Dag 83 en dag 84
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
11 Juli 2009 | Frankrijk, Hélette
Datum: 10-07-2009 dag: 83
Vertrek – aankomst: 07.45 – 15.30
Route: Navarrenx – Castetnau-Camblong – Lichos – Aroue – Etcharry – Behasque – Lapiste –
Saint-Palais
Dagafstand – totaal afstand: 26 – 1781
Overnachting: camping in Saint-Palais
Wij lopen de brug over de Gave d’Oloron over en het is spitsuur in Navarrenx. In het toch niet zo heel kleine dorp heb ik een kwartier lopen zoeken naar een bakker, maar niet gevonden. We zullen onderweg weer eens ons kostje op de kop zien te tikken.
Vandaag weer twee belangrijke gebeurtenissen: we gaan de gids van de GR65 uitlopen, want dat pad nemen we na vanmiddag niet verder en we zullen Frans Baskenland inwandelen. Enkele dagen zullen we het zonder gids moeten doen en moeten we maar eens op eigen benen staan. Op een toeristenkaartje zag ik, dat de afstand Saint-Palais – Bayonne 87 kilometer bedraagt over de autoweg. Onze route loopt over kleinere D-wegen en gaat niet naar Bayonne, maar naar Hendaye, helemaal in het puntje. Het zal voor ons zo’n 120 kilometer worden, dus vijf à zes dagen nemen.
We lopen evenwijdig (oost-west) aan de Pyreneeën, maar zien heel vaak de hier en daar met sneeuw bedekte toppen. Als we op hoogte lopen, zien we links voor ons een dal en daarachter het gebergte, wat heel fraaie uitzichten oplevert. Er valt veel te klimmen hier voor ons over de noord-zuid lopende heuvels en in de paar dorpen, die we passeren is geen bakker of andere winkel.
Na een karig ontbijt van wat overgebleven brood, hebben we een lunch van de allerlaatste restjes: een kop minestronesoep (nog van Willy), een stuk camembert en twee appels. Vlak voor Aroue rusten we even op een speciaal voor pelgrims ingerichte zitplaats, compleet met een livre d’or, waarin iedereen iets kan schrijven.
Een man, die hier zijn stuk grond heeft en deze plaats heeft ingericht vraagt ons waar we vandaan komen en zegt, dat we bij het oversteken van de weg, juist bij hem, Frans Baskenland zijn binnengelopen. De weg is de ‘grens’ tussen Baskenland en Frankrijk. Een belangrijk moment toch. Hij biedt ons een krop sla aan, maar daar kunnen we toch niet nog een paar uur mee gaan lopen door de warmte? Nee, maar bedankt.
Baskenland geeft ons nog een paar kilometer GR65, dan is ook dat deel voorbij. Er zijn enkele veranderingen zichtbaar: de huizen zijn hier bij voorkeur wit, de luiken donkerrood en de aanduidingen en plaatsnamen worden in twee talen gegeven.
Na nog negen kilometer zonnige, klimmende en dalende wegen bereiken we Saint-Palais, een flink stadje met alle voorzieningen. Een veel te dure camping, die nog als slecht aan te merken is ook, een mediatheek met internet, die echter juist nu niet in gebruik is in verband met onderhoud., maar voor de rest een prima verblijf.
Datum: 11-07-2009 dag: 84
Vertrek – aankomst: 08.30 – 15.30
Route: Saint-Palais – Iholdy - Hélette
Dagafstand – totaal afstand: 26 – 1807
Overnachting: camping in Hélette
We gaan nog een keer naar de P’tit Casino, een winkel waar van alles te koop is op levensmiddelengebied. Wij schaffen twee appels aan en betalen daar rustig € 1,54 voor. Is dat duur? Mijn gevoel zegt van wel. De dagelijkse bananen nemen we niet, want die zien er nu al verrot uit. Dan nog een boekhandel in voor een markeerstift voor op de kaart en we kunnen eindelijk vertrekken.
Hoewel we om tien voor zes wakker waren, wilden we wachten tot zes uur en versliepen ons tot kwart voor zeven. Het was ook veel te laat geworden gisterenavond: half tien!
De komende dagen krijgen we alleen asfalt onder de zolen en een temperatuur van 25 tot 26°. We zullen het van de weinige bomen langs de weg moeten hebben. Een simpele route vandaag: de D8 naar Iholdy en daarna de D745 en de D245 naar Hélette en daar is een camping.
In Iholdy nemen we de tijd voor de lunch, die we genieten op een bankje voor het multiwinkeltje van Marie-Hélène, gesloten natuurlijk. Uitgestorven dorpjes, alles is gesloten in Frankrijk en alle mensen zijn vertrokken. Allemaal spookdorpjes. Ook is niet meer aan echt koud water te komen en we zijn onderweg aangewezen op kraantjes in openbare toiletten of op kerkhoven. ’s Morgens starten we met drie liter water en moeten er in de loop van de dag meestal wel wat bij zien te krijgen.
De camping blijkt een camping bij de boer te zijn, zo’n twee kilometer buiten het dorp. In de grote voorkamer van het oude familiehuis worden we ontvangen door de oude boer, die een hartaanval heeft gehad, maar dit nog wel kan doen. Als een Fransman op de camping ons allerlei vragen stelt (Waar vandaan? Waar naartoe? Waar vanmorgen vertrokken?) vraag ik hem als tegenprestatie zijn fiets te leen. Hij is alleen en heeft naast een fiets ook een grote tent, een auto, een motorfiets, wandelstokken en een laptop tot zijn beschikking. Hij biedt aan ons even naar het dorp te brengen voor de boodschappen en vertelt ons onderweg over veel dingen. De vele vale gieren, die hier boven de heuvels cirkelen zijn verjaagd uit Spanje, waar ze tot voor kort hun voedsel in de vorm van dode dieren hadden, die de Spanjaarden gewoon lieten liggen. Dat is nu in Spanje verboden door een Europese maatregel en daarom komen de gieren naar Frankrijk, waar echter ook geen dode dieren meer zijn. Daardoor vallen de vogels nu koeien en schapen aan, wat de Franse boeren weer niet aardig vinden. En hij vertelt over de Baskische traditie in het boerenbedrijf, die uniek is in Frankrijk. In het zeer oude en zeer grote huis (boerderij, schuur, woonhuis) leven alle generaties die er vroeger boerden, nu boeren en later zullen gaan boeren.
Vanaf onze plaats bij de tent hebben wij twee prachtige uitzichten: in het zuiden de heuvels met daarachter de Pyreneeën en in het noorden de heuvels van Basque Navarre met gras- en maïsvelden.
Vertrek – aankomst: 07.45 – 15.30
Route: Navarrenx – Castetnau-Camblong – Lichos – Aroue – Etcharry – Behasque – Lapiste –
Saint-Palais
Dagafstand – totaal afstand: 26 – 1781
Overnachting: camping in Saint-Palais
Wij lopen de brug over de Gave d’Oloron over en het is spitsuur in Navarrenx. In het toch niet zo heel kleine dorp heb ik een kwartier lopen zoeken naar een bakker, maar niet gevonden. We zullen onderweg weer eens ons kostje op de kop zien te tikken.
Vandaag weer twee belangrijke gebeurtenissen: we gaan de gids van de GR65 uitlopen, want dat pad nemen we na vanmiddag niet verder en we zullen Frans Baskenland inwandelen. Enkele dagen zullen we het zonder gids moeten doen en moeten we maar eens op eigen benen staan. Op een toeristenkaartje zag ik, dat de afstand Saint-Palais – Bayonne 87 kilometer bedraagt over de autoweg. Onze route loopt over kleinere D-wegen en gaat niet naar Bayonne, maar naar Hendaye, helemaal in het puntje. Het zal voor ons zo’n 120 kilometer worden, dus vijf à zes dagen nemen.
We lopen evenwijdig (oost-west) aan de Pyreneeën, maar zien heel vaak de hier en daar met sneeuw bedekte toppen. Als we op hoogte lopen, zien we links voor ons een dal en daarachter het gebergte, wat heel fraaie uitzichten oplevert. Er valt veel te klimmen hier voor ons over de noord-zuid lopende heuvels en in de paar dorpen, die we passeren is geen bakker of andere winkel.
Na een karig ontbijt van wat overgebleven brood, hebben we een lunch van de allerlaatste restjes: een kop minestronesoep (nog van Willy), een stuk camembert en twee appels. Vlak voor Aroue rusten we even op een speciaal voor pelgrims ingerichte zitplaats, compleet met een livre d’or, waarin iedereen iets kan schrijven.
Een man, die hier zijn stuk grond heeft en deze plaats heeft ingericht vraagt ons waar we vandaan komen en zegt, dat we bij het oversteken van de weg, juist bij hem, Frans Baskenland zijn binnengelopen. De weg is de ‘grens’ tussen Baskenland en Frankrijk. Een belangrijk moment toch. Hij biedt ons een krop sla aan, maar daar kunnen we toch niet nog een paar uur mee gaan lopen door de warmte? Nee, maar bedankt.
Baskenland geeft ons nog een paar kilometer GR65, dan is ook dat deel voorbij. Er zijn enkele veranderingen zichtbaar: de huizen zijn hier bij voorkeur wit, de luiken donkerrood en de aanduidingen en plaatsnamen worden in twee talen gegeven.
Na nog negen kilometer zonnige, klimmende en dalende wegen bereiken we Saint-Palais, een flink stadje met alle voorzieningen. Een veel te dure camping, die nog als slecht aan te merken is ook, een mediatheek met internet, die echter juist nu niet in gebruik is in verband met onderhoud., maar voor de rest een prima verblijf.
Datum: 11-07-2009 dag: 84
Vertrek – aankomst: 08.30 – 15.30
Route: Saint-Palais – Iholdy - Hélette
Dagafstand – totaal afstand: 26 – 1807
Overnachting: camping in Hélette
We gaan nog een keer naar de P’tit Casino, een winkel waar van alles te koop is op levensmiddelengebied. Wij schaffen twee appels aan en betalen daar rustig € 1,54 voor. Is dat duur? Mijn gevoel zegt van wel. De dagelijkse bananen nemen we niet, want die zien er nu al verrot uit. Dan nog een boekhandel in voor een markeerstift voor op de kaart en we kunnen eindelijk vertrekken.
Hoewel we om tien voor zes wakker waren, wilden we wachten tot zes uur en versliepen ons tot kwart voor zeven. Het was ook veel te laat geworden gisterenavond: half tien!
De komende dagen krijgen we alleen asfalt onder de zolen en een temperatuur van 25 tot 26°. We zullen het van de weinige bomen langs de weg moeten hebben. Een simpele route vandaag: de D8 naar Iholdy en daarna de D745 en de D245 naar Hélette en daar is een camping.
In Iholdy nemen we de tijd voor de lunch, die we genieten op een bankje voor het multiwinkeltje van Marie-Hélène, gesloten natuurlijk. Uitgestorven dorpjes, alles is gesloten in Frankrijk en alle mensen zijn vertrokken. Allemaal spookdorpjes. Ook is niet meer aan echt koud water te komen en we zijn onderweg aangewezen op kraantjes in openbare toiletten of op kerkhoven. ’s Morgens starten we met drie liter water en moeten er in de loop van de dag meestal wel wat bij zien te krijgen.
De camping blijkt een camping bij de boer te zijn, zo’n twee kilometer buiten het dorp. In de grote voorkamer van het oude familiehuis worden we ontvangen door de oude boer, die een hartaanval heeft gehad, maar dit nog wel kan doen. Als een Fransman op de camping ons allerlei vragen stelt (Waar vandaan? Waar naartoe? Waar vanmorgen vertrokken?) vraag ik hem als tegenprestatie zijn fiets te leen. Hij is alleen en heeft naast een fiets ook een grote tent, een auto, een motorfiets, wandelstokken en een laptop tot zijn beschikking. Hij biedt aan ons even naar het dorp te brengen voor de boodschappen en vertelt ons onderweg over veel dingen. De vele vale gieren, die hier boven de heuvels cirkelen zijn verjaagd uit Spanje, waar ze tot voor kort hun voedsel in de vorm van dode dieren hadden, die de Spanjaarden gewoon lieten liggen. Dat is nu in Spanje verboden door een Europese maatregel en daarom komen de gieren naar Frankrijk, waar echter ook geen dode dieren meer zijn. Daardoor vallen de vogels nu koeien en schapen aan, wat de Franse boeren weer niet aardig vinden. En hij vertelt over de Baskische traditie in het boerenbedrijf, die uniek is in Frankrijk. In het zeer oude en zeer grote huis (boerderij, schuur, woonhuis) leven alle generaties die er vroeger boerden, nu boeren en later zullen gaan boeren.
Vanaf onze plaats bij de tent hebben wij twee prachtige uitzichten: in het zuiden de heuvels met daarachter de Pyreneeën en in het noorden de heuvels van Basque Navarre met gras- en maïsvelden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
