Dag 113 en dag 114
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Tom
10 Augustus 2009 | Spanje, La Caridad
Datum: 09-08-2009 dag: 113
Vertrek – aankomst: 08.45 – 12.45
Route: Cadavedo – Canero – Barcia - Almuña
Dagafstand – totaal afstand: 18 – 2463
Overnachting: albergue
In het slaapkamertje van nog geen negen vierkante meter hebben we vannacht met zeven mensen geslapen. Na zes uur gisterenavond kwamen er nog vier Spanjaarden binnen, die alleen maar op de grond, op hun eigen matje konden slapen. In het andere kamertje lagen ook zeven mensen en in de keuken nog eens vier, zodat met 18 mensen, één douche en toilet en één kraan waar water uitkwam nog een gezellige boel ontstond.
Vanuit mijn hoge stapelbed kan ik het allemaal overzien. Er is voorlopig geen kans om zelfs maar uit bed te klimmen, want de vloer ligt bezaaid met mensen en vooral spullen. Als laatste verlaten wij de woning en leggen de sleutel op zijn geheime plek onder de steen naast de deur.
Binnen de kortste keren hebben we iedereen ingehaald, terwijl wij toch in een normaal tempo lopen. Niettemin komen we ongeveer als laatsten aan in de albergue, doordat we een dorp te ver lopen en weer terug moeten.
Een dorp te ver? Bij veel Spaanse dorpen ontbreekt een plaatsnaambord en weet je soms niet waar je bent. Al voor één uur zijn we in de albergue en kunnen rustig aan doen en genieten van het uitzicht over zee op ongeveer twee kilometer afstand.
Datum: 10-08-2009 dag: 114
Vertrek – aankomst: 07.00 – 17.30
Route: Almuña – Luarca – Santiago – Carral – Villapedre – Piñera – La Colorada – Navia – El Espin – Jarrio – Torce – La Caridad
Dagafstand – totaal afstand: 34 – 2497
Overnachting: hotel CH
Vandaag weten we niet waar we vanavond zullen overnachten.We kunnen een makkelijke dag nemen van zeventien kilometer naar Piñera of er nog eens ruim veertien bijdoen en naar La Caridad lopen. Piñera is eigenlijk te dichtbij, maar de albergue van La Caridad is vrij klein en in de gids is sprake van schimmelvorming in het huisje.
We zijn vroeg op pad, het is nog duister en maar net voldoende licht om de paaltjes en gele pijlen te kunnen zien. Een mooie wandeling langs de kust op een mooie wandeldag. Luarca is een heel aardig plaatsje met een haven, waar we twee broden kunnen bemachtigen bij de bakker 'achterom'. De winkel is nog niet open.
In Villaperde volgt een samenkomst van veel pelgrims, omdat daar de eerste bar staat na vijftien kilometer. We drinken uitgebreid koffie en zien, dat het druk is bij de kerk in deze plaats. Het lijkt een begrafenis te worden en even later wordt dit vermoeden bewaarheid. Een stoet van twee rouwauto’s, rijkelijk bedekt met kransen en bloemen wordt voorafgegaan door twee motoragenten en gevolgd door misschien honderd stoere mannen op motoren. Hell's Angels, zo te zien. Daarachter op bescheiden afstand tientallen auto's met, naar we mogen aannemen, familie, vrienden en kennissen van de beide overledenen.
Als wij later in La Colorada lopen komt de stoet weer voorbij, nu op weg van de kerk naar het kerkhof. En onze route loopt pal langs het kerkhof, zoals zo vaak. Daar is inmiddels de teraardebestelling aan het plaatsvinden, wanneer wij passeren.
We kiezen voor de lange route naar La Caridad en lunchen op een bankje in de hoofdstraat van Navia. Navia is een driftig dorpje van 3600 zielen, maar als je in het centrum zit, is het een stad gelijk. Er lopen honderden mensen langs en de auto's rijden af en aan. Hoe komt dat toch? Mijn woonplaats is bijna tienmaal zo groot en daar is dit beeld ondenkbaar.
Na de vele dorpjes doorkruist te hebben zijn we rond half vijf bij de albergue van La Caridad, die helemaal vol zit. We zijn veel te laat natuurlijk. Alle 24 bedden zijn bezet en er is geen ruimte voor de eigen matrasjes op de grond. Dat bezetten van een bed is trouwens heel snel gedaan. Als je je slaapzak uitgespreid op een bed legt, is dat bed voor jou en niemand komt daar dan ook meer aan.
Aan Sigñora Maria Angelez Perez, de herbergierster, vragen we naar een alternatief en na een redevoering van minuten moet de conclusie worden getrokken, dat we twee opties hebben: ruim elf kilometer doorlopen of een hotel zoeken. In haar betoog vallen verschillende keren de woorden 'hotel', 'carreterá general' (de hoofdweg) en 'Camino'. Dus op onze route, de Camino, kunnen we de hoofdweg volgen en komen dan bij een hotel.
Jaja.
Uiteraard is de Toeristeninformatie dicht, want wij hebben hem nodig, maar is het maandag. We vinden iemand, die een hotel weet, dat we nog vinden ook, maar dat vol is. Maar goed ook, want het ziet er erg duur uit, voor een eenvoudige pelgrim. De dame, die de receptie van dit grote hotel runt, spreekt niettemin alleen Spaans en maakt ons duidelijk, dat er op twee kilometer afstand, si si, langs de Camino, nog een hotel is. Met behulp van een klein jongetje, dat met zijn moeder toevallig die kant op moet, lopen we naar het hotel, dat nog een kamer heeft ook.
En daar zitten we dan alweer in een hotel. Geen albergue, geen pensions. Met nog maar iets meer dan tweehonderd kilometer te gaan wordt het steeds moeilijker een albergue te vinden. De truc is nog vroeger te vertrekken, een korte wandeling te maken en net na twaalf uur een bed te claimen in de albergue. De Spanjaarden zijn daar meesters in en dit fenomeen begint mij tegen te staan. Na ons waren nog zeker tien tot vijftien mensen (van wie ik het weet) onderweg en die komen allemaal voor hetzelfde probleem te staan. Augustus vakantiemaand voor de Spanjaarden! Volgens mij een nauwelijks op te lossen probleem: er zijn teveel mensen voor te weinig slaapplaatsen. Morgen weer een opgave of zullen we een camping op onze weg vinden?
Reactie:
Niels
10 augustus 2009
Hola amigos!
even een berichtje van de andere kant van de bergketen. Tsjonge jonge, heb erg genoten van jullie verhalen.
Wanneer hebben we elkaar voor het laatst gezien? Was dat Guemes? In ieder geval, daarna ben ik nog op 'excursie' geweest naar Santo Toribio, erg mooi.
Toen de 'keuze-steen' Oviedo-Gijon kwam, ben ik linksaf gegaan en volg nu de primitivo. Een prachtige tocht, maar ook erg druk.
Half Spanje heeft besloten om vanaf Oviedo naar Santiago te lopen en vanaf 11.00 uur zijn de herbergen vol.
Ach, de door de wol geverfde pelgrim vindt wel een slaapplaats, nietwaar?
Vanaf hier is het nog 100 km naar Santiago en ik denk daar donderdag aan te komen.
En jullie?
Koffie voor de kathedraal? (of hebben we na bijna 3000 km iets sterkers verdiend )
In ieder geval nog heel veel plezier en geniet nog even van het laatste stukje.
En hopelijk tot binnenkort weer!
Vertrek – aankomst: 08.45 – 12.45
Route: Cadavedo – Canero – Barcia - Almuña
Dagafstand – totaal afstand: 18 – 2463
Overnachting: albergue
In het slaapkamertje van nog geen negen vierkante meter hebben we vannacht met zeven mensen geslapen. Na zes uur gisterenavond kwamen er nog vier Spanjaarden binnen, die alleen maar op de grond, op hun eigen matje konden slapen. In het andere kamertje lagen ook zeven mensen en in de keuken nog eens vier, zodat met 18 mensen, één douche en toilet en één kraan waar water uitkwam nog een gezellige boel ontstond.
Vanuit mijn hoge stapelbed kan ik het allemaal overzien. Er is voorlopig geen kans om zelfs maar uit bed te klimmen, want de vloer ligt bezaaid met mensen en vooral spullen. Als laatste verlaten wij de woning en leggen de sleutel op zijn geheime plek onder de steen naast de deur.
Binnen de kortste keren hebben we iedereen ingehaald, terwijl wij toch in een normaal tempo lopen. Niettemin komen we ongeveer als laatsten aan in de albergue, doordat we een dorp te ver lopen en weer terug moeten.
Een dorp te ver? Bij veel Spaanse dorpen ontbreekt een plaatsnaambord en weet je soms niet waar je bent. Al voor één uur zijn we in de albergue en kunnen rustig aan doen en genieten van het uitzicht over zee op ongeveer twee kilometer afstand.
Datum: 10-08-2009 dag: 114
Vertrek – aankomst: 07.00 – 17.30
Route: Almuña – Luarca – Santiago – Carral – Villapedre – Piñera – La Colorada – Navia – El Espin – Jarrio – Torce – La Caridad
Dagafstand – totaal afstand: 34 – 2497
Overnachting: hotel CH
Vandaag weten we niet waar we vanavond zullen overnachten.We kunnen een makkelijke dag nemen van zeventien kilometer naar Piñera of er nog eens ruim veertien bijdoen en naar La Caridad lopen. Piñera is eigenlijk te dichtbij, maar de albergue van La Caridad is vrij klein en in de gids is sprake van schimmelvorming in het huisje.
We zijn vroeg op pad, het is nog duister en maar net voldoende licht om de paaltjes en gele pijlen te kunnen zien. Een mooie wandeling langs de kust op een mooie wandeldag. Luarca is een heel aardig plaatsje met een haven, waar we twee broden kunnen bemachtigen bij de bakker 'achterom'. De winkel is nog niet open.
In Villaperde volgt een samenkomst van veel pelgrims, omdat daar de eerste bar staat na vijftien kilometer. We drinken uitgebreid koffie en zien, dat het druk is bij de kerk in deze plaats. Het lijkt een begrafenis te worden en even later wordt dit vermoeden bewaarheid. Een stoet van twee rouwauto’s, rijkelijk bedekt met kransen en bloemen wordt voorafgegaan door twee motoragenten en gevolgd door misschien honderd stoere mannen op motoren. Hell's Angels, zo te zien. Daarachter op bescheiden afstand tientallen auto's met, naar we mogen aannemen, familie, vrienden en kennissen van de beide overledenen.
Als wij later in La Colorada lopen komt de stoet weer voorbij, nu op weg van de kerk naar het kerkhof. En onze route loopt pal langs het kerkhof, zoals zo vaak. Daar is inmiddels de teraardebestelling aan het plaatsvinden, wanneer wij passeren.
We kiezen voor de lange route naar La Caridad en lunchen op een bankje in de hoofdstraat van Navia. Navia is een driftig dorpje van 3600 zielen, maar als je in het centrum zit, is het een stad gelijk. Er lopen honderden mensen langs en de auto's rijden af en aan. Hoe komt dat toch? Mijn woonplaats is bijna tienmaal zo groot en daar is dit beeld ondenkbaar.
Na de vele dorpjes doorkruist te hebben zijn we rond half vijf bij de albergue van La Caridad, die helemaal vol zit. We zijn veel te laat natuurlijk. Alle 24 bedden zijn bezet en er is geen ruimte voor de eigen matrasjes op de grond. Dat bezetten van een bed is trouwens heel snel gedaan. Als je je slaapzak uitgespreid op een bed legt, is dat bed voor jou en niemand komt daar dan ook meer aan.
Aan Sigñora Maria Angelez Perez, de herbergierster, vragen we naar een alternatief en na een redevoering van minuten moet de conclusie worden getrokken, dat we twee opties hebben: ruim elf kilometer doorlopen of een hotel zoeken. In haar betoog vallen verschillende keren de woorden 'hotel', 'carreterá general' (de hoofdweg) en 'Camino'. Dus op onze route, de Camino, kunnen we de hoofdweg volgen en komen dan bij een hotel.
Jaja.
Uiteraard is de Toeristeninformatie dicht, want wij hebben hem nodig, maar is het maandag. We vinden iemand, die een hotel weet, dat we nog vinden ook, maar dat vol is. Maar goed ook, want het ziet er erg duur uit, voor een eenvoudige pelgrim. De dame, die de receptie van dit grote hotel runt, spreekt niettemin alleen Spaans en maakt ons duidelijk, dat er op twee kilometer afstand, si si, langs de Camino, nog een hotel is. Met behulp van een klein jongetje, dat met zijn moeder toevallig die kant op moet, lopen we naar het hotel, dat nog een kamer heeft ook.
En daar zitten we dan alweer in een hotel. Geen albergue, geen pensions. Met nog maar iets meer dan tweehonderd kilometer te gaan wordt het steeds moeilijker een albergue te vinden. De truc is nog vroeger te vertrekken, een korte wandeling te maken en net na twaalf uur een bed te claimen in de albergue. De Spanjaarden zijn daar meesters in en dit fenomeen begint mij tegen te staan. Na ons waren nog zeker tien tot vijftien mensen (van wie ik het weet) onderweg en die komen allemaal voor hetzelfde probleem te staan. Augustus vakantiemaand voor de Spanjaarden! Volgens mij een nauwelijks op te lossen probleem: er zijn teveel mensen voor te weinig slaapplaatsen. Morgen weer een opgave of zullen we een camping op onze weg vinden?
Reactie:
Niels
10 augustus 2009
Hola amigos!
even een berichtje van de andere kant van de bergketen. Tsjonge jonge, heb erg genoten van jullie verhalen.
Wanneer hebben we elkaar voor het laatst gezien? Was dat Guemes? In ieder geval, daarna ben ik nog op 'excursie' geweest naar Santo Toribio, erg mooi.
Toen de 'keuze-steen' Oviedo-Gijon kwam, ben ik linksaf gegaan en volg nu de primitivo. Een prachtige tocht, maar ook erg druk.
Half Spanje heeft besloten om vanaf Oviedo naar Santiago te lopen en vanaf 11.00 uur zijn de herbergen vol.
Ach, de door de wol geverfde pelgrim vindt wel een slaapplaats, nietwaar?
Vanaf hier is het nog 100 km naar Santiago en ik denk daar donderdag aan te komen.
En jullie?
Koffie voor de kathedraal? (of hebben we na bijna 3000 km iets sterkers verdiend )
In ieder geval nog heel veel plezier en geniet nog even van het laatste stukje.
En hopelijk tot binnenkort weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
