Dag 77 en dag 78
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
05 Juli 2009 | Frankrijk, Parijs
Datum: 04-07-2009 dag: 77
Vertrek – aankomst: 08.15 – 14.00
Route: Eauze – Manciet - Nogaro
Dagafstand – totaal afstand: 19 – 1636
Overnachting: gîte d’etappe in Nogaro
De halve camping (Camping municipal du Moulin du Pouy) staat zonder elektriciteit en na onze poging ons keteltje water aan de kook te brengen met de dompelaar, lijkt dat voor de hele camping het geval. Ook de om half acht beloofde pain is er niet, noch enig ander figuur van de camping. We drinken thee, hebben nog een toetje van gisterenavond (alsof we dit hadden voorzien) en een liter melk. Ons voorlopige ontbijt.
In Eauze is flink gefeest. In diverse auto’s langs de straten liggen feestgangers te slapen, enkele mannen zitten (nog steeds of alweer?) aan het bier en andere mannen lopen zwalkend over straat. De kermisexploitanten staken even hun geweld en hier en daar zit iemand op een gitaar te tokkelen. Tussen dit alles door zitten wij op hetzelfde terras als gisteren, maar nu aan de koffie en zoekt een vrouwelijke pelgrim (pelgrima?) haar weg en wijs ik haar de verkeerde.
Een pain raisin (klinkt lekker en is lekker: een rozijnenbroodje) maakt ons ontbijt compleet en wij vertrekken met een kleine omweg in de goede richting. De lucht is staalblauw en hier en daar rommelt het wat. De pelgrima is even gestopt samen met een andere pelgrima, om nu al de regenjasjes aan te trekken. Wij gaan hen voorbij en wachten daar nog even mee. Dat houden we echter niet lang vol en dan worden ook onze poncho’s erbij gehaald.
Er zijn wijnranken, waartussen een hert of ree (wat is het verschil?) wegvlucht, er zijn regendruppels en er is onweer. Maar de route staat prima aangegeven. Wij schuilen onder een afdakje van een of andere boerenbedoening, waarna wij op onze beurt worden ingehaald door de twee pelgrima’s. Vrolijk zwaaiend gaan ze voorbij; wij zullen hen niet meer inhalen.
In Manciet zit een stel wandelaars in de laatste regendruppels te eten aan een picknicktafel. Wij lopen iets verder en vinden voor in het dorp een overdekte bushalte met zitplaats. Manciet is een aardig dorp met hier en daar een zeer oude woning. We lopen het dorp door en gaan op weg voor de laatste acht kilometer via de D522, wat een inkorting van één kilometer betekent.
Eerst natuurlijk een biertje op een terras, dan boodschappen doen en daarna op zoek naar de camping. Deze volgorde is volstrekt willekeurig en kan op elke andere wijze worden gewisseld.
Op een multifunctioneel terrein even buiten het dorp vinden we sport, een zwembad, een autoracebaan voor kleine auto’s en motoren, een klein vliegveldje en een gîte d’etappe met kampeermogelijkheid. Onder het motto: ‘Het is ook een beetje vakantie en het is ook nog zaterdag’, nemen we een tweepersoonskamer. Douche, toilet en keuken elders in het gebouw. Verse spulletjes in de koelkast, koken in de keuken en eten in de eetzaal. Niks mis mee.
Datum: 05-07-2009 dag: 78
Vertrek – aankomst: 07.15 – 14.30
Route: Nogaro – Arblade-le-Haut – Barcelonne-du-Gers – Aire-sur-l’Adour
Dagafstand – totaal afstand: 28 – 1664
Overnachting: camping
Het rumoer in de gehorige kamers begint om ongeveer half vijf, als er ongegeneerd met deuren wordt gesmeten. De eerste wandelaars staan op en hebben geen enkel mededogen met hen, die langer willen slapen. Dat zijn de echte, die veertig kilometer of meer lopen en toch ook nog voor de hitte binnen willen zijn.
Als ik om tien voor zes zeg, dat het de hoogste tijd is, komt er slechts wat gemompel onder de slaapzak vandaan, maar als ik het licht aandoe, komt er meer beweging. Op de gang verlaten de eerste wandelaars het pand. Gekleed, gewassen, gegeten en weg. Die efficiency hebben wij nog niet. Wij maken thee, koffie, melk, jus d’orange en een kan kokend water om mee te nemen.
Om kwart over zeven verlaten wij het pand en gaan via het centrum eerst nog langs de bakker, de stierenvechtersarena en dan het dorp uit langs de twee al van ver zichtbare watertorens. Die noemen ze hier ‘château d’eau’, waterkasteel. We nemen de ingekorte route langs Arblade-le-Haut en besparen ons op deze manier zo’n twee kilometer.
We gaan het bos in via de route en moeten even op onze hoede zijn voor de goede richting. Maar er zijn mooie nieuwe bordjes, die de route perfect aangeven. Even later lopen we weer achter de twee pelgrima’s van gisteren; zij waren ook in de gîte, evenals een Fransman, die wij inhalen, als hij zit te eten. Hij was vanmorgen als één van de eersten weg en zal ook Aire-sur-l’Adour als eindbestemming hebben. Wij gaan weer een spoorlijn volgen en ook hier weer een toeristentreintje, denk ik. In Barcelonne-du-Gers zijn we er bijna en nemen het er even van: twee thee in een vies cafeetje voor € 4,80 zonder met de ogen te knipperen!
Aire-sur-l’Adour biedt ons ook een tal van mogelijkheden: er is een kathedraal, een rivier (de Adour), een camping in de stad, een grote wedstrijd jeu de boules en ook hier een stierenvechtersarena, We raken meer en meer in Spaanse sferen. In de kathedraal, die van binnen geheel wordt gerenoveerd, is een pelgrimsinformatiecentrum ingericht en wij worden vriendelijk welkom geheten door de heer en de mevrouw van de stichting St. Jacques. Hier kunnen we ook onze vervolg-credencials kopen, want de passen uit Nederland zijn bijna vol.
Morgenochtend is de kruidenier Casino speciaal voor pelgrims geopend vanaf kwart voor zeven en voor de rest van het volk vanaf acht uur. We gaan proberen onze tijden aan te passen aan de tijden, die wij in Nogaro beleefden.
Vertrek – aankomst: 08.15 – 14.00
Route: Eauze – Manciet - Nogaro
Dagafstand – totaal afstand: 19 – 1636
Overnachting: gîte d’etappe in Nogaro
De halve camping (Camping municipal du Moulin du Pouy) staat zonder elektriciteit en na onze poging ons keteltje water aan de kook te brengen met de dompelaar, lijkt dat voor de hele camping het geval. Ook de om half acht beloofde pain is er niet, noch enig ander figuur van de camping. We drinken thee, hebben nog een toetje van gisterenavond (alsof we dit hadden voorzien) en een liter melk. Ons voorlopige ontbijt.
In Eauze is flink gefeest. In diverse auto’s langs de straten liggen feestgangers te slapen, enkele mannen zitten (nog steeds of alweer?) aan het bier en andere mannen lopen zwalkend over straat. De kermisexploitanten staken even hun geweld en hier en daar zit iemand op een gitaar te tokkelen. Tussen dit alles door zitten wij op hetzelfde terras als gisteren, maar nu aan de koffie en zoekt een vrouwelijke pelgrim (pelgrima?) haar weg en wijs ik haar de verkeerde.
Een pain raisin (klinkt lekker en is lekker: een rozijnenbroodje) maakt ons ontbijt compleet en wij vertrekken met een kleine omweg in de goede richting. De lucht is staalblauw en hier en daar rommelt het wat. De pelgrima is even gestopt samen met een andere pelgrima, om nu al de regenjasjes aan te trekken. Wij gaan hen voorbij en wachten daar nog even mee. Dat houden we echter niet lang vol en dan worden ook onze poncho’s erbij gehaald.
Er zijn wijnranken, waartussen een hert of ree (wat is het verschil?) wegvlucht, er zijn regendruppels en er is onweer. Maar de route staat prima aangegeven. Wij schuilen onder een afdakje van een of andere boerenbedoening, waarna wij op onze beurt worden ingehaald door de twee pelgrima’s. Vrolijk zwaaiend gaan ze voorbij; wij zullen hen niet meer inhalen.
In Manciet zit een stel wandelaars in de laatste regendruppels te eten aan een picknicktafel. Wij lopen iets verder en vinden voor in het dorp een overdekte bushalte met zitplaats. Manciet is een aardig dorp met hier en daar een zeer oude woning. We lopen het dorp door en gaan op weg voor de laatste acht kilometer via de D522, wat een inkorting van één kilometer betekent.
Eerst natuurlijk een biertje op een terras, dan boodschappen doen en daarna op zoek naar de camping. Deze volgorde is volstrekt willekeurig en kan op elke andere wijze worden gewisseld.
Op een multifunctioneel terrein even buiten het dorp vinden we sport, een zwembad, een autoracebaan voor kleine auto’s en motoren, een klein vliegveldje en een gîte d’etappe met kampeermogelijkheid. Onder het motto: ‘Het is ook een beetje vakantie en het is ook nog zaterdag’, nemen we een tweepersoonskamer. Douche, toilet en keuken elders in het gebouw. Verse spulletjes in de koelkast, koken in de keuken en eten in de eetzaal. Niks mis mee.
Datum: 05-07-2009 dag: 78
Vertrek – aankomst: 07.15 – 14.30
Route: Nogaro – Arblade-le-Haut – Barcelonne-du-Gers – Aire-sur-l’Adour
Dagafstand – totaal afstand: 28 – 1664
Overnachting: camping
Het rumoer in de gehorige kamers begint om ongeveer half vijf, als er ongegeneerd met deuren wordt gesmeten. De eerste wandelaars staan op en hebben geen enkel mededogen met hen, die langer willen slapen. Dat zijn de echte, die veertig kilometer of meer lopen en toch ook nog voor de hitte binnen willen zijn.
Als ik om tien voor zes zeg, dat het de hoogste tijd is, komt er slechts wat gemompel onder de slaapzak vandaan, maar als ik het licht aandoe, komt er meer beweging. Op de gang verlaten de eerste wandelaars het pand. Gekleed, gewassen, gegeten en weg. Die efficiency hebben wij nog niet. Wij maken thee, koffie, melk, jus d’orange en een kan kokend water om mee te nemen.
Om kwart over zeven verlaten wij het pand en gaan via het centrum eerst nog langs de bakker, de stierenvechtersarena en dan het dorp uit langs de twee al van ver zichtbare watertorens. Die noemen ze hier ‘château d’eau’, waterkasteel. We nemen de ingekorte route langs Arblade-le-Haut en besparen ons op deze manier zo’n twee kilometer.
We gaan het bos in via de route en moeten even op onze hoede zijn voor de goede richting. Maar er zijn mooie nieuwe bordjes, die de route perfect aangeven. Even later lopen we weer achter de twee pelgrima’s van gisteren; zij waren ook in de gîte, evenals een Fransman, die wij inhalen, als hij zit te eten. Hij was vanmorgen als één van de eersten weg en zal ook Aire-sur-l’Adour als eindbestemming hebben. Wij gaan weer een spoorlijn volgen en ook hier weer een toeristentreintje, denk ik. In Barcelonne-du-Gers zijn we er bijna en nemen het er even van: twee thee in een vies cafeetje voor € 4,80 zonder met de ogen te knipperen!
Aire-sur-l’Adour biedt ons ook een tal van mogelijkheden: er is een kathedraal, een rivier (de Adour), een camping in de stad, een grote wedstrijd jeu de boules en ook hier een stierenvechtersarena, We raken meer en meer in Spaanse sferen. In de kathedraal, die van binnen geheel wordt gerenoveerd, is een pelgrimsinformatiecentrum ingericht en wij worden vriendelijk welkom geheten door de heer en de mevrouw van de stichting St. Jacques. Hier kunnen we ook onze vervolg-credencials kopen, want de passen uit Nederland zijn bijna vol.
Morgenochtend is de kruidenier Casino speciaal voor pelgrims geopend vanaf kwart voor zeven en voor de rest van het volk vanaf acht uur. We gaan proberen onze tijden aan te passen aan de tijden, die wij in Nogaro beleefden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
