Dag 69 en dag 70
Door: Tom/Dominique
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
27 Juni 2009 | Frankrijk, Saint-Pastour
Datum: 26-06-2009 dag: 69
Vertrek – aankomst: 08.30 – 14.30
Route: Monbazillac – Ribagnac – Mandacou - Castillonès
Dagafstand – totaal afstand: 23 - 1482
Overnachting: camping in Castillonès
Een Nederlandse campinggast zegt ons, dat het vandaag ‘slechter weer’ wordt. Dat kan van alles betekenen. Het kan kouder worden, dus bijvoorbeeld onder de 20°. Of het kan gaan regenen of het kan veel heter worden dan nu, bijvoorbeeld boven de 30°. Het is maar waar je voorkeur naar uitgaat en ik heb dus niets aan deze informatie. In ieder geval is het vandaag iets minder warm dan gisteren, maar altijd nog erg warm en het is droog gebleven. De diepe sporen in de grond getuigen ook van droogte. Soms blijft mijn wandelstok er zelfs in steken.
De eerste vijf kilometer gaan over de weg, waarna we in het dorpje Ribagnac even halt houden bij een Spaans aandoende kerk. Hij heeft een loze muur als toren, met daarin twee of drie gaten, waarin de klokken hangen. Die luiden even terwijl wij er zijn. Dat is lastig voor mij, want ik was bezig mijn stappen te tellen in een kilometer via paaltjes langs de weg. Bij de kerk ben ik bij 440 stappen met de rechtervoet. Na een kilometer zal ik dat aantal met twee vermenigvuldigen, maar voorlopig wordt er nog gepraat en moet ik een foto nemen. Ik kan weer doortellen en na een kilometer ben ik bij 596. Maal twee en afgerond dus 1200 stappen per kilometer. Ruim 83 centimeter per stap. Zeer interessante informatie om te weten. En hoeveel dat er dan zijn aan het einde.*
Weer veel hete wijnvelden vandaag en midden in de velden zie je dan opgeknapte huizen van wijnboeren, waar je ‘gratis’ kunt proeven en verondersteld wordt iets te kopen. Niets voor ons dus. Toch is zo op het oog niet te zien of er wel of geen armoede is bij de wijnboeren. Hebben ze een wijnquotum in Frankrijk en zo ja, geldt dat dan ook, zelfs via een Europese regel?
Via weer heel veel kleine gehuchtjes, of liever gezegd erlangs, bereiken we Mandacou, een ingeslapen dorpje met misschien wel honderd inwoners en een twaalfde-eeuwse kerk, waar we de lunch gebruiken, zittend op een stenen muurtje van dezelfde ouderdom.
Nog negen kilometer te gaan en het wordt Zuid-Frans warm. Als het lichtgekleurde asfalt begint te walmen en de reparatieplekken van teer aan de schoenzolen beginnen te plakken, dan wordt het afzien in de schaduwarme zon. Dan is het heet en slaat de vermoeidheid toe. Dan raakt het niet meer zo koele water op. Slecht weer, wat mij betreft. De Nederlander had dus toch gelijk.
De camping ligt deze keer op een bijzonder gunstig punt, namelijk aan het begin van het slapende dorpje, waar je volgens Huib in de Grande Rue, de winkelstraat, een kanon kunt afschieten.
De naam van het dorp doet Spaans aan, hoewel de grens nog wel even weg is. Maar we kunnen aan alles merken, dat we in Zuid- Frankrijk zijn.
*2721 kilometer ofwel zo’n 3.265.200 normale stappen, maar met klimmen en dalen komt het aantal stappen zeker op 4 miljoen.
Datum: 27-06-2009 dag: 70
Vertrek – aankomst: 08.15 – 15.00
Route: Castillonès – Lougratte – Cancon – Saint-Pastour
Dagafstand – totaal afstand: 25 - 1507
Overnachting: camping in Cancan
Al voor half zeven, als wij opstaan, is de pachter van de camping municipal bezig het sanitair schoon te spuiten. Hij doet dat met allerlei middelen en een grote hogedrukslang. Toch zijn we maar met vier personen op de camping geweest en we hebben ons netjes gedragen. Hij zal wel aan het oefenen zijn voor het hoogseizoen.
Al direct vanaf de camping lopen we een paar trappen op naar het dorp, nemen de winkelstraat en gaan op pad. Het is nu al warm en pas half negen. Het tafereel is gelijk aan dat van gisteren: druiven, bijna rijp koren, landweggetjes met keiharde modderpaden met scheuren van de droogte, miljoenen vliegjes, muggen, wespen, spinnenwebben en vrijwel constant vogelgeluiden. De plaatsnamen worden steeds Spaanser en moeilijker uit te spreken en in een gehucht hebben we onze lunch: Eglise de Millac, bestaande uit een église (de kerk) en een Millac (een opgeknapte boerderij). Maar de bewoonster heeft visite, zodat het inwoneraantal in een keer is verdubbeld.
Al na een kilometer na de lunch stoppen we alweer. In Cancon is een terrasje van de PMU, waar we ons opfrissen en iets drinken. We moeten verder en vragen de plaatselijke kruidenier naar de kortste weg naar St. Pastour. Hij heeft twee zinnen nodig en zes gebaren om dat duidelijk te maken. In de eerste zin zegt en wijst hij "Daarheen, rechtdoor" en direct daarop de tweede zin "Hier, meteen na het benzinestation rechtsaf". De eerste aanduiding wijst op een vrij drukke weg en de tweede naar een stille D-weg, die onze keus is. De weg leidt echter naar een woud van zijweggetjes en naar een omweg van zo´n twee kilometer, maar we komen aan in het beoogde doel, St. Pastour, waar we nog even moeten zoeken naar de goudgele camper en het ijskoude vocht met dezelfde kleur. We logeren op de camping van Cancon en rijden dus morgen weer terug naar St. Pastour. Het zal morgen 33°C. worden!
Vandaag zou ik een veldmuis aan mijn fotografische verzameling hebben kunnen toevoegen, zij het dan een dode. Hij lag op zijn kantje in de goot en was maar een paar centimeter lang. Maar ik vergeet een foto te maken en loop gewoon door. Wel heb ik een kleine salamander toegevoegd aan de BIG 20. Kan een jonge salamander tegen de binnenkant van een toiletpot omhoog klimmen? Je ziet ze vooral in hun favoriete omgeving: op een hete beton- of rotswand wegschietend in een spleet, maar in een toiletpot op een camping? Nadat ik hem ontdekte had ik nog ruim de tijd om mijn camera te gaan halen en toen zat hij er nog op exact dezelfde manier.
Om op de vraag terug te komen of zo´n diertje zelfstandig kan ontsnappen: ik ben van mening, dat hij dat wel kan, maar Willy denkt daar anders over en treed kordaat op. Met een grote lepel uit haar bestekbak (de camper is van alles voorzien), helpt ze onder het slaken van een flinke gil, het salamandertje uit zijn benarde positie (en vergeet daarna de lepel af te wassen).
Volgens de dames liepen we vandaag door een soort Betuwe, maar dan anders. Het aantal wijnranken wordt wat minder, maar daarvoor in de plaats zijn de vele fruit- en notenbomen gekomen. Zoals daar zijn de bomen met appels, peren, pruimen, kersen, vijgen, walnoten, hazelnoten.
Ook komen de velden met zonnebloemen in bloei, het koren goudgeel, de maïs vijftig centimeter hoog en de lavendel zo paars als lavendel.
En de kever als voorlopig laatste dier, rustig poserend op ons tot stoeltje omgevormd slaapmatje.
-----------------
Dominique:
Hallo allemaal,
Wat een lekker weer is het hier in Nederland he! Wel gaan Sjoerd en ik het land uit om drie weken van een vakantie te genieten.
Komende drie weken dus geen berichtje van mij, en heel misschien van Tom. Daarom zullen Truus & Jan de sms-jes met info krijgen van mijn ouders. Deze zullen zij als reactie gaan plaatsen op de site! Kijk dus tussen de reacties voor de laatste nieuwtjes!
Tot over drie weken,
Dominique
Vertrek – aankomst: 08.30 – 14.30
Route: Monbazillac – Ribagnac – Mandacou - Castillonès
Dagafstand – totaal afstand: 23 - 1482
Overnachting: camping in Castillonès
Een Nederlandse campinggast zegt ons, dat het vandaag ‘slechter weer’ wordt. Dat kan van alles betekenen. Het kan kouder worden, dus bijvoorbeeld onder de 20°. Of het kan gaan regenen of het kan veel heter worden dan nu, bijvoorbeeld boven de 30°. Het is maar waar je voorkeur naar uitgaat en ik heb dus niets aan deze informatie. In ieder geval is het vandaag iets minder warm dan gisteren, maar altijd nog erg warm en het is droog gebleven. De diepe sporen in de grond getuigen ook van droogte. Soms blijft mijn wandelstok er zelfs in steken.
De eerste vijf kilometer gaan over de weg, waarna we in het dorpje Ribagnac even halt houden bij een Spaans aandoende kerk. Hij heeft een loze muur als toren, met daarin twee of drie gaten, waarin de klokken hangen. Die luiden even terwijl wij er zijn. Dat is lastig voor mij, want ik was bezig mijn stappen te tellen in een kilometer via paaltjes langs de weg. Bij de kerk ben ik bij 440 stappen met de rechtervoet. Na een kilometer zal ik dat aantal met twee vermenigvuldigen, maar voorlopig wordt er nog gepraat en moet ik een foto nemen. Ik kan weer doortellen en na een kilometer ben ik bij 596. Maal twee en afgerond dus 1200 stappen per kilometer. Ruim 83 centimeter per stap. Zeer interessante informatie om te weten. En hoeveel dat er dan zijn aan het einde.*
Weer veel hete wijnvelden vandaag en midden in de velden zie je dan opgeknapte huizen van wijnboeren, waar je ‘gratis’ kunt proeven en verondersteld wordt iets te kopen. Niets voor ons dus. Toch is zo op het oog niet te zien of er wel of geen armoede is bij de wijnboeren. Hebben ze een wijnquotum in Frankrijk en zo ja, geldt dat dan ook, zelfs via een Europese regel?
Via weer heel veel kleine gehuchtjes, of liever gezegd erlangs, bereiken we Mandacou, een ingeslapen dorpje met misschien wel honderd inwoners en een twaalfde-eeuwse kerk, waar we de lunch gebruiken, zittend op een stenen muurtje van dezelfde ouderdom.
Nog negen kilometer te gaan en het wordt Zuid-Frans warm. Als het lichtgekleurde asfalt begint te walmen en de reparatieplekken van teer aan de schoenzolen beginnen te plakken, dan wordt het afzien in de schaduwarme zon. Dan is het heet en slaat de vermoeidheid toe. Dan raakt het niet meer zo koele water op. Slecht weer, wat mij betreft. De Nederlander had dus toch gelijk.
De camping ligt deze keer op een bijzonder gunstig punt, namelijk aan het begin van het slapende dorpje, waar je volgens Huib in de Grande Rue, de winkelstraat, een kanon kunt afschieten.
De naam van het dorp doet Spaans aan, hoewel de grens nog wel even weg is. Maar we kunnen aan alles merken, dat we in Zuid- Frankrijk zijn.
*2721 kilometer ofwel zo’n 3.265.200 normale stappen, maar met klimmen en dalen komt het aantal stappen zeker op 4 miljoen.
Datum: 27-06-2009 dag: 70
Vertrek – aankomst: 08.15 – 15.00
Route: Castillonès – Lougratte – Cancon – Saint-Pastour
Dagafstand – totaal afstand: 25 - 1507
Overnachting: camping in Cancan
Al voor half zeven, als wij opstaan, is de pachter van de camping municipal bezig het sanitair schoon te spuiten. Hij doet dat met allerlei middelen en een grote hogedrukslang. Toch zijn we maar met vier personen op de camping geweest en we hebben ons netjes gedragen. Hij zal wel aan het oefenen zijn voor het hoogseizoen.
Al direct vanaf de camping lopen we een paar trappen op naar het dorp, nemen de winkelstraat en gaan op pad. Het is nu al warm en pas half negen. Het tafereel is gelijk aan dat van gisteren: druiven, bijna rijp koren, landweggetjes met keiharde modderpaden met scheuren van de droogte, miljoenen vliegjes, muggen, wespen, spinnenwebben en vrijwel constant vogelgeluiden. De plaatsnamen worden steeds Spaanser en moeilijker uit te spreken en in een gehucht hebben we onze lunch: Eglise de Millac, bestaande uit een église (de kerk) en een Millac (een opgeknapte boerderij). Maar de bewoonster heeft visite, zodat het inwoneraantal in een keer is verdubbeld.
Al na een kilometer na de lunch stoppen we alweer. In Cancon is een terrasje van de PMU, waar we ons opfrissen en iets drinken. We moeten verder en vragen de plaatselijke kruidenier naar de kortste weg naar St. Pastour. Hij heeft twee zinnen nodig en zes gebaren om dat duidelijk te maken. In de eerste zin zegt en wijst hij "Daarheen, rechtdoor" en direct daarop de tweede zin "Hier, meteen na het benzinestation rechtsaf". De eerste aanduiding wijst op een vrij drukke weg en de tweede naar een stille D-weg, die onze keus is. De weg leidt echter naar een woud van zijweggetjes en naar een omweg van zo´n twee kilometer, maar we komen aan in het beoogde doel, St. Pastour, waar we nog even moeten zoeken naar de goudgele camper en het ijskoude vocht met dezelfde kleur. We logeren op de camping van Cancon en rijden dus morgen weer terug naar St. Pastour. Het zal morgen 33°C. worden!
Vandaag zou ik een veldmuis aan mijn fotografische verzameling hebben kunnen toevoegen, zij het dan een dode. Hij lag op zijn kantje in de goot en was maar een paar centimeter lang. Maar ik vergeet een foto te maken en loop gewoon door. Wel heb ik een kleine salamander toegevoegd aan de BIG 20. Kan een jonge salamander tegen de binnenkant van een toiletpot omhoog klimmen? Je ziet ze vooral in hun favoriete omgeving: op een hete beton- of rotswand wegschietend in een spleet, maar in een toiletpot op een camping? Nadat ik hem ontdekte had ik nog ruim de tijd om mijn camera te gaan halen en toen zat hij er nog op exact dezelfde manier.
Om op de vraag terug te komen of zo´n diertje zelfstandig kan ontsnappen: ik ben van mening, dat hij dat wel kan, maar Willy denkt daar anders over en treed kordaat op. Met een grote lepel uit haar bestekbak (de camper is van alles voorzien), helpt ze onder het slaken van een flinke gil, het salamandertje uit zijn benarde positie (en vergeet daarna de lepel af te wassen).
Volgens de dames liepen we vandaag door een soort Betuwe, maar dan anders. Het aantal wijnranken wordt wat minder, maar daarvoor in de plaats zijn de vele fruit- en notenbomen gekomen. Zoals daar zijn de bomen met appels, peren, pruimen, kersen, vijgen, walnoten, hazelnoten.
Ook komen de velden met zonnebloemen in bloei, het koren goudgeel, de maïs vijftig centimeter hoog en de lavendel zo paars als lavendel.
En de kever als voorlopig laatste dier, rustig poserend op ons tot stoeltje omgevormd slaapmatje.
-----------------
Dominique:
Hallo allemaal,
Wat een lekker weer is het hier in Nederland he! Wel gaan Sjoerd en ik het land uit om drie weken van een vakantie te genieten.
Komende drie weken dus geen berichtje van mij, en heel misschien van Tom. Daarom zullen Truus & Jan de sms-jes met info krijgen van mijn ouders. Deze zullen zij als reactie gaan plaatsen op de site! Kijk dus tussen de reacties voor de laatste nieuwtjes!
Tot over drie weken,
Dominique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
