Dag 85 en dag 86
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
13 Juli 2009 | Frankrijk, Ascain
Datum: 12-07-2009 dag: 85
Vertrek – aankomst: 07.45 – 15.30
Route: Hélette – Louhossoa – Itxassou – Espelette - Souraïde
Dagafstand – totaal afstand: 26 – 1833
Overnachting: camping in Souraïde
Boeren waren gisterenavond nog laat bezig op het grasland beneden ons. Eén man met een tractor met daarachter een roterende harkkeerder, die het gemaaide gras in lijnen opstapelde en de ander met een tractor met een machine, die over de hoop gras reed, waarna er af en toe een kant en klare rol gras uit de machine rolde. Dat is althans hoe ik het zie als inmiddels ontwende polderjongen. Met de rolletjesmachine was blijkbaar iets mis, want na drie rolletjes stopte de man ermee en ging weg. De harkkeerder maakte zijn lijntjes wel af.
Vanmorgen zien wij op dit weiland een kleine ree, die hordenlopend over alle lijntjes gras springt en na de laatste rij stopt en omkijkt. Angstig, zo blijkt, want na enkele seconden volgen twee jachthonden, die zeer snel hetzelfde parcours afleggen en zelfs de door de ree gemaakte schijnbewegingen volgen. De ree is inmiddels het aangrenzende maïsveld ingevlucht, gevolgd door de twee honden. Wij zijn natuurlijk voor de ree en proberen met valse aanwijzingen de honden op het verkeerde pad te brengen en het blijft nog wel even onrustig in het maïsveld. Een jager laat zich gelukkig voor de ree niet zien en of de honden het arme diertje te pakken hebben gekregen weten we niet.
Ook de opkomende zon boven de heuvels heeft onze volledige aandacht, terwijl wij inpakken en eten en even rust vinden op twee geleende stoelen.
We zijn van plan weer een stuk van de nog in Frankrijk af te leggen afstand af te knabbelen. Maar het wordt steeds heter op de weg en telkens zijn de laatste zes à acht kilometer een ware beproeving in de middag. We hebben het geluk twee campings op de route te weten; één na ongeveer 22 kilometer en de andere na 26 kilometer. De eerste acht gaan meestal wel snel, daarna worden de pauzes frequenter en het laatste stuk wordt per kilometer afgelegd.
Dat is vandaag niet anders; toch slagen we erin de tweede camping te bereiken, in Souraïde.
Datum: 13-07-2009 dag: 86
Vertrek – aankomst: 08.45 – 13.30
Route: Souraïde – Saint-Pée-sur-Nivelle - Ascain
Dagafstand – totaal afstand: 17 – 1850
Overnachting: camping in Ascain
We zijn laat vertrokken, want het bestelde brood kwam pas om acht uur. Hierdoor schuift alles op de dag een poosje op. Vandaag echter doen we een korte etappe, omdat Hendaye niet met goed fatsoen in één dag is te halen. Morgen willen we tot Hendaye gaan of misschien al een stukje in Spanje. Het wordt wel spannend morgen met een gloednieuw gidsje in het Duits, voor de Noordelijke Kustweg. Een beetje ingewikkeld boekje qua indeling, waar ik mij nog niet goed in verdiept heb.
Waar we nu doorheen wandelen heeft weinig Frans meer. Het is een ander land, dat Baskenland, met grote witte huizen en donkerrode en hier nu ook donkergroene luiken, goed onderhouden en goed in de verf. Veel huizen hebben voor mij onleesbare opschriften, waarin jaartallen voorkomen en meestal ook de letters (die het woord vormen) ETA. Op muren en langs wegen zijn frasen gekalkt, die oproepen tot zelfstandigheid van Baskenland en er staan muren in een bepaalde vorm, halfrond van boven en recht naar beneden. Vaak maken de muren onderdeel uit van een tennisbaan, voetbalveldje of plein, waarop pelote* wordt gespeeld. Over het algemeen is er een hekwerk bovenop de ronde bovenkant geplaatst. Maar we zien ze ook wel los staan bij een boerderij, als een soort monument.
*Pelote basque, Fr., balspel, verwant aan kaatsen, is een voorloper van tennis. Het spel is bijzonder populair bij de Basken en wordt voorts in andere delen van Spanje (pelota) en Frankrijk, alsmede in Zuid-Amerika en Mexico beoefend. Er bestaan belangrijke variaties in de speelwijzen. In Baskenland staan de partijen soms tegenover elkaar, soms staan beide partijen met het gezicht naar een hoge, houten schutting (fronton), waartegen de bal moet kaatsen. De spelers gebruiken een ‘chistera’: een soort schepje van riet waartegen aan de bolle zijde een handschoen is bevestigd, waarin de vingers worden geschoven. Met de holle kant wordt de bal geslagen.
Verder staat alles hier in het teken van de vlakbij gelegen kust van de Atlantische Oceaan. Massatoerisme, Valkenburgachtige dorpjes met terrassen en de daarbij behorende prijzen?
Saint-Jean-de-Luz is hier de topper, die wij gelukkig kunnen vermijden. In Spanje zullen we nog genoeg van deze badgastennarigheid krijgen, helaas.
Neem ik aan tenminste, voorlopig.
Vertrek – aankomst: 07.45 – 15.30
Route: Hélette – Louhossoa – Itxassou – Espelette - Souraïde
Dagafstand – totaal afstand: 26 – 1833
Overnachting: camping in Souraïde
Boeren waren gisterenavond nog laat bezig op het grasland beneden ons. Eén man met een tractor met daarachter een roterende harkkeerder, die het gemaaide gras in lijnen opstapelde en de ander met een tractor met een machine, die over de hoop gras reed, waarna er af en toe een kant en klare rol gras uit de machine rolde. Dat is althans hoe ik het zie als inmiddels ontwende polderjongen. Met de rolletjesmachine was blijkbaar iets mis, want na drie rolletjes stopte de man ermee en ging weg. De harkkeerder maakte zijn lijntjes wel af.
Vanmorgen zien wij op dit weiland een kleine ree, die hordenlopend over alle lijntjes gras springt en na de laatste rij stopt en omkijkt. Angstig, zo blijkt, want na enkele seconden volgen twee jachthonden, die zeer snel hetzelfde parcours afleggen en zelfs de door de ree gemaakte schijnbewegingen volgen. De ree is inmiddels het aangrenzende maïsveld ingevlucht, gevolgd door de twee honden. Wij zijn natuurlijk voor de ree en proberen met valse aanwijzingen de honden op het verkeerde pad te brengen en het blijft nog wel even onrustig in het maïsveld. Een jager laat zich gelukkig voor de ree niet zien en of de honden het arme diertje te pakken hebben gekregen weten we niet.
Ook de opkomende zon boven de heuvels heeft onze volledige aandacht, terwijl wij inpakken en eten en even rust vinden op twee geleende stoelen.
We zijn van plan weer een stuk van de nog in Frankrijk af te leggen afstand af te knabbelen. Maar het wordt steeds heter op de weg en telkens zijn de laatste zes à acht kilometer een ware beproeving in de middag. We hebben het geluk twee campings op de route te weten; één na ongeveer 22 kilometer en de andere na 26 kilometer. De eerste acht gaan meestal wel snel, daarna worden de pauzes frequenter en het laatste stuk wordt per kilometer afgelegd.
Dat is vandaag niet anders; toch slagen we erin de tweede camping te bereiken, in Souraïde.
Datum: 13-07-2009 dag: 86
Vertrek – aankomst: 08.45 – 13.30
Route: Souraïde – Saint-Pée-sur-Nivelle - Ascain
Dagafstand – totaal afstand: 17 – 1850
Overnachting: camping in Ascain
We zijn laat vertrokken, want het bestelde brood kwam pas om acht uur. Hierdoor schuift alles op de dag een poosje op. Vandaag echter doen we een korte etappe, omdat Hendaye niet met goed fatsoen in één dag is te halen. Morgen willen we tot Hendaye gaan of misschien al een stukje in Spanje. Het wordt wel spannend morgen met een gloednieuw gidsje in het Duits, voor de Noordelijke Kustweg. Een beetje ingewikkeld boekje qua indeling, waar ik mij nog niet goed in verdiept heb.
Waar we nu doorheen wandelen heeft weinig Frans meer. Het is een ander land, dat Baskenland, met grote witte huizen en donkerrode en hier nu ook donkergroene luiken, goed onderhouden en goed in de verf. Veel huizen hebben voor mij onleesbare opschriften, waarin jaartallen voorkomen en meestal ook de letters (die het woord vormen) ETA. Op muren en langs wegen zijn frasen gekalkt, die oproepen tot zelfstandigheid van Baskenland en er staan muren in een bepaalde vorm, halfrond van boven en recht naar beneden. Vaak maken de muren onderdeel uit van een tennisbaan, voetbalveldje of plein, waarop pelote* wordt gespeeld. Over het algemeen is er een hekwerk bovenop de ronde bovenkant geplaatst. Maar we zien ze ook wel los staan bij een boerderij, als een soort monument.
*Pelote basque, Fr., balspel, verwant aan kaatsen, is een voorloper van tennis. Het spel is bijzonder populair bij de Basken en wordt voorts in andere delen van Spanje (pelota) en Frankrijk, alsmede in Zuid-Amerika en Mexico beoefend. Er bestaan belangrijke variaties in de speelwijzen. In Baskenland staan de partijen soms tegenover elkaar, soms staan beide partijen met het gezicht naar een hoge, houten schutting (fronton), waartegen de bal moet kaatsen. De spelers gebruiken een ‘chistera’: een soort schepje van riet waartegen aan de bolle zijde een handschoen is bevestigd, waarin de vingers worden geschoven. Met de holle kant wordt de bal geslagen.
Verder staat alles hier in het teken van de vlakbij gelegen kust van de Atlantische Oceaan. Massatoerisme, Valkenburgachtige dorpjes met terrassen en de daarbij behorende prijzen?
Saint-Jean-de-Luz is hier de topper, die wij gelukkig kunnen vermijden. In Spanje zullen we nog genoeg van deze badgastennarigheid krijgen, helaas.
Neem ik aan tenminste, voorlopig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
