Dag 81 en dag 82
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
09 Juli 2009 | Frankrijk, Navarrenx
Datum: 08-07-2009 dag: 81
Vertrek – aankomst: 07.30 – 15.300
Route: Pomps – Arthez-de-Béarn – Maslacq - Sauvelade
Dagafstand – totaal afstand: 27 – 1743
Overnachting: gîte
Sommige mensen kunnen blijkbaar geheel geruisloos opstaan, aankleden, rugzak inpakken en vertrekken en dat ook nog in het donker. Enkele medepelgrims zijn al vertrokken, als wij opstaan en die mensen sliepen nog wel in dezelfde ruimte, die hier een daar een dun scheidingswandje heeft. Als er meer lawaai en licht is permitteren wij ons ook wat geluid, pakken de rugzakken in en slepen deze naar buiten. We maken ons ontbijt klaar en vertrekken weer bijna als laatste, op de twee Taiwanese meisjes na, die in alles zeer traag zijn. Hebben we ook al eerder ontmoet. Na slechts enkele kilometers halen we de eerste twee dames al in. Het meisje uit Bretagne en een dame van zeventig jaar, die zitten te rusten bij het Christusbeeld, vlakbij de kerk en de ‘Pour nos morts’ van Castillon.
In het volgende plaatsje, Arthez-de-Béarn, wil ik weer proberen een Michelinkaart van de Zuidwestpunt van Frankrijk te bemachtigen. Al een paar dagen loop ik daarop te hopen, maar we hebben al lange tijd geen fatsoenlijke winkel meer gezien. Met die kaart moeten we een weg zien te vinden vanaf de GR65, die we nu volgen. De GR65 loopt naar Saint-Jean-Pied-de-Port, waar wij niet naar toe moeten. Wij willen naar Hendaye, waar de Kustroute in Spanje begint. Het probleem is dus, dat we steeds meer de Pyreneeën inlopen, zolang we de GR65 blijven volgen, maar moeten afhaken naar het westen aan de hand van een goede kaart en dat we die nergens kunnen krijgen. Ook in Arthez, bij de Presse-Tabac niet. Die man heeft nog precies vier kaarten te koop, maar niet die wij willen. De juffrouw van de bibliotheek verwijst ons naar de Mairie en daar krijgen we een fotokopie van de kaart in het telefoonboek. Niet gedetailleerd dus.
We moeten verder zonder informatie. Over de Tour de France, die toch al een paar dagen loopt, hebben we ook nog helemaal niets gezien, gehoord of gelezen.
Vanaf Arthez lopen we de GR65 op hoogte, maar wel bijna helemaal vlak. De Fransen noemen dat een ‘crête’. Na Maslacq wordt het menens. De Pyreneeën zijn nu letterlijk in het zicht en de weggetjes worden steeds steiler. Geen dorpjes, maar clubjes huizen, veel boeren, mooie uitzichten, af en toe veel muggen.
Rond half vier zijn we bij de gîte in Sauvelade, een ‘dorp’ dat bestaat uit een kerk uit de dertiende eeuw, een herbouwde abdij, een gebouw waarin de gîte is ondergebracht, nog een gebouw, waarin de Mairie en een feestzaal en twee huizen. Wij zijn de eersten en kunnen weer de beste kamer uitzoeken, in de schaduw met de minste vliegen. De gîte staat op z’n kop, want de huidige beheerders gaan eruit en een nieuwe loopt wat wezenloos rond. Een grote bende. De pelgrims druppelen binnen; alleen de bekenden zijn er. Als Nicole, de vrouw van zeventig, er rond half zes nog niet is, loopt een landgenoot haar tegemoet. Samen komen ze om half zeven aan: de galante Fransman draagt de rugzak van Nicole, die zelf bijna niet meer vooruit kan. Ze is gebroken, maar blijft lachen.
Ondertussen hebben we een rondleiding gehad langs een aantal foto’s in de abdij, waar we o.a. ook een Michelinkaart hebben ingezien. Te koop in Navarrenx, waar we morgen na twaalf kilometer zullen komen. De gids in de abdij adviseert ons niet verder te lopen dan Navarrenx en vanaf daar de rivier in westelijke richting te volgen. Zullen we misschien wel doen.
Datum: 09-07-2009 dag: 82
Vertrek – aankomst: 06.45 – 10.00
Route: Sauvelade - Navarrenx
Dagafstand – totaal afstand: 12 – 1755
Overnachting: camping
De omvang van het dorp Sauvelade heb ik gisteren iets te kort gedaan. Er staan in de omgeving zeker twintig huizen, die erbij horen. Uit een folder, die wij gisteren kregen in de abdij bij een rondleiding, blijkt, dat het dorp tenminste twee bijzondere historische data kent. Op 21 november 1288 vierde koning Edward I van Engeland (dat toen over deze streek heerste) zijn zeventienjarige kroning in de abdij, vergezeld van de koningin en meer dan tweehonderd gasten.
En op 10 augustus 1569 stak het protestantse leger onder leiding van Montgomery het katholieke leger van Catherine de Medicis achtervolgend, de abdij in brand.
Wat mij betreft kan daar een derde dag aan worden toegevoegd: 9 juli 2009. Op deze dag, in de eerste uren daarvan, gebeurde het, dat de één dag eerder aangekomen nieuwe beheerster van de gîte geheel ten einde raad raakte en gillend en schreeuwend de duistere velden van Sauvelade inliep. Een haar begeleidende vrouw, die probeerde haar te kalmeren, slaagde daarin niet.
"Ils ont emporté tout!", "Zij hebben alles meegenomen!", daarbij ongetwijfeld haar wanhoop uitroepend over alle zaken, die de vorige beheerster, die overigens nog steeds ter plaatse was, met auto's vol had meegenomen. Dat hadden wij zelf gezien zonder op dat moment de strekking daarvan te kennen. Ook kennen wij de afspraken niet die de dames over de goederen en inventaris mogelijk hadden gemaakt. Was hier sprake van diefstal, contractbreuk of had de nieuwe zich niet gerealiseerd wat het betekent als álles door de oude beheerder mag worden meegenomen, dat niet vast(geschroefd) zit?
De hysterie van de nieuwe sneed door de nacht en door mijn ziel. Moeten we iets doen en zo ja wat?
Iedereen heeft de noodkreten gehoord en moet die ene pelgrim, die slechts met moeite de Franse taal beheerst een gesprek aangaan over afspraken of een contract?
Aan de andere kant staat mij de onverschillige houding van de oude bij het inpakken van auto's en de gretigheid, waarmee zij nog snel even met alle gasten wilde afrekenen voor de avond, nog goed voor de geest. Er was in het winkeltje niets meer te koop, behalve een flesje frambozenbier uit België voor niet minder dan € 6! De bruutheid, waarmee de nieuwe door de oude terzijde werd gezet, toen deze ook eens even een aankomende gast wilde helpen!
“Hier is meer aan de hand”, merkte Tineke op, terwijl niemand nog de verhouding tussen beide dames kende.
Dit alles komt bij mij naar boven, terwijl ik wakker lig in mijn slaapzak en de slaap niet meer kan vatten. Wat moeten we doen? Allemaal helpen met het installeren van de spullen, die nog achtergebleven zijn, schoonmaken, de voorraden aanvullen, de afvoer ontstoppen en de nieuwe beheerster troostende woorden en moed inspreken?
Nog later in de nacht is duidelijk gestommel te horen op de verdieping boven ons. Er lopen mensen zo zachtjes mogelijk over de houten tussenvloer, soms iets te luid fluisterend. Gaat de rooftocht nog steeds door?
Als alle gasten om half zes zijn opgestaan en er een spertijd van plassen, wassen en ontbijten is, is de rust althans voorlopig weergekeerd aan het front. Er is niemand dan alleen de gasten aanwezig en wij kunnen onze gang gaan. Wel ziet Tineke in de nog bijna donkere ochtend de twee blauwe auto's van de partij van de oude en de ene witte auto van de nieuwe nog op het terrein staan. Een blauwe stationwagen vertrekt, opnieuw volgeladen.
Wij hijsen onze rugzakken op hun plaats en vertrekken ook, richting Navarrenx, over steeds hoger wordende heuvels.
In Navarrenx treffen we een Michelinkaartenverkoper, die ons zeer veel aandacht geeft voor onze route van hier naar Bayonne. Hij helpt af en toe ook nog andere klanten, maar blijft ondertussen de plaatsnamen opnoemen achter de kassa vandaan, die ik noteer en die wij moeten volgen als optimale route.
"Très, très bonne route", zegt hij steeds en adviseert ons nog even de GR65 aan te houden tot St. Palais en dan definitief naar het westen af te buigen. Wij kopen zijn kaart en vertrekken naar de camping aan de rivier de Gave d'Oloron (of zoiets, want ik heb nog geen tijd gehad om daar goed naar te kijken, druk druk druk).
We hebben dus vandaag maar twaalf kilometer gelopen om eindelijk zo'n kaart te kunnen kopen en onze voorbereidingen te treffen voor ons vervolg. Afscheid genomen van alle Franse pelgrims; we gaan weer nieuwe, verse, ontmoeten.
Het gaat prima met ons, we lopen iedereen er uit, behalve dan die ene Nederlander, die hier een paar dagen geleden was en 63 kilometer op één dag zou hebben gelopen......
Reactie:
anonymus
9 juli 2009
Helaas krijgen wij, lezers, nooit de clou van de vrouwentwist te horen. Wordt weer een nacht wakker liggen.
Vertrek – aankomst: 07.30 – 15.300
Route: Pomps – Arthez-de-Béarn – Maslacq - Sauvelade
Dagafstand – totaal afstand: 27 – 1743
Overnachting: gîte
Sommige mensen kunnen blijkbaar geheel geruisloos opstaan, aankleden, rugzak inpakken en vertrekken en dat ook nog in het donker. Enkele medepelgrims zijn al vertrokken, als wij opstaan en die mensen sliepen nog wel in dezelfde ruimte, die hier een daar een dun scheidingswandje heeft. Als er meer lawaai en licht is permitteren wij ons ook wat geluid, pakken de rugzakken in en slepen deze naar buiten. We maken ons ontbijt klaar en vertrekken weer bijna als laatste, op de twee Taiwanese meisjes na, die in alles zeer traag zijn. Hebben we ook al eerder ontmoet. Na slechts enkele kilometers halen we de eerste twee dames al in. Het meisje uit Bretagne en een dame van zeventig jaar, die zitten te rusten bij het Christusbeeld, vlakbij de kerk en de ‘Pour nos morts’ van Castillon.
In het volgende plaatsje, Arthez-de-Béarn, wil ik weer proberen een Michelinkaart van de Zuidwestpunt van Frankrijk te bemachtigen. Al een paar dagen loop ik daarop te hopen, maar we hebben al lange tijd geen fatsoenlijke winkel meer gezien. Met die kaart moeten we een weg zien te vinden vanaf de GR65, die we nu volgen. De GR65 loopt naar Saint-Jean-Pied-de-Port, waar wij niet naar toe moeten. Wij willen naar Hendaye, waar de Kustroute in Spanje begint. Het probleem is dus, dat we steeds meer de Pyreneeën inlopen, zolang we de GR65 blijven volgen, maar moeten afhaken naar het westen aan de hand van een goede kaart en dat we die nergens kunnen krijgen. Ook in Arthez, bij de Presse-Tabac niet. Die man heeft nog precies vier kaarten te koop, maar niet die wij willen. De juffrouw van de bibliotheek verwijst ons naar de Mairie en daar krijgen we een fotokopie van de kaart in het telefoonboek. Niet gedetailleerd dus.
We moeten verder zonder informatie. Over de Tour de France, die toch al een paar dagen loopt, hebben we ook nog helemaal niets gezien, gehoord of gelezen.
Vanaf Arthez lopen we de GR65 op hoogte, maar wel bijna helemaal vlak. De Fransen noemen dat een ‘crête’. Na Maslacq wordt het menens. De Pyreneeën zijn nu letterlijk in het zicht en de weggetjes worden steeds steiler. Geen dorpjes, maar clubjes huizen, veel boeren, mooie uitzichten, af en toe veel muggen.
Rond half vier zijn we bij de gîte in Sauvelade, een ‘dorp’ dat bestaat uit een kerk uit de dertiende eeuw, een herbouwde abdij, een gebouw waarin de gîte is ondergebracht, nog een gebouw, waarin de Mairie en een feestzaal en twee huizen. Wij zijn de eersten en kunnen weer de beste kamer uitzoeken, in de schaduw met de minste vliegen. De gîte staat op z’n kop, want de huidige beheerders gaan eruit en een nieuwe loopt wat wezenloos rond. Een grote bende. De pelgrims druppelen binnen; alleen de bekenden zijn er. Als Nicole, de vrouw van zeventig, er rond half zes nog niet is, loopt een landgenoot haar tegemoet. Samen komen ze om half zeven aan: de galante Fransman draagt de rugzak van Nicole, die zelf bijna niet meer vooruit kan. Ze is gebroken, maar blijft lachen.
Ondertussen hebben we een rondleiding gehad langs een aantal foto’s in de abdij, waar we o.a. ook een Michelinkaart hebben ingezien. Te koop in Navarrenx, waar we morgen na twaalf kilometer zullen komen. De gids in de abdij adviseert ons niet verder te lopen dan Navarrenx en vanaf daar de rivier in westelijke richting te volgen. Zullen we misschien wel doen.
Datum: 09-07-2009 dag: 82
Vertrek – aankomst: 06.45 – 10.00
Route: Sauvelade - Navarrenx
Dagafstand – totaal afstand: 12 – 1755
Overnachting: camping
De omvang van het dorp Sauvelade heb ik gisteren iets te kort gedaan. Er staan in de omgeving zeker twintig huizen, die erbij horen. Uit een folder, die wij gisteren kregen in de abdij bij een rondleiding, blijkt, dat het dorp tenminste twee bijzondere historische data kent. Op 21 november 1288 vierde koning Edward I van Engeland (dat toen over deze streek heerste) zijn zeventienjarige kroning in de abdij, vergezeld van de koningin en meer dan tweehonderd gasten.
En op 10 augustus 1569 stak het protestantse leger onder leiding van Montgomery het katholieke leger van Catherine de Medicis achtervolgend, de abdij in brand.
Wat mij betreft kan daar een derde dag aan worden toegevoegd: 9 juli 2009. Op deze dag, in de eerste uren daarvan, gebeurde het, dat de één dag eerder aangekomen nieuwe beheerster van de gîte geheel ten einde raad raakte en gillend en schreeuwend de duistere velden van Sauvelade inliep. Een haar begeleidende vrouw, die probeerde haar te kalmeren, slaagde daarin niet.
"Ils ont emporté tout!", "Zij hebben alles meegenomen!", daarbij ongetwijfeld haar wanhoop uitroepend over alle zaken, die de vorige beheerster, die overigens nog steeds ter plaatse was, met auto's vol had meegenomen. Dat hadden wij zelf gezien zonder op dat moment de strekking daarvan te kennen. Ook kennen wij de afspraken niet die de dames over de goederen en inventaris mogelijk hadden gemaakt. Was hier sprake van diefstal, contractbreuk of had de nieuwe zich niet gerealiseerd wat het betekent als álles door de oude beheerder mag worden meegenomen, dat niet vast(geschroefd) zit?
De hysterie van de nieuwe sneed door de nacht en door mijn ziel. Moeten we iets doen en zo ja wat?
Iedereen heeft de noodkreten gehoord en moet die ene pelgrim, die slechts met moeite de Franse taal beheerst een gesprek aangaan over afspraken of een contract?
Aan de andere kant staat mij de onverschillige houding van de oude bij het inpakken van auto's en de gretigheid, waarmee zij nog snel even met alle gasten wilde afrekenen voor de avond, nog goed voor de geest. Er was in het winkeltje niets meer te koop, behalve een flesje frambozenbier uit België voor niet minder dan € 6! De bruutheid, waarmee de nieuwe door de oude terzijde werd gezet, toen deze ook eens even een aankomende gast wilde helpen!
“Hier is meer aan de hand”, merkte Tineke op, terwijl niemand nog de verhouding tussen beide dames kende.
Dit alles komt bij mij naar boven, terwijl ik wakker lig in mijn slaapzak en de slaap niet meer kan vatten. Wat moeten we doen? Allemaal helpen met het installeren van de spullen, die nog achtergebleven zijn, schoonmaken, de voorraden aanvullen, de afvoer ontstoppen en de nieuwe beheerster troostende woorden en moed inspreken?
Nog later in de nacht is duidelijk gestommel te horen op de verdieping boven ons. Er lopen mensen zo zachtjes mogelijk over de houten tussenvloer, soms iets te luid fluisterend. Gaat de rooftocht nog steeds door?
Als alle gasten om half zes zijn opgestaan en er een spertijd van plassen, wassen en ontbijten is, is de rust althans voorlopig weergekeerd aan het front. Er is niemand dan alleen de gasten aanwezig en wij kunnen onze gang gaan. Wel ziet Tineke in de nog bijna donkere ochtend de twee blauwe auto's van de partij van de oude en de ene witte auto van de nieuwe nog op het terrein staan. Een blauwe stationwagen vertrekt, opnieuw volgeladen.
Wij hijsen onze rugzakken op hun plaats en vertrekken ook, richting Navarrenx, over steeds hoger wordende heuvels.
In Navarrenx treffen we een Michelinkaartenverkoper, die ons zeer veel aandacht geeft voor onze route van hier naar Bayonne. Hij helpt af en toe ook nog andere klanten, maar blijft ondertussen de plaatsnamen opnoemen achter de kassa vandaan, die ik noteer en die wij moeten volgen als optimale route.
"Très, très bonne route", zegt hij steeds en adviseert ons nog even de GR65 aan te houden tot St. Palais en dan definitief naar het westen af te buigen. Wij kopen zijn kaart en vertrekken naar de camping aan de rivier de Gave d'Oloron (of zoiets, want ik heb nog geen tijd gehad om daar goed naar te kijken, druk druk druk).
We hebben dus vandaag maar twaalf kilometer gelopen om eindelijk zo'n kaart te kunnen kopen en onze voorbereidingen te treffen voor ons vervolg. Afscheid genomen van alle Franse pelgrims; we gaan weer nieuwe, verse, ontmoeten.
Het gaat prima met ons, we lopen iedereen er uit, behalve dan die ene Nederlander, die hier een paar dagen geleden was en 63 kilometer op één dag zou hebben gelopen......
Reactie:
anonymus
9 juli 2009
Helaas krijgen wij, lezers, nooit de clou van de vrouwentwist te horen. Wordt weer een nacht wakker liggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
