf, koffietijd. Vanuit Dienville starten we dan toch in de goede richting naar Unienville, over de weg, want we nemen geen enkel risico meer. In Unienville zien we een Nederlands koppeltje in een gîte d’etappe en lopen even binnen. Het is er een enorme bende; er zijn twaalf slaapplaatsen in een soort van alkoven. Ze vinden het wel leuk, maar gaan er vandoor, misschien naar een volgende gîte in een volgend dorp.
Wij gaan verder naar Amance en pakken toch weer een stukje bos en dus weer modder. In Amance wordt juist het kleine, rode autootje van de landgenoten uitgeladen. Ze kiezen voor de volgende gîte, drie kilometer vanaf de vorige en zijn ons net voor. We moeten weer verder door en vermijden nu de vele kilometers door het bos. Zo komen we in Vendeuvre, waar volgens de cafébaas van Amance een gîte moet zijn met wel drie keukens. Was het maar eens waar! Er is geen gîte, geen camping, geen hotel en wat doe je dan? Heel Frankrijk slaapt of is niet thuis, want hoewel het toch een aardig groot dorp is, is er vrijwel niemand op straat. Ramen en luiken zijn gesloten. Wij krijgen het advies informatie in te winnen bij de bakkersvrouw. Bij een boulangerie weten ze bijna alles van hun dorp. Deze mevrouw vraagt ons eerst, of we de ‘coquilles’, de schelpen van Compostela, dragen en gaat dan bellen. Het is goed en we kunnen komen bij de familie Dombal, tegenover de notaris.
De heer (65) en mevrouw (70) Dombal blijken in zeer goede doen en hebben een heel groot huis, dat Napoleon heeft laten bouwen. Ze hebben het prachtig gerenoveerd en bieden ons een prima bed in een mooie kamer, een diner en een ontbijt, maar eerst drinken we met de heer des huizes een paar biertjes en hij vertelt honderduit. Over Napoleon vooral, over het huis, de streek, de wijn, het Napoleonfeest, dat elk jaar in Brienne-le-Château wordt gehouden met vierhonderd figuranten en wel tienduizend bezoekers. Over hun kinderen, die in Mulhouse wonen en dat het te ver is voor zomaar even een bezoekje. We krijgen een Vip-behandeling en die € 75 heb ik er graag voor over. Nadat we ook nog een rondgang door het huis en de bijgebouwen hebben gemaakt, waaronder de wapenkamer van meneer met tientallen grote zwaarden, een kompleet harnas en een maliënkolder en de hobbyruimte van mevrouw, die prachtige gipsen beelden maakt, komen we tenslotte uit in de wijnopslag. Hier liggen een paar honderd flessen prachtige oude wijnen, waarvan wij er één krijgen met hun naam erop. De fles moeten we maar meenemen naar Santiago en daar opdrinken. Ik beloof hem echter aan mijn dochter mee te geven, als zij over twee weken op bezoek komt.
Ook goed.

Datum: 18-05-2009 dag: 30
Vertrek – aankomst: 08.15 – 14.00
Route: Vendeuvre-sur-Barse – Bar-sur-Seine - Polisot
Dagafstand – totaal afstand: 22 – 704
Overnachting: Gîte municipal (oude school)

We zijn al vroeg op, kunnen met de familie ontbijten en vroeg vertrekken. We zijn een stukje van de kaart af en kunnen alleen maar over de wegen weer op de route komen. Eerst maar even die zeventien kilometer over de D443 naar Bar-sur-Seine, waar we vergeefs naar een bankje zoeken om te lunchen. Dan maar op de trappen van een bankgebouw, wat toch een zwerfachtige indruk maakt.
We vervolgen onze weg naar het enkele kilometers verder gelegen dorpje Polisot, waar weer een gemeentelijke opvang moet zijn. De mairie blijkt alleen geopend op dinsdag en vrijdag en er is niemand te zien. We lopen het dorp door en zien nauwelijks mensen op straat. Alweer. Het vinden van de burgemeester, die dit zaakje voor ons moet regelen, kost de nodige moeite, omdat wij eerst linksaf worden gestuurd in plaats van rechtsaf. Dan komen we bij de vorige burgemeester, die ons via het microfoontje aan zijn toegangshek laat weten, wie nu de burgemeester is en waar die woont. Na drie keer ergens aangebeld te hebben horen we opeens iemand roepen in het Nederlands, of we het nu nog niet gevonden hebben. Een Achterhoeker uit Borculo, die al veertig jaar Fransman is, had al onze bewegingen gevolgd. En we vinden uiteindelijk de huidige burgemeester, een dikke man in een blauwe werkbroek en een bloot hemd, die ons naar de mairie begeleidt. Daaraan is ook een voormalig schooltje verbonden en dat wordt ons onderkomen voor vannacht. We slapen op tafels in het klaslokaal op onze matrasjes en in de slaapzakken. Geen douche, wel warm en koud stromend water en het toilet is buiten.
Prima.
En die fles wijn zal er vanavond aan gaan. In het dorp is geen enkele winkel of café. Helemaal niets. Wij breken ons noodrantsoen aan.

----------------

Goedenavond,

Afgelopen zondag hebben tin&tom weer overnacht in een chambre d'hôte in Vendeuvre.
Maandag zijn ze beland in een ex-klaslokaal zonder douche en met een toilet buiten. En ook nog eens bijna zonder eten.
Donderdag is de verwachting dat het 27 graden wordt, dus dat wordt een warme tocht!

Gr. Dominique