Handreiking (5) voor de beginnende wandelaar
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
15 Mei 2009 | Frankrijk, Nevers
Regen
In ons rijke wandelleven hebben wij de nodige ervaring opgedaan met regen. Niet dat wij nu zo vreselijk veel regen hebben moeten doorstaan, maar elke keer is het weer een nogal storende factor in de regelmaat van een onbekommerde wandeling.
Over de poncho in de regen schreef ik al eerder. Een poncho zou zijn nut kunnen bewijzen op een windstille dag met wat miezerregen, maar nu wilde ik wat meer aandacht besteden aan de alledaagse regenbui. Een bui, die enkele uren aanhoudt, flink is en waarbij het ook nog wat waait.
In die omstandigheden komt de padvinder in mijn echtgenote boven water. Terwijl ik denk: “Laten we maar doorlopen, er is niets aan te doen”, komt haar pad- en oplossingenvindstergeest naar boven. De poncho’s gaan over de schouder en over de rugzakken op het juiste moment (heel belangrijk: welk moment is dat?) en met die illusies tegen de regen lopen we verder. Maar het blijft doorregenen en dat is niet de bedoeling van een illusie. Je begint iets van nattigheid te voelen rond je tenen en even later moet je toegeven, dat je loopt te soppen in je schoenen. De schoenen hebben het voordeel geen water binnen te laten, zolang dat maar niet over de rand komt. Maar ze hebben het nadeel geen water door te laten, zodra dat eenmaal tot in de schoenen is doorgedrongen. Als je volkomen bent overgeleverd aan deze grillen van de natuur en er geen door mensen gemaakte plaats is om dit weer te weerstaan, zul je gewoon moeten doorlopen. Ook voel je druppels over je schouders en rond je kuiten lopen, maar dit terzijde. Desnoods zingend loop je door. Het kan niet anders.
De padvindster ziet vanaf zo’n 600 m. afstand de oplossing: een bushokje, waarin zich een bankje bevindt en dat zeker overdekt is en waarschijnlijk het uit-de-wind-zitten biedt. Ikzelf zie dat bushokje pas op 10 meter afstand en merk op, dat er een bushokje staat.
In het bushokje werp je al je bagage van je af, ontdoe je je van de schoenen en de sokken en volgt de volgende procedure: keer de schoenen om en laat het water eruit lopen, wring de sokken uit, doe de sokken en de schoenen weer aan, wacht een paar minuten, doe de schoenen en de sokken weer uit en wring de sokken opnieuw uit. Weer water! Herhaal deze procedure zo vaak als mogelijk is en na een half uurtje ga je weer op pad, als het weer het enigszins toestaat, met bijna droge schoenen en steeds warmer wordende voeten. Geen gesop meer.
Hoe langer de dagwandeling daarna nog duurt en hoe langer de regen blijft vallen, des te meer bushokjes je zult moeten vinden.
In ons rijke wandelleven hebben wij de nodige ervaring opgedaan met regen. Niet dat wij nu zo vreselijk veel regen hebben moeten doorstaan, maar elke keer is het weer een nogal storende factor in de regelmaat van een onbekommerde wandeling.
Over de poncho in de regen schreef ik al eerder. Een poncho zou zijn nut kunnen bewijzen op een windstille dag met wat miezerregen, maar nu wilde ik wat meer aandacht besteden aan de alledaagse regenbui. Een bui, die enkele uren aanhoudt, flink is en waarbij het ook nog wat waait.
In die omstandigheden komt de padvinder in mijn echtgenote boven water. Terwijl ik denk: “Laten we maar doorlopen, er is niets aan te doen”, komt haar pad- en oplossingenvindstergeest naar boven. De poncho’s gaan over de schouder en over de rugzakken op het juiste moment (heel belangrijk: welk moment is dat?) en met die illusies tegen de regen lopen we verder. Maar het blijft doorregenen en dat is niet de bedoeling van een illusie. Je begint iets van nattigheid te voelen rond je tenen en even later moet je toegeven, dat je loopt te soppen in je schoenen. De schoenen hebben het voordeel geen water binnen te laten, zolang dat maar niet over de rand komt. Maar ze hebben het nadeel geen water door te laten, zodra dat eenmaal tot in de schoenen is doorgedrongen. Als je volkomen bent overgeleverd aan deze grillen van de natuur en er geen door mensen gemaakte plaats is om dit weer te weerstaan, zul je gewoon moeten doorlopen. Ook voel je druppels over je schouders en rond je kuiten lopen, maar dit terzijde. Desnoods zingend loop je door. Het kan niet anders.
De padvindster ziet vanaf zo’n 600 m. afstand de oplossing: een bushokje, waarin zich een bankje bevindt en dat zeker overdekt is en waarschijnlijk het uit-de-wind-zitten biedt. Ikzelf zie dat bushokje pas op 10 meter afstand en merk op, dat er een bushokje staat.
In het bushokje werp je al je bagage van je af, ontdoe je je van de schoenen en de sokken en volgt de volgende procedure: keer de schoenen om en laat het water eruit lopen, wring de sokken uit, doe de sokken en de schoenen weer aan, wacht een paar minuten, doe de schoenen en de sokken weer uit en wring de sokken opnieuw uit. Weer water! Herhaal deze procedure zo vaak als mogelijk is en na een half uurtje ga je weer op pad, als het weer het enigszins toestaat, met bijna droge schoenen en steeds warmer wordende voeten. Geen gesop meer.
Hoe langer de dagwandeling daarna nog duurt en hoe langer de regen blijft vallen, des te meer bushokjes je zult moeten vinden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
