Dag 67 en dag 68
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
25 Juni 2009 | Frankrijk, Monbazillac
Datum: 24-06-2009 dag: 67
Vertrek – aankomst: 08.45 – 15.30
Route: Saint-Astier – Grignols – Villamblard – Montagnac-la-Crempse
Dagafstand – totaal afstand: 25 – 1436
Overnachting: camping in Fonts-du-Mas
We verlaten het heel aardige dorpje St. Astier en gaan direct vanaf de camping de verkeerde kant op. Dat is na tweehonderd meter gecorrigeerd en na enkele minuten krijgen we een herstart, nu rechtsaf vanaf de camping.
Vrijwel rechtstreeks zuidwaarts gaat het vandaag en wij kunnen slechts een klein stukje op de route inkorten, namelijk aan het einde van de wandeling. Na acht kilometer bereiken we Grignols, een slaperig dorpje met enkele tientallen inwoners, maar waar niettemin op 5 juli a.s. een grande fête, een feest met iets van klokken of tijd zal plaatsvinden. Dit dorp geeft voor het eerst, na een wandeling door een dennenbos met natuurlijke dennengeur, een Zuideuropese indruk. De huizen zijn oud en gebroken wit, staan willekeurig door elkaar, waardoor vreemde, smalle straatjes ontstaan en er is slechts keuze uit twee: zon of schaduw, zonder grijstinten. Er is een oud opschrift van de Poste, Telegraphe, Telephone op een groot, statig gebouw en natuurlijk hangen de vlaggen uit bij het gebouwtje, dat dient tot Mairie. In het cafeetje waar we koffie willen drinken, staat alles, waaronder een laptop, zo voor het pakken en we moeten onze aanwezigheid luid aankondigen, voordat er een mevrouw uit het achterhuis aankomt om de bestelling op te nemen. Geen Middeleeuwse prijzen hier trouwens.
Na Grignols gaat het verder door slapende dorpjes met wakkere honden, fijn door weer wat dennenbos en over smalle paadjes met links, rechts, boven en onder iets te veel begroeiing van allerlei soort. Twee meter hoge varens, stekeligheid van verschillende struiken, brandnetels, hoog gras en kuilen en stenen op de ongelijke grond. Het gaat hier steeds meer omhoog en dus ook omlaag (nutteloos dus).
Op dezelfde wijze gaan we door naar Jaure, waar we op een bankje wat drinken en eten, waar Willy vijf eurocent vindt (en aan mij doneert voor de kaarsjes in SdC, het saldo bedraagt nu € 2,44) en waar ons maar weer eens succes wordt gewenst met onze tocht. Een dame in een auto stopt vlak voor ons en vraagt of wij op weg zijn naar St. Jacques en of wij hier in Jaure willen overnachten. Want in dat geval moeten we bij haar zijn, zij regelt dit soort zaken in het dorp. Leuk, maar we moeten zo nodig nog verder vandaag.
Het volgende dorp, Villamblard, bereiken we na een lange, hete wandeling zonder schaduw over een kaarsrechte bosweg in een bos, waarvan de bomen aan beide zijden gekapt zijn. De weinige schaduw komt van de hoge stapels afgezaagde boomstammen.
Huib staat niet op de plaats, die wij verwachten. Na een SMS-je blijkt hij twee kilometer verder te staan en hij komt naar ons toe. Wij hebben het wel gehad vandaag en we rijden naar de camping in een dorpje zonder bakker, slager of kruidenier. Ook geen Wifi overigens, zodat ik mijn ideetjes maar weer op een document zet in de hoop dat later op internet te kunnen zetten.
Het wordt warmer, maar nog niet te heet, zodat het aangenaam is zolang de zon nog niet onder is. De nachten zijn over het algemeen nog vrij koud, de tent meestal toch nog drijfnat. Maar alles went.
Datum: 25-06-2009 dag: 68
Vertrek – aankomst: 08.30 – 15.15
Route: Montagnac-la-Crempse – Bergerac - Monbazillac
Dagafstand – totaal afstand: 23 - 1459
Overnachting: camping in Bergerac
Er zijn soms eigenaardigheden op Franse campings, die niet vaak voorkomen in andere landen. De openings- en sluitingstijden bijvoorbeeld en de al dan niet gesloten toegangshekken of andersoortige barrières. Gisteren kregen we de geheime code van een groot hangslot, waarmee een boerenhek werd afgesloten, als toegang tot de camping. Als je die code (2312) instelde, diende het slot ingedrukt te worden, waarna hij opende. Niets voor mij om dat uit te vinden.
We rijden naar het eindpunt van gisteren en starten in een nogal kille, mistige omgeving over de D107 richting Bergerac. Hoe dichter bij een middelgrote stad, hoe meer landhuizen en mooie tuinen, allemaal potdicht afgesloten en bewaakt door felblaffende honden.
In Bergerac wacht Huib op ons voor de lunch, die wij genieten op een pleintje met restaurantjes. We lopen eerst even naar de kathedraal, die wel open is, maar waar niemand aanwezig is om een stempel te geven. Vlakbij is nog een kerk, Eglise St. Jacques, maar die is nu even tussen een begrafenis en een bruiloft door, gesloten. Cyrano de Bergerac, de bekende held, is altijd aanwezig en zijn lelijke standbeeld wordt heel vaak gefotografeerd.
Als we aan het laatste stukje van 7,5 kilometer beginnen, breekt pas echt de zon door, terwijl de hier overal aanwezige wijnranken voor de Pecharmant- en de Bergeracwijnen, weinig schaduw geven. De aanwezigheid van wijnranken betekent over het algemeen wel klimmen over zuidelijke hellingen en met een temperatuur van tegen de 30° is dat een tamelijk lastige opgave.
We bereiken Monbazillac, drinken een koud biertje en rijden daarna weer terug naar Bergerac. Op de camping municipal staan we aan de oever van de rivier de Dordogne, vlakbij de oude brug (le Pont Vieux). Aan mijn lijstje van de Big 25 kan ik twee dieren toevoegen: samen met een tiental eenden komt uit het water een ‘Coypu’ tot de rand van het water opzetten en even verderop ligt een ca. 1 meter grote ‘Catfish’ (dood). Beide benamingen komen van een Engelsman op de camping en moeten worden vertaald in behoorlijk Nederlands. De coypu* ziet eruit als een ratachtige bever of otter met lange staart, ronde snuit en grote neusharen. De catfish** is wit, vrij dik en heeft een grote bek. Behalve deze, want hij is morsdood.
*een coypu is een nutria, beverrat of moerasbever
** een catfish is volgens onderstaand recept een meerval
Gebakken catfish voor 4 personen:
1 kop = maat van 2,4 dl.
Plantaardige frituurolie
4 catfish filets (meerval, van 120 g per stuk)
3/4 kop maïsmeel
1/4 kop bloem
1/4 theelepel zout
1,2 dl melk
2 opgeklopte eieren
1/8 theelepel chilisaus
2 eetlepels olie
Verhit de olie in een pan met zware bodem. Spoel de visfilets en dep ze droog. Zet ze in de koelkast totdat u ze gaat verwerken.
Meng zout, maïsmeel en bloem in een grote kom. Roer er de melk door, de eieren, de chilisaus en de twee eetlepels olie en blijf roeren tot u een glad mengsel hebt. Haal de vis door het beslag en schud het teveel ervan af. Frituur de vissen stuk voor stuk, of zoveel vissen als er in de pan gaan. Reken vijf tot acht minuten per vis; de vis moet goudbruin zijn. Laten uitlekken op een keukenpapier. Houd de vis tot het opdienen warm in de oven. Lekker met maïsbrood en koolsla.
Vertrek – aankomst: 08.45 – 15.30
Route: Saint-Astier – Grignols – Villamblard – Montagnac-la-Crempse
Dagafstand – totaal afstand: 25 – 1436
Overnachting: camping in Fonts-du-Mas
We verlaten het heel aardige dorpje St. Astier en gaan direct vanaf de camping de verkeerde kant op. Dat is na tweehonderd meter gecorrigeerd en na enkele minuten krijgen we een herstart, nu rechtsaf vanaf de camping.
Vrijwel rechtstreeks zuidwaarts gaat het vandaag en wij kunnen slechts een klein stukje op de route inkorten, namelijk aan het einde van de wandeling. Na acht kilometer bereiken we Grignols, een slaperig dorpje met enkele tientallen inwoners, maar waar niettemin op 5 juli a.s. een grande fête, een feest met iets van klokken of tijd zal plaatsvinden. Dit dorp geeft voor het eerst, na een wandeling door een dennenbos met natuurlijke dennengeur, een Zuideuropese indruk. De huizen zijn oud en gebroken wit, staan willekeurig door elkaar, waardoor vreemde, smalle straatjes ontstaan en er is slechts keuze uit twee: zon of schaduw, zonder grijstinten. Er is een oud opschrift van de Poste, Telegraphe, Telephone op een groot, statig gebouw en natuurlijk hangen de vlaggen uit bij het gebouwtje, dat dient tot Mairie. In het cafeetje waar we koffie willen drinken, staat alles, waaronder een laptop, zo voor het pakken en we moeten onze aanwezigheid luid aankondigen, voordat er een mevrouw uit het achterhuis aankomt om de bestelling op te nemen. Geen Middeleeuwse prijzen hier trouwens.
Na Grignols gaat het verder door slapende dorpjes met wakkere honden, fijn door weer wat dennenbos en over smalle paadjes met links, rechts, boven en onder iets te veel begroeiing van allerlei soort. Twee meter hoge varens, stekeligheid van verschillende struiken, brandnetels, hoog gras en kuilen en stenen op de ongelijke grond. Het gaat hier steeds meer omhoog en dus ook omlaag (nutteloos dus).
Op dezelfde wijze gaan we door naar Jaure, waar we op een bankje wat drinken en eten, waar Willy vijf eurocent vindt (en aan mij doneert voor de kaarsjes in SdC, het saldo bedraagt nu € 2,44) en waar ons maar weer eens succes wordt gewenst met onze tocht. Een dame in een auto stopt vlak voor ons en vraagt of wij op weg zijn naar St. Jacques en of wij hier in Jaure willen overnachten. Want in dat geval moeten we bij haar zijn, zij regelt dit soort zaken in het dorp. Leuk, maar we moeten zo nodig nog verder vandaag.
Het volgende dorp, Villamblard, bereiken we na een lange, hete wandeling zonder schaduw over een kaarsrechte bosweg in een bos, waarvan de bomen aan beide zijden gekapt zijn. De weinige schaduw komt van de hoge stapels afgezaagde boomstammen.
Huib staat niet op de plaats, die wij verwachten. Na een SMS-je blijkt hij twee kilometer verder te staan en hij komt naar ons toe. Wij hebben het wel gehad vandaag en we rijden naar de camping in een dorpje zonder bakker, slager of kruidenier. Ook geen Wifi overigens, zodat ik mijn ideetjes maar weer op een document zet in de hoop dat later op internet te kunnen zetten.
Het wordt warmer, maar nog niet te heet, zodat het aangenaam is zolang de zon nog niet onder is. De nachten zijn over het algemeen nog vrij koud, de tent meestal toch nog drijfnat. Maar alles went.
Datum: 25-06-2009 dag: 68
Vertrek – aankomst: 08.30 – 15.15
Route: Montagnac-la-Crempse – Bergerac - Monbazillac
Dagafstand – totaal afstand: 23 - 1459
Overnachting: camping in Bergerac
Er zijn soms eigenaardigheden op Franse campings, die niet vaak voorkomen in andere landen. De openings- en sluitingstijden bijvoorbeeld en de al dan niet gesloten toegangshekken of andersoortige barrières. Gisteren kregen we de geheime code van een groot hangslot, waarmee een boerenhek werd afgesloten, als toegang tot de camping. Als je die code (2312) instelde, diende het slot ingedrukt te worden, waarna hij opende. Niets voor mij om dat uit te vinden.
We rijden naar het eindpunt van gisteren en starten in een nogal kille, mistige omgeving over de D107 richting Bergerac. Hoe dichter bij een middelgrote stad, hoe meer landhuizen en mooie tuinen, allemaal potdicht afgesloten en bewaakt door felblaffende honden.
In Bergerac wacht Huib op ons voor de lunch, die wij genieten op een pleintje met restaurantjes. We lopen eerst even naar de kathedraal, die wel open is, maar waar niemand aanwezig is om een stempel te geven. Vlakbij is nog een kerk, Eglise St. Jacques, maar die is nu even tussen een begrafenis en een bruiloft door, gesloten. Cyrano de Bergerac, de bekende held, is altijd aanwezig en zijn lelijke standbeeld wordt heel vaak gefotografeerd.
Als we aan het laatste stukje van 7,5 kilometer beginnen, breekt pas echt de zon door, terwijl de hier overal aanwezige wijnranken voor de Pecharmant- en de Bergeracwijnen, weinig schaduw geven. De aanwezigheid van wijnranken betekent over het algemeen wel klimmen over zuidelijke hellingen en met een temperatuur van tegen de 30° is dat een tamelijk lastige opgave.
We bereiken Monbazillac, drinken een koud biertje en rijden daarna weer terug naar Bergerac. Op de camping municipal staan we aan de oever van de rivier de Dordogne, vlakbij de oude brug (le Pont Vieux). Aan mijn lijstje van de Big 25 kan ik twee dieren toevoegen: samen met een tiental eenden komt uit het water een ‘Coypu’ tot de rand van het water opzetten en even verderop ligt een ca. 1 meter grote ‘Catfish’ (dood). Beide benamingen komen van een Engelsman op de camping en moeten worden vertaald in behoorlijk Nederlands. De coypu* ziet eruit als een ratachtige bever of otter met lange staart, ronde snuit en grote neusharen. De catfish** is wit, vrij dik en heeft een grote bek. Behalve deze, want hij is morsdood.
*een coypu is een nutria, beverrat of moerasbever
** een catfish is volgens onderstaand recept een meerval
Gebakken catfish voor 4 personen:
1 kop = maat van 2,4 dl.
Plantaardige frituurolie
4 catfish filets (meerval, van 120 g per stuk)
3/4 kop maïsmeel
1/4 kop bloem
1/4 theelepel zout
1,2 dl melk
2 opgeklopte eieren
1/8 theelepel chilisaus
2 eetlepels olie
Verhit de olie in een pan met zware bodem. Spoel de visfilets en dep ze droog. Zet ze in de koelkast totdat u ze gaat verwerken.
Meng zout, maïsmeel en bloem in een grote kom. Roer er de melk door, de eieren, de chilisaus en de twee eetlepels olie en blijf roeren tot u een glad mengsel hebt. Haal de vis door het beslag en schud het teveel ervan af. Frituur de vissen stuk voor stuk, of zoveel vissen als er in de pan gaan. Reken vijf tot acht minuten per vis; de vis moet goudbruin zijn. Laten uitlekken op een keukenpapier. Houd de vis tot het opdienen warm in de oven. Lekker met maïsbrood en koolsla.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
