Dag 105 en dag 106
Door: Tom/Dominique
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
02 Augustus 2009 | Spanje, La Isla
Datum: 01-08-2009 dag: 105
Vertrek – aankomst: 07.00 – 17.30
Route: Llanes – Póo – Celorio – Barro – Niembro – Bedón – Naves – Villahormes – Nueva – Piñeres – Pría – Cuerres – Toriello – Ribadesella – San Pedro – Abeu – San Esteban
Dagafstand – totaal afstand: 37 – 2286
Overnachting: albergue
De albergue La Estacion in Llanes (spreek uit: Janes) is geen echte pelgrimsherberg, maar een particulier bedrijf. Er komen dus mensen van allerlei aard. Toen we vanmorgen om kwart over zes opstonden, kwamen juist op dat moment vijf Oost-Europese prostituees terug van hun arbeid. Dat ging met het nodige lawaai en gekwebbel gepaard, zodat de meeste mensen wel wakker werden.
Na ons ontbijt in het voormalige wachtlokaal, waar een koelkast, een magnetron, een broodrooster en een keramische plaat ter beschikking staat van de gasten (water tappen en afwassen kan in het toilet), gaan we de wandeling met bijna daglicht beginnen. Vandaag een lange wandeling, omdat de albergue op redelijke afstand, in Ribadesella, gesloten is en er bijna zes kilometer bijkomt voor de eerstvolgende.
Al snel begint het te regenen. Dan is het in ieder geval niet zo heet, hoewel de temperatuur tussen de buien door al snel naar de 30° gaat. We hebben drie echte pauzes: een op het strand, waar we even naar afdalen als het nog niet regent en twee in Ribadesella. Bij het binnenkomen in deze stad hebben we al een zeer ruime tijd geen gelegenheid gehad ergens droog te zitten en dan biedt het station zich aan. Weer op een station en weer in de wachtruimte doe ik schoenen en sokken uit en masseer mijn bijna dode tenen. We zijn bekaf en nog niet op ons eindstation. Een kwartier verder lopen duiken we onder de luifel van een terras en bestellen een broodje en koffie. We zitten hier wel even, terwijl het onweer nu ook losbarst en de regen neerklettert op het doek. Het gaat maar door en wij daarom ook maar.
We lopen weer langs een boulevard, dan op goed geluk een zijstraat in en dat blijkt de juiste weg. Dan nog San Pedro, Abeu en daar is dan San Esteban.
De albergue is gevestigd in een voormalige school, waarvan de klaslokalen nu dienen tot slaapplaatsen. Het is druk en veel mensen moeten voor straf de gang op om daar op matrassen te slapen, netjes naast elkaar.
Veel regen vandaag en in dat verband hoorde ik iemand iets zeggen, dat ik iets heb aangepast: "The rain in Spain falls mainly on The Way", vrij naar My Fair Lady.
Datum: 02-08-2009 dag: 106
Vertrek – aankomst: 08.45 – 12.15
Route: San Esteban – La Vega – Berbes – Las Tejas – La Espasa – La Isla
Dagafstand – totaal afstand: 13 – 2299
Overnachting: albergue
De wandeling van gisteren heeft erg veel energie gekost. We hebben aan een stuk door geslapen en pas om half acht staan we op. In onze klas dringt dan eindelijk het geluid door vanaf de gang, waar de mensen meer licht van buiten hebben en wat vroeger zijn opgestaan. Net als de vogeltjes.
Er valt heel wat te plannen deze komende dagen in verband met het vinden van overnachtingsplaatsen. Die zijn er na dertien kilometer, dan na zestien, dan na vijf (een hostal) en tenslotte nog één na eenendertig kilometer naar Gyón (spreek uit: kiegon met een zachte K). Nu dertien of nu negenentwintig? Daarna vijf en daarna eenendertig? Voorlopig kiezen we ervoor dertien te doen naar La Isla. Een veelbelovende plaatsnaam en het ligt aan de kust. Morgen dan maar zestien + vijf is eenentwintig en overmorgen eenendertig kilometer. Misschien gebeurt er nog iets, dat ons plan kan veranderen.
De drukdoenerige mama van de herberg, die de duidelijke leiding heeft over het geheel en gisteren lachend de probleempjes van wandelaars vriendelijk oploste, met dekens liep te sjouwen en zorgde dat iedereen tenminste ergens kon liggen, is nu nergens te zien.
Onderweg weer een mooie wandeling met een koffiepauze op het strand. De zee is nooit erg ver weg en bijna altijd hoor- en/of zichtbaar. Er liggen veel plassen in kuilen en er stroomt veel water door de goten. De dorpjes zijn klein, prachtig, authentiek en toeristenvrij. De meeste bewoners trouwens ook. Typerend hier zijn de houten gebouwtjes op palen (hórreo). Vier staande stenen pilaren, daarop een grote platte steen en daarop het gebouwtje in gebruik als schuurtje of huisje. Een rommelzoldertje op palen, oorspronkelijk dienende tot opslagplaats voor graan. De ratten kunnen het gebouwtje op de wijze niet binnenkomen.
In de albergue zit al de Nederlands sprekende danschoreograaf uit Oostenrijk. (En nu gebeurt op dit moment iets dat alleen op de Camino gebeurt: Hij komt NU het internetcafé binnen en gaat naast mij zitten typen, ik moet een beetje op mijn woorden letten).
Hij is een beetje ziek en heeft ook maar dertien kilometer gelopen. Verder zijn er vier Spaanse vrouwen, die voor iedereen een uitgebreide maaltijd aan het bereiden zijn. Wij mogen mee-eten en we delen de kosten. De groep is weer internationaal: een Australiër, Spaanse dames, Duitsers, twee Tsjechen op de fiets, een Oostenrijker en ergens hoor ik Nederlands praten. Als je een keer een lange etappe maakt, zoals wij gisteren deden, dan haal je weer mensen in, die je eerder moest laten gaan.
De kilometerteller zegt vandaag het volgende over de nog af te leggen afstand: volgens de groene kaart nog 382,2 km. en volgens de gids nog 415,1 km. Het onderlinge verschil wordt kleiner.
---------------
Dominique:
Nogmaals goedenavond,
Vanavond nog een telefoontje met mijn ouders gehad. Het sms-je had eigenlijk gisteren aan moeten komen. Dus zaterdag hebben zij 37 km. gelopen en vandaag een korte etappe (13 km.) en ze slapen in een pelgrimsopvang in La Isla.
Het is een prachtig gebied, volgens mijn moeder moest ik daar zeker eens een keertje heen. Wel wat bewolkt daar, maar dat is wel fijn tijdens het wandelen.
Tot de volgende keer,
Dominique.
Vertrek – aankomst: 07.00 – 17.30
Route: Llanes – Póo – Celorio – Barro – Niembro – Bedón – Naves – Villahormes – Nueva – Piñeres – Pría – Cuerres – Toriello – Ribadesella – San Pedro – Abeu – San Esteban
Dagafstand – totaal afstand: 37 – 2286
Overnachting: albergue
De albergue La Estacion in Llanes (spreek uit: Janes) is geen echte pelgrimsherberg, maar een particulier bedrijf. Er komen dus mensen van allerlei aard. Toen we vanmorgen om kwart over zes opstonden, kwamen juist op dat moment vijf Oost-Europese prostituees terug van hun arbeid. Dat ging met het nodige lawaai en gekwebbel gepaard, zodat de meeste mensen wel wakker werden.
Na ons ontbijt in het voormalige wachtlokaal, waar een koelkast, een magnetron, een broodrooster en een keramische plaat ter beschikking staat van de gasten (water tappen en afwassen kan in het toilet), gaan we de wandeling met bijna daglicht beginnen. Vandaag een lange wandeling, omdat de albergue op redelijke afstand, in Ribadesella, gesloten is en er bijna zes kilometer bijkomt voor de eerstvolgende.
Al snel begint het te regenen. Dan is het in ieder geval niet zo heet, hoewel de temperatuur tussen de buien door al snel naar de 30° gaat. We hebben drie echte pauzes: een op het strand, waar we even naar afdalen als het nog niet regent en twee in Ribadesella. Bij het binnenkomen in deze stad hebben we al een zeer ruime tijd geen gelegenheid gehad ergens droog te zitten en dan biedt het station zich aan. Weer op een station en weer in de wachtruimte doe ik schoenen en sokken uit en masseer mijn bijna dode tenen. We zijn bekaf en nog niet op ons eindstation. Een kwartier verder lopen duiken we onder de luifel van een terras en bestellen een broodje en koffie. We zitten hier wel even, terwijl het onweer nu ook losbarst en de regen neerklettert op het doek. Het gaat maar door en wij daarom ook maar.
We lopen weer langs een boulevard, dan op goed geluk een zijstraat in en dat blijkt de juiste weg. Dan nog San Pedro, Abeu en daar is dan San Esteban.
De albergue is gevestigd in een voormalige school, waarvan de klaslokalen nu dienen tot slaapplaatsen. Het is druk en veel mensen moeten voor straf de gang op om daar op matrassen te slapen, netjes naast elkaar.
Veel regen vandaag en in dat verband hoorde ik iemand iets zeggen, dat ik iets heb aangepast: "The rain in Spain falls mainly on The Way", vrij naar My Fair Lady.
Datum: 02-08-2009 dag: 106
Vertrek – aankomst: 08.45 – 12.15
Route: San Esteban – La Vega – Berbes – Las Tejas – La Espasa – La Isla
Dagafstand – totaal afstand: 13 – 2299
Overnachting: albergue
De wandeling van gisteren heeft erg veel energie gekost. We hebben aan een stuk door geslapen en pas om half acht staan we op. In onze klas dringt dan eindelijk het geluid door vanaf de gang, waar de mensen meer licht van buiten hebben en wat vroeger zijn opgestaan. Net als de vogeltjes.
Er valt heel wat te plannen deze komende dagen in verband met het vinden van overnachtingsplaatsen. Die zijn er na dertien kilometer, dan na zestien, dan na vijf (een hostal) en tenslotte nog één na eenendertig kilometer naar Gyón (spreek uit: kiegon met een zachte K). Nu dertien of nu negenentwintig? Daarna vijf en daarna eenendertig? Voorlopig kiezen we ervoor dertien te doen naar La Isla. Een veelbelovende plaatsnaam en het ligt aan de kust. Morgen dan maar zestien + vijf is eenentwintig en overmorgen eenendertig kilometer. Misschien gebeurt er nog iets, dat ons plan kan veranderen.
De drukdoenerige mama van de herberg, die de duidelijke leiding heeft over het geheel en gisteren lachend de probleempjes van wandelaars vriendelijk oploste, met dekens liep te sjouwen en zorgde dat iedereen tenminste ergens kon liggen, is nu nergens te zien.
Onderweg weer een mooie wandeling met een koffiepauze op het strand. De zee is nooit erg ver weg en bijna altijd hoor- en/of zichtbaar. Er liggen veel plassen in kuilen en er stroomt veel water door de goten. De dorpjes zijn klein, prachtig, authentiek en toeristenvrij. De meeste bewoners trouwens ook. Typerend hier zijn de houten gebouwtjes op palen (hórreo). Vier staande stenen pilaren, daarop een grote platte steen en daarop het gebouwtje in gebruik als schuurtje of huisje. Een rommelzoldertje op palen, oorspronkelijk dienende tot opslagplaats voor graan. De ratten kunnen het gebouwtje op de wijze niet binnenkomen.
In de albergue zit al de Nederlands sprekende danschoreograaf uit Oostenrijk. (En nu gebeurt op dit moment iets dat alleen op de Camino gebeurt: Hij komt NU het internetcafé binnen en gaat naast mij zitten typen, ik moet een beetje op mijn woorden letten).
Hij is een beetje ziek en heeft ook maar dertien kilometer gelopen. Verder zijn er vier Spaanse vrouwen, die voor iedereen een uitgebreide maaltijd aan het bereiden zijn. Wij mogen mee-eten en we delen de kosten. De groep is weer internationaal: een Australiër, Spaanse dames, Duitsers, twee Tsjechen op de fiets, een Oostenrijker en ergens hoor ik Nederlands praten. Als je een keer een lange etappe maakt, zoals wij gisteren deden, dan haal je weer mensen in, die je eerder moest laten gaan.
De kilometerteller zegt vandaag het volgende over de nog af te leggen afstand: volgens de groene kaart nog 382,2 km. en volgens de gids nog 415,1 km. Het onderlinge verschil wordt kleiner.
---------------
Dominique:
Nogmaals goedenavond,
Vanavond nog een telefoontje met mijn ouders gehad. Het sms-je had eigenlijk gisteren aan moeten komen. Dus zaterdag hebben zij 37 km. gelopen en vandaag een korte etappe (13 km.) en ze slapen in een pelgrimsopvang in La Isla.
Het is een prachtig gebied, volgens mijn moeder moest ik daar zeker eens een keertje heen. Wel wat bewolkt daar, maar dat is wel fijn tijdens het wandelen.
Tot de volgende keer,
Dominique.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
